Scum Gong Thought I Was A White Lotus {MM Translation}

Chapter(47)

[Unicode]

နွေဦးဝင်ရောက်လာသည့်အတွက် လမ်းမပေါ်မှနှင်းများ စတင်အရည်ပျော်စပြုလာပြီ။ မူလက ဖြူစွတ်လှပသောနှင်းများဟာ ရွှံ့ရည်များနှင့်အတူ ပျော်ဝင်သွားသည့်မြင်ကွင်းက ကြည့်ရှုဖို့ရာအကျည်းတန်နေလေ၏။

ရှဲ့မော့သည် စင်္ကြံလမ်းတွင် ထိုင်ရသည်ကို မနှစ်သက်တော့ပေ။ စင်္ကြံလမ်းပေါ်ရှိအခန်းတစ်ခုထဲဝင်ကာ စာအုပ်ဖတ်ရခြင်းကို ပိုမိုနှစ်သက်လာသော်လည်း ရှဲ့ရှီသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် သူထိုင်နေတာကိုမြင်သည်နှင့် ခုန်တက်စား​ေသာက်ရန်စောင့်ဆိုင်းနေသည့် ဝံပုလွေငယ်နှင့်တူလာသည်။

သူ့အပြုအမူများကလည်း အရင်တစ်ခါကလောက် သွေးအေးမရက်စက်တော့ပဲ ပိုမိုနူးညံ့လာသည်။ သို့ရာတွင် ထိုအပြုအမူကိုစိတ်မဝင်စားသည့်ရှဲ့မော့အဖို့ သဘောကျခြင်းလည်းမဖြစ်လာပေ။

ရှဲ့မော့သည် ခြံဝင်းထဲသို့ဆင်းလျှင် ချန်ချွမ်းကိုဝှီးချဲတွန်းခိုင်းလေ့ရှိပြီး တခါတရံ ပန်းပင်ခန်း၊ များသောအားဖြင့် ရှဲ့ရှီပြုလုပ်ပေးထားသော ချန်အန်း၏ ကစားကွင်းအခန်းထဲသို့ တွန်းခိုင်းလေ့ရှိသည်။

အန်းအန်းသည် ထိုအခန်းထဲတွင် ကစားစရာများဖြင့်သာ အချိန်ကုန်လေ့ရှိပြီး မိခင်၏လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင်ရောက်ခဲ့သည်ထင်၊ စကားတစ်ခွန်းမှပြောဆိုခြင်းမပြုပဲ သူကိုယ်တိုင်အရုပ်များဖြင့် အရုပ်အိမ်ငယ်တစ်ခုဆောက်ကာ အချိန်များသာတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွားလျက် တနေကုန်အရုပ်များဖြင့်သာ တစ်ကိုယ်ထဲဆော့ကစားနေလေ၏။

ရှဲ့မော့သည် ကလေးငယ်ဆော့ကစားနေသည်ကို သဘောတကျကြည့်နေလေ့ရှိပြီး တခါတရံ စိတ်ပါသည့်အခါမျိူးတွင် ကလေးငယ်နှင့်အတူ ဝင်ကစားပေးလေ့ရှိသည်။

အချိန်ပြည့်နီးပါး ရှဲ့မော့နှင့်ချန်ချွမ်းအတူရှိနေသည်ကို ရှဲ့ရှီသဘောမကျသော်လည်း ကုမ္ပဏီကိစ္စများရှိသေးသည့်အတွက် အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အချိန်များက အမြဲလိုလိုဉာဉ့္နက်နေသည်။

နံနက်ခင်းအများစုတွင် အိပ်ရာပေါ်၌ အမြဲစာအုပ်ဖတ်နေသူရှဲ့မော့ကို သဘောရှိပြုမူရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် နေ့စဉ္နေ့တိုင်း ရှဲ့မော့ကရှောင်ပြေးနေသည့်အခါ သူ၏လောင်မြိုက်နေသောအခိုးအငွေ့တို့ထိန်းမနိုင်ဖြစ်လာပြီး စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းမှုပိုမိုပြင်းထန်လာတော့သည်။