"Ik weet dat je me wilt" ,zeg ik terwijl een arrogante grijns mijn gezicht op kruipt.
"En wat als je ernaast zit?"
"Doe ik niet."
Kato trekt een wenkbrauw op.
"Jawel doe je wel. En laat me nu door Jayden! Ik moet naar de les!"
Ze doet een stap opz...
Het was een koude winterdag en Jayden en ik lagen samen op de zetel, tv te kijken. Met zijn ene hand wreef hij door mijn haar en de andere lang op mijn onderrug. We waren allebei meer met elkaar bezig dan met het programma zelf.
"Baby?", hoor ik Jayden zijn lage stem zeggen.
"Hmm ja?",antwoordt ik afwezig. Ik was teveel afgeleid door zijn gespierde armen.
Hij lacht zachtjes. "Mijn geweldige armen aan het bewonderen, prinses?" Verwoed schud ik mijn hoofd. Als ik eerlijk zou zijn, dan ga ik dat binnen 10 jaar nog mogen aanhoren.
"Nee helemaal niet",het sarcasme droop er vanaf:"Maar dat was niet wat ik wilde vertellen." Nu werd ik alerter.
"Mijn ouders zouden je graag willen ontmoeten en-", daar kapte ik hem af. "Echt? Dat zou zo tof zijn!"
"Meen je dat? Ik bedoel: het is leuk dat je mijn ouders wilt ontmoeten en zo, maar vind jij het zeker oké? Want ikzelf ben er akkoord mee, maar je moet niks doen wat jij niet goed vindt", bleef hij door praten. Ik giechelde even, zenuwachtige Jayden is schattig. En knap.
Maar Jayden is altijd knap. We waren ooit is in het winkelcentrum en opeens stond er een heel groepje meisjes rond ons, Jaydens nummer aan het vragen. Ze deden gewoon alsof ik er niet was en hallo? Ik stond er wel degelijk bij. Ik was enorm gerustgesteld wanneer hij de meisjes wegstuurden.
En ja, zijn ego is nog steeds groter dan Saturnus, maar het is al verbeterd.
"Ik meen het! Het zou me echt fantastisch lijken om je ouders te ontmoeten."
"Ze gaan een etentje organiseren. Mijn moeder ging iets Italiaans maken zei ze."
Ik mag zijn moeder nu al, want Italiaans eten is het beste ooit.
Ik begon in mijn hoofd al allerlei outfits samen te stellen die ik zou kunnen aandoen. (A/N Wie doet dat nog?) Misschien een jurkje? Of een jumpsuit? Of een gewone broek met een leuk hemdje? Dat moet ik thuis maar even uitzoeken.
"Hallo? Hallo? Aarde aan Kato", haalde me uit mijn gedachten.
Toen ik naar hem keek, grijnsde hij even. Oh ja, het grijnzen doet hij nog steeds evenveel, of misschien zelfs meer.
"Was je weer je klerencombinaties aan het maken?", vroeg Jayden met een wetende blik in zijn ogen.
Ik ken Jayden nog niet zo heel lang, maar hij weet wel al meer over mij dan sommige mensen die ik al jaren ken. Dat is het verschil tussen mensen die alleen met je praten al ze tijd hebben en mensen die tijd maken om met je te praten. Voor de duidelijkheid: Jayden is de tweede soort.
"Schuldig", bekende ik.
Ik stond op dit moment voor mijn kleerkast en ik had geen idee wat ik zou gaan aandoen. Dit moment doet me denken aan onze eerste date, die al bijna 3 maanden geleden was. De tijd vliegt, volgend jaar gaan we al naar de universiteit. Ik wil graag naar Antwerpen en hij naar Leuven. Dan gaan we elkaar minder zien, maar het valt nog steeds goed mee qua afstand.
Jayden komt me om half 5 ophalen. Het is nu kwart voor 4 en mijn outfit bestaat op dit moment nog niet eens.
Na lang zoeken ben ik gegaan voor een bordeaux jumpsuit met korte mouwen en een strik. Voor mijn jas kies ik mijn witte bontjas -wel nep bont natuurlijk- die ik met Kerstmis van Jayden heb gekregen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
