When the badboy wants the good girl.

Hoofdstuk 36

Onderlijnd is als ze iets zeggen in het Engels. Ik ga zelfs geen poging doen om het in het Engels te schrijven want dan gaat het echt op niets trekken ;)

---------------------------------

Kato

Ze hadden een bus gehuurd die ons allemaal om de beurt gaat afzetten aan onze logeerplaats. Aangezien ik en Jayden de verste locatie hebben gekregen, zijn wij de allerlaatste die uitstappen.

Voor een groot wit modern huis stond een vrouw van in de veertig enthousiast naar ons te zwaaien. De bedoeling van dit project is eigenlijk een soort van Engelse les. De eindexamens van Engels van vorig jaar waren blijkbaar zo hard gefaald, dat ze dit hebben bedacht.

"Welkom! Welkom!",begroette ze ons. "Kom maar binnen. Ik ben Amélie."

Ik en Jayden stelde onszelf allebei netjes voor en gingen dan langs haar naar binnen
Het interieur zag er helemaal ander uit dan ik had verwacht. Het had een meer landelijke stijl met al het hout. Het zag er gezellig uit met de warme bruine kleuren. Het was echt mooi!

Wanneer we uitgekeken waren zagen we Amélie ons nadenkend aankijken.

"Ik denk dat er een probleem is...",begon ze voorzichtig.

Probleem?

"Ik wist niet dat er een jongen én een meisje kwam. Ik had eigenlijk 2 meisjes verwacht."

Oh nee... Ik heb een voorgevoel dat wat ze nu gaat zeggen niet iets is wat ik wil horen.

"En daardoor staat er in de kamer die ik voorzien heb maar 1 tweepersoonsbed."

Nop, ik vond het inderdaad niet leuk om te horen.

"Het spijt me echt héél erg! Ik wist niet dat-", begon ze zich te verontschuldigen. Ik kapte haar af omdat ik het erg vond dat ze zich zo schuldig voelde. Zij kon toch ook niet weten dat onze school 2 mensen van een ander geslacht samenzet?

"Het is oké",verzekerde ik haar met een glimlach. Niet denken dat ik het tof vond om met Jayden in hetzelfde bed te slapen, ik zei het gewoon om haar van haar schuldgevoel af te helpen.

Oké, misschien, heel misschien, keek ik er wel naar uit, alleen zou ik dat nooit toegeven.

Jayden had al die tijd nog niks gezegd, maar besloot dan om toch ook nog iets te zeggen:"Voor mij is het meer dan oké."

Ik schudde mijn hoofd, hij was zo voorspelbaar. Amélie ging ons voor naar onze slaapkamer. De kamer was niet erg groot, maar wel groot genoeg. Het had witte muren en aan de zijkant waren er veel ramen en keek je uit op een gracht. Aan die ramen stond ook het tweepersoonsbed waardoor dat als je in bed lag naar buiten kon kijken.

Amélie liet ons even alleen om onze bagage uitpakken.

"Dus...",zei Jayden.

"Dus wat?",vroeg ik hem. Waarschijnlijk klonk het pissiger dan ik bedoeld had maar dat kwam doordat ik verschrikkelijk moe was.

Jayden schrok even van mijn toon, maar herstelde zich toen weer en ging verder:"Wij twee. Alleen. In één bed",zei hij met een opgetrokken wenkbrauw.

"Niet dat we veel keus hebben."

Toen werd hij opeens serieus.
"Kato, als je het echt niet wilt. Dan ga ik wel in de zetel slapen."

Dat bracht me even van mijn stuk. Dé badboy, zou gewoon in de zetel gaan slapen omdat ík het vroeg. Eerst wilde ik toestemmen, toen bedacht ik me dat dat niet erg leuk zou zijn voor Jayden. Het bed leek me veel comfortabeler om op te liggen dan de zetel.

"Nee, het is oké",antwoordde ik.