ကျွန်တော်ပျိုးထောင်ခဲ့သောထိပ်သီးHunterလေးများ

Part - 19

<ကလေးတွေရဲ့အရှေ့မှာ>

ဒီတစ်ခေါက်လဲ Kim Sunghanက ဒရိုင်ဘာအနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့တယ်။ အကြောင်းရင်းကတော့ Yerim-ieမှာရော ကျွန်တော့်မှာပါ ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်မရှိလို့ပါ။ အတိအကျပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ဒီဘဝဒီအချိန်ကာလကကျွန်တော်မှာ လိုင်စင်မရှိသေးပါဘူး။ ကျွန်တော်Fအဆင့်အဖြစ်နိုးထခဲ့ပေမဲ့ Hunterလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကားတစ်စီးဝယ်ပြီး လိုင်စင်လျှောက်ခဲ့တယ်။

ကျွန်တော့်ဘေဘီလေးက အခုချိန်ဆိုမမွေးလောက်သေးဘူး။ ဒီတစ်ခေါက်ရော အဲ့လိုကားမော်ဒယ်ပဲ ဝယ်ရမလား?

ကျွန်တော်တို့ အဆောက်အဦးနဲ့ နီးကပ်လာတဲ့အခါ Yerim-ieက စိတ်လှုပ်ရှားစပြုလာတယ်။ အင်းပေါ့ ဒီကလေးမက ၁၅နှစ်အရွယ်ကလေးသာသာပဲရှိသေးတာ။ သူတို့အချင်းချင်းဆက်ဆံရေးမကောင်းရင်တောင်မှ သူမကိုစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ ဆွေမျိုးသားချင်းကို အဆက်ဖြတ်ဖို့က ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။

ဒါပေမဲ့ သူမရဲ့Sအဆင့်စိတ်ခွန်အားကြောင့် သူမကဓာတ်လှေကားခလုတ်ကို တွေဝေခြင်းမရှိဘဲ နှိပ်နိုင်ခဲ့တယ်။ သွားရမဲ့အထပ်ကိုရွေးတဲ့အခါမှာလဲ သူမလက်ကနှောင့်နှေးမနေခဲ့ဘူး။

ကြည့်ရတာ သိပ်ပြီးစိတ်ပူစရာမလိုဘူးထင်တယ်။

"ရောက်ပြီ"

Yerim-ieကပြောလိုက်ရင်း 14ထပ်မြောက်မှာဆင်းလိုက်ပြီး ညာဖက်ကတံခါးဖက်ကိုလှည့်လိုက်တယ်။

"မင်းရဲ့ဦးလေးက ဘယ်လောက်ပဲပြဿနာရှာရှာ မင်းသူနဲ့ လုံးဝထိပ်တိုက်မတွေ့ရဘူးနော်။ စွမ်းရည်နိုးထပြီးသူတစ်ယောက်က သာမန်လူတစ်ယောက်ကို ထိခိုက်အောင်လုပ်မိခဲ့ရင် ပြဿနာကပိုပြီးဆိုးရွားသွားလိမ့်မယ်။ တကယ်လို့ ဒေါသထွက်လာရင်တောင် တတ်နိုင်သလောက်သည်းခံပေး"

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က သာမန်လူတစ်ယောက်နဲ့သိပ်ပြီးမကွာခြားတဲ့ Fအဆင့်ဖြစ်နေလို့ ကျွန်တော့်အတွက်က အဆင်ပြေတယ်။ Yerim-ieက မကျေနပ်တဲ့ပုံစံပေါက်နေပေမဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက်မှာ ကျွန်တော်သူမရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဘဲလ်ကိုနှိပ်လိုက်တယ်။ တစ်အောင့်ကြာပြီးနောက် ဘယ်သူလဲလို့မေးလိုက်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အသံက အထဲကနေထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။