By Chance III (TiAom)

Chapter 4

#BC3BondingTime

Tony's POV

Sobrang nakaka-stress talaga sa trabaho.

Papers here and there

Meetings, engagements, business trips EVERY WHERE!

'Nakaka-miss ang bahay, naka-miss ang mga anak ko, nakaka-miss si Andria' napa-sandal ako sa swivel chair at napatingin sa family picture na nasa table ko.

"Andria.."

"Bro" napatingin ako sa may pintuan ng biglang pumasok si, "JOE!"

"Salamat naman at dumating ka na din! Long time no see" sinalubungan ko naman ito ng mahigpit na yakap. 

Almost 5 years din kaming di nagkikita ng mokong na toh. Nagconcentrate kasi ito sa pag-aasikaso sa family niya at saka sa Canada base ng GGC, doon niya kasi naisipang magmanage for the meantime. Hanggang text, calls, at skype lang kami since parehong hectic ang schedules namin, both work and family.

"Oo nga ehh" ganting yakap din niya sa akin.

"Buti naman at naisipan mong bisitahin na ako ngayon"

"Well, pumayag na din kasi si Andy eh. Sobrang higpit talaga nun" pumunta ako sa may coffee table at kumuha ng dalawang baso. Binuksan ko din ang isang bottle of whiskey at nagserve.

"Grabe naman yan" sabay tawa ko.

"Biro lang. Gusto ko lang naman kasing masubaybayan ang paglaki ng anak namin"

"Buti ka pa. Kahit kasi gustuhin ko eh di pa din maiwasang mapalayo ako. Lalo na' t andito sa U.S ang main branch ng GGC" inabot ko sa kanya ang kanyang inumin.

Suppose to be, dito naman talaga kami ni Andria titira sa U.S eh ang kaso hindi ko alam anong klase ng hangin ang nagpabago sa isipan niya. 'Mas mabuti na yung lumaki sila dito sa mother land natin.' pag-alala ko sa sinabi niya.

"Well, you have responsibilities. Pero don't worry, andito na ako para tulungan ka na ulit sa main branch. Malaki na din naman kasi si Jonas, ipapadala ko nga pala siya sa Pilipinas para doon na mag-aral next school year." sabi ni Joe sa akin.

"talaga? Tiyak, matutuwa si Adrian niyan"

"Yeah, sobrang tuwa niya nga din. Bored na bored na kasi yun doon"

"si Andy?"

"well, sasama siya of course. May in-arrange na din akong pwede naming matirhan, not far from your subdivision"

"sinabihan mo na lang sana ako para naman yung bahay na matitirhan niyo ay malapit lang sa amin."

"wag na, okay na din kasi yung place. Maabala pa kita eh"

"sus para ka namang iba sa akin!"

"ilang taon na nga ba ulit si Jonas?" tanong ko sa kanya.

"15, ang bilis talaga ng panahon noh?" she chuckled.

"yeah, sooner than we think, magkaka-pamilya na din sila at tatanda na talaga tayo ng tuluyan"

"grabe naman yan, masyado kang fast forward!" nagtawanan at nagkwentuhan pa kami pagkatapos nun. 

Grabe sobrang namiss ko 'tong best friend ko. Ito na kasi ata yung pinakamatagal naming hindi pagkikita. Masaya ako kasi, mas makikita ko na ulit siya.