"Ik weet dat je me wilt" ,zeg ik terwijl een arrogante grijns mijn gezicht op kruipt.
"En wat als je ernaast zit?"
"Doe ik niet."
Kato trekt een wenkbrauw op.
"Jawel doe je wel. En laat me nu door Jayden! Ik moet naar de les!"
Ze doet een stap opz...
"Daniël, Finn en Levi! Kom nu naar beneden!", hoorde ik mijn vrouw roepen op onze drie zonen. Onze dochter zat al op de keukenstoel, te wachten om naar school te vertrekken. Ik hoorde drie vage 'ja's' op Kato's bevel.
"Lieverd, jullie hebben nog tijd zat om naar school te vertrekken", probeerde ik haar gerust te stellen. Sleutelwoord:probeerde.
Ze kwam de kamer binnengestapt en een opgeluchte uitdrukking verving de frons. "Gelukkig is Erin al helemaal klaar voor school", zei ze tegen niemand in het bijzonder.
Maar 2 personen in ons gezin hebben blond haar: Kato en Levi, de rest heeft allemaal mijn donkerbruine haar geërfd, maar bij de ogen waren Kato haar bruine ogen dan weer de dominante oogkleur. Erin is de enige die mijn blauwe ogen heeft.
"Waarom ben je vandaag zo gestrest?"vroeg ik mijn vrouw terwijl ik rustig achter haar ging staan en haar schouders masseerde.
"Ik heb je toch verteld over die ene grote modepersoon die ging langskomen?" Je hoorde aan haar stem dat ze rustiger werd. "Ja", antwoordde ik.
"Wel, die komt vandaag."
"Dat is toch goed? Je nieuwe kledinglijn is net af en hij is geweldig. Die persoon zal ervan houden", verzekerde ik haar. Ze draaide zich om en had een grote glimlach op haar gezicht, ze drukte haar lippen even op de mijne en begon daarna weer te roepen op de jongens die nog steeds niet beneden waren.
Ik keek even naar mijn horloge en zag dat ik ook moest vertrekken.
Ik drukte een kusje op Erins voorhoofd en woelde eens door de jongens-die eindelijk luisterden- hun haren.
Kato "Hup! Allemaal in de auto!", beval ik onze vier kinderen. En natuurlijk moest er weer eens ruzie gemaakt worden over wie in de passagiersstoel mocht zitten.
"Mama! Ik ben de oudste", zei Daniël.
"Maar jij mag altijd vooraan zitten", beweerde Levi en Finn was gewoon snel op de stoel gaan zitten, terwijl hij heel luid: "Shotgun!", riep.
Soms vraag ik me echt af waarom we voor vier kinderen zijn gegaan, maar dan denk ik aan de mooie momenten wanneer we samen op vakantie gaan of wanneer we gezellig een familie-film bekijken en dan weet ik het weer.
De rit naar school zit vol met kinderliedjes en nog meer ruzie, wanneer de schoolparking eindelijk in zicht is, is iedereen een beetje gekalmeerd.
Na de kinderen afgezet te hebben, rijd ik rechtstreeks door naar het Voguekantoor. (A/N ik weet dat de Vogue alleen in NL is, maar dit boek is fictie)
Jayden: Om hoe laat ben je thuis?
Ik: Rond 6 uur, denk ik... Kun jij de kinderen ophalen?
Jayden: alles voor mijn fantastische vrouw ;)
Ik: moet je niet in de rechtszaal zitten?
Jayden: nee, rechtszaak is net gedaan. We hebben gewonnen.
Ik: ik ben trots xxx
Ik: maar mijn lunchpauze zit erop. Ik zie je vanavond!
Ik: ps: jij kookt :)
Daarna zet ik snel mijn gsm af, zodat ik zijn binnenkomende sms'en en telefoontjes niet hoor.
Wanneer ik om vijf na half vijf mijn gsm weer aanzette, zag ik dat ik verschillende berichten heb van Jayden.
Normaal kook ik, omdat ik van ons tweeën het beste kan koken, maar nu is het zijn beurt. Ik negeerde al de smekende sms'jes en besloot om hem nog wat te plagen.
Ik: wat eten we vanavond? ;)
Jayden: wow, ik moet zeggen dat je humor er echt op vooruit is gegaan
Ik: ik voel sarcasme...
Jayden: jij zegt het, niet ik
Na ongeveer een halfuurtje rijden kwam ons huis in zicht en elke keer weer ben ik verbaasd hoeveel ik geluk wel niet heb dat ik daar met mijn gezin kan wonen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik parkeerde mijn auto in de garage en werd toen ik uitstapte begroet door Levi.
"Mama, mama! Kijk wat ik gemaakt heb op school", riep hij blij, ondertussen toont hij me een blad met daarop een tekening van stokmannetjes van wasco.
"Wow! Dat is mooi", complimenteer ik hem. "Wil je dat ik hem ophang?"
"Jaaa", zei hij terwijl hij enthousiast terug naar de woonkamer loopt.
De rest van onze kinderen zijn samen met mijn man aan het koken.
"Mijn persoonlijke topchefs."
Ik kreeg een wijde glimlach van Finn en Daniël, Erin en Jayden waren te geconcentreerd met de eieren om mij op te merken.
Ik maakte een pruillip toen ik merkte dat ze nog niet doorhadden dat ik er was.
Ik ging achter ze staan en kuchte even. Dat deed hun opschrikken en ik werd direct in een omhelzing getrokken door onze dochter.
Jayden wachtte geduldig tot we klaar waren met knuffelen waarna hij me kuste.
"Ik heb je gemist", klaagde hij.
"Dat zeg je elke avond", lachte ik.
"Omdat ik je altijd mis als je er niet bent", verklaarde hij.
"Je bent nog steeds een even grote slijmbal als vroeger."
Een zacht stemmetje haalde ons uit ons gesprek. "Mama, wat is een slijmbal?"
Oh nee. Ik sloeg mezelf op mijn voorhoofd terwijl Jayden hard aan het lachen was. Ik porde hem met mijn elleboog, als teken dat hij moest stoppen met lachen, maar natuurlijk is mijn man weer zo'n persoon dat helemaal niet tegen kietelen kan, waardoor hij nog harder moest lachen.
"Uh, slijmbal is....",begon ik.
"Een heel leuk persoon", ging Jayden verder.
Ik wierp hem een blik toe, waarmee ik wilde vragen: serieus?
"Maar niet teveel gebruiken hè", waarschuwde ik de kinderen.
---------------------------------
OMG AAAAAAH ik kan niet geloven dat WTBBWTGG af is!!!! Ik ga dit verhaal missen :( maar hey, er komt een vervolg!!!!
Ps ik had daarstraks per ongeluk op de publiceer knop geklikt maar de epiloog was nog niet af dus sorry voor iedereen die valse hoop kreeg :(
Hierna komt er nog een dankwoord en dan is WTBBWTGG helemaal af!
