When the badboy wants the good girl.

Hoofdstuk 32

Kato

Met opgetrokken wenkbrauwen liet ik mijn blik heen-en-weer glijden tussen Emma en Vincent.

"Wanneer is het begonnen?", vraag ik, nog steeds zeer verbaasd.

"Een week of twee geleden ongeveer",antwoordt Vincent nonchalant, precies of het niks is. Ik weet wel dat hij het echt fantastisch vind, door de manier waarop hij naar haar kijkt. Alsof de grond onder zijn voeten zou verdwijnen als het uit zou gaan. Echte relationshipgoals! Ik hoop dat mijn vriendje, later mijn man, ook zo naar mij gaat kijken. Dan weet ik gewoon zeker dat het voorbestemd is.

*zwijmel,zwijmel*

"Oh mijn God! Dit is nog specialer dan dat we naar Londen gaan. Of nee, misschien nog net niet zo speciaal... Maar zeker bijna!"

Ik heb het gevoel dat ik blijer ben met hun relatie, dan zijzelf. Dan drong het tot me door.

"Ik ga alleen mogen zitten in de bus, niet?"

Ze schonken me beide een verontschuldigende glimlach. Pff, dat wordt leuk. Hoor het sarcasme. De busrit duurt niet zo lang, want in de haven van Antwerpen nemen we de boot naar Southampton.

Het enigste probleem is dat ik het háát om lang in de bus te zitten, zeker als er mensen gaan overgeven of zo. Er loopt al een koude rilling over mijn rug als ik alleen al dénk aan de vieze geur die de kots met zich meeneemt. We-ik en de tortelduifjes-bleven nog even staan praten totdat iemand van het secretariaat schreeuwde om aandacht.

"Allemaal in de bus! Zo kunnen we jullie tellen en weten we of we iedereen hebben." Het lijkt wel of ze denken dat we nog in de kleuterklas zitten, alleen moeten we nu geen 'handjes' meer geven. Dan was ieder meisje nog in de 'eih jongens zijn vies'-periode en wanneer je dan handen moest vasthouden trok je altijd een gezicht van:"Iewl, waarom moet ik weer met een jongen." (A/N wie herinnert het zicht nog? Ik weet niet hoe het bij jullie op school was, maar bij mij was dat altijd zo.)

De bus zat al bijna vol en er waren nog maar een paar plaatsen over. Inclusief 1 naast mij. Daar door de deur komt stinkie. Natuurlijk is dat zijn echte naam niet, maar iedereen op school noemt hem zo omdat hij vreselijk stinkt.

Ik meen het. Volgens mij heeft die jongen niet door  waarvoor zeep bestaat, of hij weet niet waarom mensen deo gebruiken. Het ergste moet nog komen, Stinkie a.k.a. Stuart is al sinds dat ik naar deze school ben gekomen, verliefd op mij.

Hij is net zoals kauwgom in je haar, het zit vast, plakt hard en je krijgt het er alleen maar uit door de grote middelen te gebruiken: de schaar. Alleen is Stuart geen kauwgom maar een stinkende slijmbal en ben ik bang dat als ik de grote middelen ga gebruiken, ik hem zou kwetsen.

Stomme lieve ik!

In mijn hoofd was ik al bezig met verschillende gebedjes te doen opdat hij niet naast mij zou komen zitten. Helaas pindakaas, ze hebben niet gewerkt want hij kwam nog steeds naast me zitten. Subtiel mogelijk schoof ik een beetje weg van hem. Ik rook de stank nu al. Een paar rijen voorop zitten Emma en Vincent te lachen. Dit is allemaal door hun, ik zal wel wraak nemen!

Door de deuropening kwamen nu ook Jayden, Liam en Dylan naar binnen. Jaydens donkerblauwe ogen zochten de bus door en stopten wanneer ze mij zagen. Ze kleurden een kleur donkerder toen hij zag naast wie ik zat.

Of het was door amusement of door jaloezie, weet ik niet.

Oké, wat hoop ik weer? Ik moet echt stoppen mezelf dingen wijs te maken die never nooit niet gaan gebeuren. Maar toch kwam de gedachte dat Jayden wel jaloers was in me op wanneer hij naar ons toe kwam benen.

---------------------------------

Toch nog een hoofdstuk! Ik weet niet hoe het kwam, maar ik had opeens super veel inspiratie! Ik weet wel niet wanneer het volgende hoofdstuk komt, sowieso niet zo snel als deze!