හදවත් ❤️

30 ♥️

මම ලෙවින් අයියාගේ තොල්වලට පෙක් එකක් දීලා අයියව එතනම තියලා කන්දෙන් උඩට දිව්වේ මේ වෙලාවේ කරන්න පුලුවන් අන්තිම දේ ඒක නිසා..

මම වෙන මොනා කරන්නද ද යකෝ . එතනට වෙලා හිටියොත් දෙන්නට ම සුර සැප විදින්න වෙන්නේ . ලෙවින් අයියා මාව දාලා යන්න ගගා වැලලුනා කියලා මට පුලුවන් ඈ ඌව දාලා යන්න . මෝඩ හාවා .

ලෙවින් අයියගේ මොලේ නම් පිහිටලා තියෙන්නේ වැරදි තැනක . නැත්තන් අර වගේ හුම්තවල් කියයි ඈ ....

මම කන්ද දිගේ උඩට දුවගෙන ගියේ ඉස්සර වෙලා මගේ අතින් වැටුන පිස්ටල් ටික ගන්න . පිස්ටල් නැතුව මම උන් එක්ක අතින් පයින් ගහගන්න ඈ . උන් මාව එක කටකට කාලා දායි .

ලෙවින් අයියට මම ඒක කියලා ආවේ නැති හින්දා මූ හිතුව ද දන්නේ නෑ මම එයාව දාලා ගියා කියලා . පව් මගේ මෝඩ හා පැටියා . මම එහෙම කරයි ඈ .

වැටි වැටී කන්දේ උඩට දිව්ව මම අතට අහුවුන පිස්ටල් දෙක තුනක් අරගෙන ආයෙත් ලෙවින් අයියා හිටිය තැනට ගියා .

මම එතනට යද්දි අයියා හිටපු විදිහට පට්ට බය හිතුනා .එයා ඇත්තට ම ගොඩක් අමාරුවෙන් හිටියේ .මට කියන්නේ නැතුව හිටියට අයියගේ මූණෙන්ම ඒක පේනවා .

සොම්බීස්ලා හිටියේ අයියට ගොඩක් ලගින් . ඒත් අයියා හිටපු තැනින් හෙලවෙන්නේවත් නැතුව ඇස් දෙකත් පියාගෙන ගහට හේත්තු වෙලා ඔහේ හිටියා .

අයියේ උඔ එතකොට මට බොරු නේද කිව්වේ ..ඔයා කිව්ව මම ගිහාම ඔයත් මෙතනින් බේරිලා යන්නම් කියලා . ඒත් මේ කරන්නේ ඒකද . ඔයා දැන්ම තරගේ අතඇරිලා ඉවරයි ආහ් ...

ඔයාට අමාරුයි කියලා මම දන්නවා .ඒත් මේ වගේ බොරු කියලා ඔයා මොනවා ද බලාපොරොත්තු වෙන්නේ කියනවද .උඔ හිතනවද ද අයියේ ඔයාට මොකක් හරි වුනොත් මට නිදහසේ හුස්මක් ගන්නවත් පුලුවන් කියලා .

මට තරහයි යකෝ උඔ ගැන . ඒත් දැන් මේ වෙලාවේ උඔත් එකක් ඕවාට රණ්ඩු කරන්න බෑනේ .මම මෙතනින් බේරුන ගමන් තමුසෙට පෙන්නන්නම්කෝ හබියෝ මේ එවෝන් කොච්චර සැර ද කියලා .

"අ..අයියේ, ඔ..ඔයාට අමාරු ද අයියේ . ඒයි නැගිටින්නකෝ "

මම ලෙවින් අයියගේ ලග ඉදගෙන එයාගේ ඔලුව අතගාන ගමන් එහෙම කිව්වා . හිත ඇතුලෙන් කොච්චර බැන්නත් මෙයාගේ මූණ දැක්කම මට ඒ වචන උගුරෙන් එලියට ගන්න බැරි තරමට හිර වෙනවා . මම බැන්නට ආදලේ නේ ඉතින් ..