හදවත් ❤️

41 ♥️

කතෘ මානයෙන් 💗💗 ,

කට්ටියම ලොකු ජීප් එකට නැග්ගට පස්සේ හේෂානුත් ජීප් එකේ දොරවල් ටික වහලා දාලා පැසෙන්ජර් ෆීට් එකට නැග්ගේ නිකේෂ්ට රවාගෙනමයි .

වාහනේ පිටිපස්ස කොටස ආවරණය කරලා තිබ්බ නිසා නිකේෂ්ට තියා එතන හිටිය එකෙක්ටවත් කොහෙන් කොහාට යනවද කියලත් හිතාගන්න බැරි වුනා . විශේෂයෙන්ම නිකේෂ්ටයි , එයත් එක්ක හිටිය අනික් අලුත් කෙනාටයි .

එතන හිටිය අනිත් අය නම් මේ වැඩේට දවස් ගානක් ගිහින් පලපුරුදු ලබපු අය වුනත් නිකේෂුයි , අනිත් කොල්ලයි නම් හිටියේ වෙන්නේ මොකද්ද කරන්න ඕනේ මොකද්ද කියලා හරියට හිතාගන්න බැරුව .

ඒත් ඉතින් එතන හිටිය එකෙක්වත් හෙල්ලන්නේ , කතාකරන්නේ නැතුව ගල් පිලිම වගේ ඔහේ හිටිය නිසා නිකේෂ් උන්ගෙන් ඒ ගැන වැඩිය අහන්න ගියෙත් නෑ .

විනාඩි දහයකට විතර පස්සේ ජීප් එක නවත්තලා හේෂාන් ඇවිත් ජීප් එක දොර ඇරලා ඇතුලේ හිටපු කොල්ලෝ ටිකට එලියට එන්න කියලා ඔලුවෙන් සන් කරාම කොල්ලෝ ටිකත් කටවල් වහගෙන වාහනයෙන් එලියට ආවා .

" දැන් කට්ටිය ගෘප් හැදිලානේ ඉන්නවා ඇත්තේ . කරන්න ඕනේ දේ දන්නවා ඇති නේ .
හැමෝම හරියට ම තුන වෙද්දි ආපුහු මෙතනට ම එන්න. පැයක් ඇතුලත් ආපහු අපි කෑම්ප් එකට යනවා . තේරුනා නේ .

හැබැයි ඒ පැය ඇතුලත් කවුරු හරි ආයෙත් ආවේ නැත්තන් කෑම්ප් එක ඇතුලේ තත්වේ වගේම උඔලාගේ ජීවිතවල වගකීමත් මම ගන්නේ නෑ . ඒ නිසා පුලුවන් තරම් ඉක්මනට ආපහු වරෙන් . ටීම් එකකට එක ගානේ ඔය සූට් කේස් අරන් පලයව් ."

හේෂාන් කොල්ලො ටිකට උපදෙස් පත්‍රිකාව දෙනකන් නිකේත් හේෂාන්ට රව රව ම ඔහේ කියන එක අහන් හිටියා .

රෙහාන් නිකේෂ්ව මේ වගේ සොම්බිලා අල්ලන වැඩකට දැම්මට අපේ නිකේ කොල්ලගේ හිතේ නම් මේ ගමන ගැන කිසි කැමැත්තක් තිබ්බ නැ . හේෂානුත් මේ ගමනට එන එක ගැන කොල්ලා මුලදි සතුටු වුනත් හේෂාන් දැන් තමන්ව ගණන් ගන්නේවත් නෑ කියලා දැනෙද්දි නිකේට මේ ගමන තවත් එපා වුනා .