When the badboy wants the good girl.

Hoofdstuk 11

Jayden

Ik stapte in mijn auto en reed met de radio aan op de achtergrond naar school.

Ik parkeerde mijn Porsche naast Liam zijn Ferrari recht voor de schoolingang.

Ja, we hadden een eigen parkeerplaats.

Ik wil niet zoals die andere sukkeltjes helemaal gaan parkeren aan de andere kant van de parking.

Vorig jaar durfde iemand zijn auto op mijn plek te zetten, ik zeg het je, dat zal niet rap nog iemand doen.

Laten we zeggen dat hij na die dag i.p.v. een blauwe auto een roze auto met paarse sterretjes en kapot gegooide eieren erop had.

En misschien had hij ook een gebroken neus door mijn vuist.

En een blauw oog. Ook door mijn vuist.

Liam gaf me toen ik uit stapte een boks en een brohug.

Net voor de schoolpoort stopte een rode BMW wagen die mijn aandacht trok. Of beter gezegd; de persoon ín de auto, trok mijn aandacht.

Net als een model stapten ze uit de auto en of het gepland was, kwam er net een zacht briesje dat haar haar wat naar achteren blies. Kato was echt 1 van de mooiste meisjes die ik ooit heb gezien. Ik weet niet wat er met haar is, maar iets in haar trekt me aan.

Ze is een uitdaging. Ze heeft zelfrespect, iets wat de meeste meiden van onze school niet hebben. Ze is sexy, zonder slettenkleding te dragen. Haar zwarte jumpsuit zit perfect, en het laat haar vormen goed uitkomen.

Ze is zo aantrekkelijk, dat ik me afvraag waarom ze nog single is.

God, waar denk ik aan?

Mijn ogen werden weer naar Kato gericht. Of het gepland was, keek ze net even mijn kant op. Haar chocoladekleurige ogen staarden recht in mijn ogen.

Altijd als ik in haar ogen kijk, heb ik het gevoel dat ik zomaar kan verdrinken.
Ik rukte mijn blik los en liep met Liam naar onze kluisjes.

"Maat, ik geef het toe",begon Liam te praten.

"Die Kato is echt een lekker wijf!"

Ik weet niet wat, of hoe, maar iets in mij wilde zich nu op hem stormen en hem een paar rake klappen geven.

Maar ik mocht me niet laten meesleuren, Jayden Adams doet niet aan 'gevoelens'.

"Ik weet het!", lachte ik.

Ik lachte het maar weg, voor hij iets in zijn hoofd zou halen wat absoluut niet waar is.

Denk ik.

Nee Jayden!

Er is niks. Helemaal niks.

Waarom zit ik nu weer in mezelf te praten?

What the hell gebeurt er met me?

Kato

Emma knuffelde me bijna plat zodra ik op de speelplaats was.

We gingen samen naar binnen om onze boeken te dumpen in de kluisjes.

Ik zag Jayden in de gang staan, leunend tegen de muur en wow.

Hij had een zwarte skinny jeans aan.

Maar niet zo skinny-skinny, meer mannen-skinny.

Met daarboven een witte t-shirt die spande, waardoor zijn biceps goed zichtbaar waren.

Het maakt niet uit wat hij draagt, al zo hij hier in een kippenpak rondlopen, hij zou er nog steeds perfect uitzien.

Ik legde vlug al de boeken die ik niet nodig had in mijn kluisje.

Emma trok me mee terwijl ze honderduit begon te vertellen over een film die ze gisteren had gezien.

Die me eerlijk gezegd weinig boeide, maar ik liet haar verder praten waarna we rustig naar het klaslokaal liepen.

We gingen ongeveer in het midden van de klas zitten.

Vooraan zitten de mensen die in hun vrije tijd encyclopedieën lezen en 2 weken op voorhand beginnen met studeren.

In het midden zitten zo de 'gewone'.

De mensen die niet echt populair zijn maar ook niet echt onpopulair.

En helemaal achteraan zitten de populairen.

Op onze school zijn dat dus de sletten en klootzakken.

Dus in het midden is de perfecte plaats voor ons.

Ik schrok op uit mijn gedachten.

"-je ook?", zei Emma nog voor ze me afwachtend aan keek.

Een beetje beschaamd vroeg ik of ze het nog een keer kon vragen.

Ze rolde met haar ogen voor ze haar vraag vraag herhaalde.

"Ik vroeg of je ook naar het feest van Jayden komt deze vrijdag."

"Geeft Jayden een feest?"

"Ja, iedereen heeft het er al de hele ochtend over. Blijkbaar horen de feesten die Jayden geeft bij de beste van de stad!",vertelde Emma opgewonden.

Nou zíj heeft er zin in.

De hele avond met vreemde, dronken en zweterige mensen dansen en terwijl zelf dronken worden is niks voor mij.

Ik blijf liever thuis op de bank met een zak chips en mijn laptop op schoot een film te kijken op Netflix.

Mijn standaard vrijdagavond-activiteit eigenlijk.

"Ik denk niet dat ik kom",vertel ik haar.

Abrupt stopte ze met hyperactief op-en-neer springen en keek ze me aan met een pruillip en puppy-ogen.

Dat was oneerlijk want ze weet dat ik niet tegen puppy-ogen kan.

"Oké dan", geef ik toe. "Máár we blijven niet te lang."

"Oh het wordt zo leuk!",gilt ze terwijl ze opgewonden in haar handen klapt.

"Vrijdag na school gaan wij samen een jurk kopen",besluit ze.

"Waarom moet ik perse een jurk dragen? Is een spijkerbroek niet genoeg?",klaagde ik.

Ze keek me aan alsof ik net zei dat sokken in sandalen mode is. (A/N NIKS TEGEN MENSEN DIE DAT DOEN!)

"Kato, we gaan naar een feestje, dan draag je geen spijkerbroek."

Ik draag bijna nooit jurken. Het diner met Sander was een uitzondering. Maar ik kende Emma goed genoeg dat ze me niet in een broek liet vertrekken. Dus stemde ik toe.

"Oké, alleen wil ik wel geen te blote jurk!"

"Whatever",zei ze met rollende ogen. "Het wordt vast en zeker geweldig!"

Het zal wel.

---------------------------------

WEES GEEN STILLE LEZER!!