හදවත් ❤️

07 ♥️

අපි ටිකක් පටු පාරක් දිගේ අර කට්ටිය ඉන්නවයි කිව්ව කෑම්ප් එකට ගියා .මට දැන් ඩ්‍රයිව් කරලා අත් දෙකත් රිදෙනවා . ලේසි නෑ කිලෝමීටර් ගානක් එක දිගට ඩ්රයිව් කරන එක.

අර ටිරාන් කියන ගෝතයා නම් කකුල් දෙකත් උඩ දාගෙන හොදට නිදි . අනේ පගෝ උඔ නිදියන්න එපා ඕයි . උඔව දැක්කම මටත් නිදිමත එනවා . ඊට පස්සේ කැබ් එක ඇක්සිඩන්ට් වෙලා ගියොත් දෙන්නට ම බුදු සරණයි .

මම දන්නේ නෑ මේ ගමන කොහෙන් නවතී ද කියලා .ඒ වුනාට මගේ වාසනාවට තමා මෙයාලා මට හම්බුනේ .නැත්තන් මම මේ වෙනකොටත් මැරිලා ඉන්න තිබ්බා .

හවස 6 විතර වෙද්දි අපි හෙන කන්දකුත් පාස් කරලා කෑම්පින් සයිට් එකට ආවා .ඒ තැන මාර ලස්සනයි .

එතන ඇත්තටම මාර ආරක්ෂිත තැනක් .කැලයක් වුනාට එයාලා ඒක හොද ආරක්ෂාකාරීව හදලා තියෙනවා . ලොකු දර කොට , ටකරන් වගේ දේවල් වලින් මුලු කැලෙන් බාගයක් ම ආවරණය කරලා තිබ්බේ . ඒ වගේ ම කන්දක් උඩ වගේ තිබ්බ නිසා එතන තවත් ආරක්ෂිත වුනා .

යශ්මිත කිව්වා වගේ එයාලා ගොඩක් එලවලු ජාති වගා කරලා තිබ්බා . එතන හැබැයි ඔක්කොලාම හිටියෙ ටෙන්ට්වල. ටෙන්ට් 15ක් විතර තැනින් තැන තිබ්බා .ගිනි ගොඩවල් තැනින් තැන තිබ්බත් කන්දේ පහල ඉන්න කෙනෙක්ට පේන්නේ නැති වෙන්න ගින්දරවල එලිය අඩු කරලා තිබ්බේ .

"ඕයි ටිරාන් නැගිටහන් . අපි ආවා ."

"අහ් මොක..ආආ ආවා ද "

ඌ නිදිමරගාතේ විකාර කියව කියව හිටපු නිසා මම ඌව කැබ් එකේ දාලා එලියට ආවා .මෙතන හරි ලස්සනයි අප්පා.

පොඩි ලමයි වගේම වැඩිහිටි අයත් කීපදෙනෙක් හිටිය නිසා මට මෙතනින් හොද හැගීමක් ආවා . සමහර අය උයනවා , කතා කරකර ඉන්නවා , පොඩි ලමයි සෙල්ලම් කරනවා .

මම හිතුවේ නෑ ආයෙත් මට මේ වගේ දෙයක් දකින්න පුලුවන් වෙයි කියලා .මිනිස්සු ඇත්තට ම මාරයි. එයාලා ඉක්මනට දේවල්වලට හැඩගැහෙනවා .ඒකත් එක අතකට හොදයි.

"ආකාශ් අයියේ , ඔයා හොදින් නේ . මොකුත් තුවාලයක් එහෙම වුනේ නැ නේ.මම ගොඩක් බය වෙලා හිටියේ ඔයාට මොනවා හරි වෙයි කියලා ."