When the badboy wants the good girl.

BONUS 4

Samenwonen

Jayden
Hier zit ik dan, in mijn eigen zetel, in mijn eigen appartement. Eigenlijk ons appartement, van mij en Kato.

We wonen er nu ongeveer een week en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. We zijn bijna echte volwassenen nu, ik doe een stage bij een advocatenkantoor en Kato werkt bij een winkel en doet af en toe modellenwerk.

Ook al is nu alles goed en wel, de verhuis was zeker weten moeilijk.

Op momenten dan.

Flashback

Ik ga het nu dus echt vragen. Wat als ze nee zegt, of er nog niet klaar voor is? Wat als ze me eigenlijk helemaal niet leuk genoeg vindt en me dumpt? Wat als ze na een maand terug bij haar ouders gaat wonen?

Zoveel 'wat als'-vragen die waarschijnlijk niet eens gaan gebeuren, maar me toch wakker houden 's nachts.

"Hey, wat is er?", hoor ik haar zachte stem vragen.

"Ik-ik moet iets vragen." Komaan Jayden, verman je.

Met een bezorgd gezicht, probeert ze de fronslijnen tussen mijn wenkbrauwen weg te vegen. Ze glimlacht even naar me als teken dat het goed is.

Haar glimlach is zo mooi.

"Wel, dus, we zijn nu al een tijdje samen en het gaat goed tussen ons, toch? Dus ik was is aan het nadenken en toen kwam ik op een idee dat ikzelf echt geweldig vind, maar misschien vind jij dat niet en dat hoeft ook niet! Maar ik zou het wel heel leuk vinden als we het allebei even tof zouden vinden en dit is geen druk of zo. Je moet helemaal geen ja zeggen! En ik zou je nog steeds even fantastisch vinden en-" Plots werd ik afgekapt ik het midden van mijn zin door Kato haar volle rode lippen op de mijne.

"Vraag het nou maar gewoon."

"Wiljesamenwonenmetmij?"

"Nog een keer? Ik verstond het niet zo goed."

"Wil je samenwonen met mij?",vroeg ik nog een keer, maar ditmaal langzamer.

"JA", riep ze in mijn oor terwijl ze me bijna plat knuffelde. Niet dat ik het erg vond.

Er brak een enorme glimlach door op mijn gezicht, al dat gepieker was dan toch niet nodig.

"Ik heb eigenlijk al een paar sites bezocht, maar ik vond dat we dit samen moesten beslissen."

"Kunnen we direct op zoek gaan? Please", vroeg ze terwijl ze een pruillip trok en me met haar smekende bruine ogen aankeek.

Hier kan ik toch gewoon geen nee tegen zeggen?

"Natuurlijk."

Ze pakte direct mijn computer en logde in. Geen wachtwoorden, geen geheimen.

"Wat had je in gedachten? Een appartement in of buiten de stad? Of eerder een klein huis?"

"Wel, ik dacht dat het wel leuk zou zijn om een appartement te huren, net buiten de stad. Zodat we dicht bij de stad zijn, maar wel nog rust en niet teveel last hebben van winkelmensen."