When the badboy wants the good girl.

Hoofdstuk 12

Kato

Vandaag.

Vrijdag.

Dé vrijdag.

De vrijdag van het feest. Iedereen zit opgewonden hun outfit te bespreken met zijn of haar vriendengroep en ik, wel ik, ik zit te hopen dat ik vandaag heel toevallig buikgriep krijg en dus niet moet gaan.

Na school zijn we direct naar het winkelcentrum gefietst omdat 'er anders een kans zou zijn dat we niks meer zouden vinden' volgens Emma.

Bleek dus dat er bijna geen kat was en ik dus voor niks op een sprinttempo naar hier kwam.

We zijn zo maar een winkel ingegaan waar er allemaal korte jurkjes in de etalage stonden te pronken.

Heel de winkel stond vol met rekken waar alleen maar jurken aanhingen. De meeste jurkjes waren best oké.

Tot ik de lengte zag.

Geen 1 enkel stom kleed was langer dan net onder je kont. No way dat ik zoiets zou dragen.

Emma daarentegen liep met wel meer dan 20 jurken naar de paskamers.

Ik had dan uiteindelijk toch 2 dingen gevonden om te passen, wel met veel moeite, maar ik heb ze!

De eerste was verschrikkelijk.

Ik meen het!

Ik denk niet dat ik ooit in mijn leven zo een lelijke jurk heb gezien.

Waarom, waarom heb ik die zelfs uit de rekken gepakt?

Onzeker stapte ik met de 2e jurk aan naar buiten. Ik keek even naar Emma om te vragen wat ze ervan vond. Ze had haar handen voor haar mond geslagen.

Ik weet nog niet of dat positief is of negatief.

Dat antwoord had ik rap toen ze:"Oh mijn god! Kato je moet die jurk echt pakken!",in mijn oor schreeuwde.

"Ben je zeker?"

Ik was nog steeds niet helemaal overtuigd. Is hij niet te kort?

"Even zeker als de lucht blauw is."

"Is dat wel een spreekwoord?",vroeg ik lachend.

Ze liet haar ogen rollen en duwde me terug het pashokje in.

Het was eigenlijk een gewone, zwarte jurk, maar doordat de bovenkant van kant is, is het toch niet echt een gewone jurk.

Nadat we allebei onze jurken hadden betaald aan de kassa, sleurde Emma me mee naar een schoenenwinkel.

Ik bewonder de mensen die de hele dag op zo'n hakken kunnen stappen en geen 1 keer struikelen.

"Waarom zijn we hier? Ik kan toch gewoon in mijn all stars naar het feest gaan?"

Emma keek me raar aan. En dan bedoel ik ook écht raar. Alsof ik van mars kom of zo.

"Nee Kato nee, gewoon niet."

Ik zuchtte. Ik ga minstens 5keer vallen vanavond.

Ik ga zeker gelijk hebben. Ik bedoel, ik ben alleen al in de winkel om te zien of de schoenen passen al zeker 2 keer gevallen en 1 keer bijna gevallen.

Dit wordt een lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lange, lan- oké je snapt me nu wel, lange avond.

Of dat nog niet genoeg was, sleurde ze me daarna mee naar haar huis voor onze make-up en ik zeg het je, ze gaat niet zuinig zijn wanneer ze het op mijn gezicht smeert. Zelf draag ik eigenlijk nooit make-up. Alleen een beetje mascara.

Als ze klaar is kijk ik vrijwel meteen in de spiegel. De zwarte smokey eyes die ze me gegeven heeft laten mijn bruine ogen goed uitkomen en samen met mijn donkerrode lippen zie ik er een beetje mysterieus uit.

Ze krulde mijn haar ook nog en kamde het daarna door zodat ik 'beach krullen' kreeg. Ik hees me in de jurk en eerlijk?

Ik mocht er best zijn.

"Oh mijn god ik heb zo goed werk geleverd!",zei het zwartharige meisje dat ik mijn beste vriendin noem.

Ik schenk haar een brede glimlach.

"Maar wie gaat jou nu opmaken?",vroeg ik twijfelend. Ik hoop niet dat ze dacht dat ik dat ging doen. Niet dat ik het niet wil, zeker niet, maar ik kan het ook gewoon niet.

"Ik zal het zelf wel doen, aangezien jij 2 linkerhanden hebt."

Die knipoog deed hem. Ik begon te lachen en kon niet meer stoppen. Zeker niet meer nadat Emma begonnen was met roepen.

"Niet huilen! Mijn meesterwerk!"

"Als er ook maar iets is weggeveegd!"

"Ik meen het hé!"

"Ga je nog lang blijven lachen?"

"UUURRRGGGHHH"

Toen ik uitgelachen was liep ik snel naar de spiegel om mijn make-up te checken.

Gelukkig is er niks uitgeveegd en moet Emma het niet opnieuw doen.

Als we allebei klaar zijn, vertrekken we naar het feest. Met de fiets duurde het ongeveer 20 minuten voor we er waren en wow.

Het was echt een groot huis. En waarschijnlijk heel erg duur. Mijn mond viel een beetje open door verbazing. Ik zag Emma in dezelfde houding als mij kijken naar het prachtige huis dat voor ons stond.

We stapten naar binnen en een enorme zweet-en dranklucht kwam ons tegemoet.

Ik hoopte vurig dat we Jayden niet zouden tegenkomen. Gisteren stuurde hij plots een sms'je met de vraag of ik kwam en of ik met hem wilde dansen.

Never nooit niet.

Ik zag hem staan op de 'dansvloer' bij een groepje meisjes dat bijna over hem kwijlden.

Iewl.

Ook al wou ik heb niet tegenkomen, ik mag van mezelf wel naar hem kijken.

En zoals altijd zag hij er geweldig uit.

Hij droeg een gewone spijkerbroek en een grijs t-shirt en toch hangt weer iedereen aan zijn lippen.

Er zijn 3 soorten personen op dit feest.

De eerste soort wilt hem kussen.

De tweede wilt hem zijn.

En de derde soort? Die mogen Jayden eigenlijk niet want ze vinden hem maar een arrogante zak ook al ziet hij eruit als een god en werden meegesleurd door hun hyperactieve vriendin die vond dat ze perse moesten gaan.

Ik ben de derde soort voor de duidelijkheid.

Ik neem de tijd om hem nog even goed te bekijken.

Hoe kan die jongen zo knap zijn? En rijk, en een charmeur, en populair, en een goede sporter -oké dat heb ik nog niet echt gezien maar met dat lichaam kan het niet anders-, en in de smaak vallen bij het andere geslacht?

Eigenlijk zijn het niet echt slechte dingen, maar het feit dat hij weet dat hij dat is, maakt het slecht. Want hij gebruikt het maar al te graag.

Oh ja en als ik al die verhalen hoor van de meisjes die het met hem hebben gedaan, is hij ook nog is geweldig in bed.

Ik keek even om me heen om tot de ontdekking te komen dat mijn beste vriendin me verlaten heeft. Waarschijnlijk gaat ze me morgen alle details vertellen van hoe ze de hele tijd 1 of andere gast stond af te lebberen.

Mijn ogen vielen weer op Jayden en net toen ik me terug wilde omdraaien om drinken te halen keek hij mij aan.

Hij maakte zich los uit de klauwen van zijn 'fanclub' en wurmde zich tussen de mensen door op weg naar mij.

Shit.