အပိုင်း-၂၀ (Zawgyi)

57 1 0
                                    

ထိုညကႏႈတ္ဆက္အၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေစာ စစ္ေၾကာင္း ထြက္သြားသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ပင္ ရွိေလၿပီ။ ျမင္ျမင္ရာ သူ႔ပုံရိပ္ေတြပဲမို႔ မိမိေခါင္းကိုပင္ ႐ိုက္မိေတာ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ေစာ နားေနတဲသို႔ သြားသြားၾကည့္ရသည္မွာလဲ အေမာပင္။ ဖထီးယူကို ေမးလြန္းလွ၍ ဖထီးကပင္ သူ႔ကိုျမင္လွ်င္ ဗိုလ္ေလး သတင္းမရေသးဘူးလို႔ပါ စေျပာတတ္ေနေလၿပီ။

"ေႏြဦးသာ ေႏြဦးသာ မင္းေတာ္ေတာ္အ႐ူးရင့္ေနၿပီပဲ။ စိတ္ေလးဘာေလး ထိန္းစမ္း"

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးရင္း ေနေသာ္လည္း လြမ္းသည့္စိတ္က ပိုပိုတိုးလာေနသည္။ တစ္ပတ္ၾကာသည္အထိ ဘာသတင္းမွ မၾကားရေသာေၾကာင့္လဲ ပို၍ စိတ္ပူလာရေတာ့သည္။ သတိရစိတ္ေၾကာင့္ေရာ၊ စိတ္ပူသည့္စိတ္ေၾကာင့္ေရာ ေရာေထြးကာ အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ဟိုဘက္လွိမ့္လိုက္၊ ဒီဘက္လွိမ့္လိုက္ႏွင့္ေနရင္း ေဘးနားက အတူေနရဲေဘာ္မ်ား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မည္စိုး၍ ထကာ အိပ္ေဆာင္တဲအျပင္ဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအခါ ကြင္းေဘးရွိသစ္တုံးတြင္ထိုင္ကာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနေသာ ေကာင္းျမတ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ေႏြဦး လာေလ။ အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား"

"အင္း..ဟုတ္တယ္။ မင္းေရာပဲလား"

"အင္း .... ေအာ္ Sorryကြာ။ မင္းေဆးလိပ္နံ႔ မခံႏိုင္ဘူးမလား ငါမီးသတ္လိုက္မယ္"

"ရပါတယ္ကြာ..ေသာက္ပါ။ ဒီမွာေနလာတာ ၾကာလာေတာ့ ေဆးလိပ္နံံ့လဲ နည္းနည္းခံႏိုင္လာပါၿပီ အရင္ကေလာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေသာက္ပါ"

"ေအး ေအး..ေက်းဇူးပဲ"

"ဟင္း......." "ဟင္း......."

ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ၿပိဳင္တူသက္ျပင္းခ်သံမ်ား တၿပိဳက္နက္ေပၚထြက္လာေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္မိလိုက္ၾကေသးသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့

"ေႏြဦး မင္းကို ငါတစ္ခု ေမးလို႔ရမလား"

"ေမးေလ။ ဘာေမးမလို႔လဲ"

"တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႔။ မင္းစိတ္လည္း မဆိုးနဲ႔"

"ေအးပါ..မဆိုးပါဘူး..ေမး"

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now