အပိုင်း-၃၄ (Zawgyi)

78 0 0
                                    

(ဤအပိုင္းအား PG-13သတ္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္ သတိျပဳကာ ဖတ္ရႈေစခ်င္ပါသည္။)

၂၀၂၃ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ။

"ေကာင္းေရ လႊတ္အုံး။ အစ္ကို စာသြားသင္ရအုံးမယ္"

"လႊတ္ဖူး။ အစ္ကို႔ကို ဖက္ထားမွာ မလႊတ္ေပးခ်င္ဘူး"

"ကဲ..ငဆိုးေလးေရ။ လႊတ္ေတာ့။ အစ္ကိုေက်ာင္းမွာ စာသြားသင္ရအုံးမယ္။ ေကာင္းလဲ ႐ြာေတြဘက္ စစ္ေၾကာင္းလွည့္ ရအုံးမွာမလား"

"မသိဘူးဗ်ာ မထခ်င္ဘူး။ အစ္ကို႔ကို ဖက္ၿပီးေတာ့ပဲေနခ်င္တာ"

"ကဲ..ထေတာ့ဆို။ စစ္ေၾကာင္းေနာက္က်ရင္ ေခါင္းေဆာင္ေစာ ဆူမွာမေၾကာက္ဘူးလား။ ဆူ႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ဒိုက္၁၀၀ထိုးခိုင္းေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ထၿပီဗ်ာ ထၿပီ.. ဟြန္႔"

ဆူပုတ္ပုတ္ ေျပာကာ လႊတ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ထကာ စာသြားသင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္ကို ေကာင္းကေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွ ၾကည့္ေနေလသည္။

"အစ္ကို"

"အင္း"

"ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ စာသြားမသင္ပါနဲ႔လားဗ်ာ"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေကာင္းရဲ႕"

"မသိဘူး။ ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေလးေနသလိုပဲ။ ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ နားလိုက္ပါလား။ အစ္ကိုက ေန႔တိုင္းစာသြားသင္ေပးေနတာပဲ။ တစ္ရက္ေလာက္နားလည္း တျခားလူေတြက ဘာမွမေျပာေလာက္ပါဘူး"

"မျဖစ္ဘူးေကာင္းရဲ႕။ ကေလးေတြရွိေသးတယ္ေလ။ တျခားသူေတြက ဘာမွမေျပာလဲ ကေလးေတြက အစ္ကို႔ကို ေမွ်ာ္ေနၾကမွာ။ ေကာင္းစိတ္ထင္လို႔ပါ။ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္။ ေန႔တိုင္းလဲ သြားေနၾကပဲကို။ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္။ ေကာင္းသာ စစ္ေၾကာင္း လွည့္တာ ဂ႐ုစိုက္"

"အင္းပါ အစ္ကိုရယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဂ႐ုစိုက္ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္မပါေတာ့ စိတ္ပူတယ္ဗ်ာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္"

"အင္းပါ ေကာင္းရဲ႕ ႁပြတ္"

ႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ အနမ္းတစ္ခ်က္ေပးကာ ေရခ်ိဳးရန္ ထြက္သြားေသာ အစ္ကိုသီဟအား ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ဒီေန႔မွ သူ႔စိတ္ေတြ ဘာလို႔ေလးေနလဲမသိေတာ့။ စိတ္ထဲတြင္ေနလို႔မေကာင္းေပ။သို႔ေသာ္လဲ ေန႔တိုင္းသြားေနၾက ေနရာမို႔ သူစိတ္ထင္လို႔ ေနမွာပါ ဟု စိတ္ကိုေျဖရင္း သူလည္းစစ္ေၾကာင္းထြက္ဖို႔ရာ ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့သည္။

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now