𝙵𝚛𝚒𝚎𝚗𝚍𝚜𝚑𝚒𝚙 𝚘𝚛 𝙻𝚘𝚟𝚎

Hardest Downfall

[A/N: Hello! Sa mga galit sakin na antagal kong mag UD pwede kayong magcomment hahahaha! And note, yung mga nasa loob ng parenthesis yun yung memories  nila ni Max, nababaliw na kasi ang laptop ko kasi hindi ko ma italic ang letters. So, enjoy!]

Saph's POV

We are here.

Nasa burol ni Mark.

Hindi ko inaasahan na mangyayari ang lahat ng ito. Until now hindi ko parin tanggap na... He's dead.

I didn't expect it. I didn't even imagined na ito ang mangyayari.

Mark's family is suffering right now. I don't want this to happen especially seeing them like this.

Tita and tito were so good to me, and wala na akong mukhang maihaharap sa kanila ngayon.

I walk near them kaya tumigil sila sa pag-iyak at tumingin sakin.

"Oh iha, s-salamat at nandito ka." Sabi ni tito at si tita nagpatuloy sa pag-iyak.

"It's fine tito." Ngumiti ako at natahimik.

Pumatak ang isang luha ko, and all of my tears fell down at once.

"Iha, bakit ka umiiyak?" At niyakap nila ako which is umiyak ako lalo.

"I am so sorry tita and tito. K-kasalanan ko kung bakit siya namatay. He shouldn't save me! I should be in that place! Ako dapat ang namatay! I'm so sorry..."

"Ssshhh." Pinatahan naman nila ako.

"Iha, we are not mad. Alam namin na mahal na mahal ka ni Mark. Nagpapasalamat nga ako sa iyo kasi dahil sayo naging masaya siya sa buhay niya. And I'm thankful na sa lahat ng pagkakamali niya ay pinapatawad mo parin siya. Mahal na mahal ka niya iha kaya alam ko ililigtas at ililigtas ka parin niya." 

I smiled. Ang babait nila. Hindi nila deserve na mawalan ng mahal sa buhay. And hindi deserve ni Mark na mamatay. 

------

Days passed...

Nasa rooftop kami. 

Remembering everything I've been through. Marami na pala. Halo-halong bad and good memories, it was such an experience, though I've learned a lot. 

"Okay ka na ba Saph?" Biglang tanong ni Max sa tabi ko.

"Hmmm... Hindi ko pa yan masasagot Max. Hindi ko din kasi alam eh." At hindi na din siya umimik. 

Napangiti nalang ako sa mga memories. 

The time when I met Max in the Horse Riding Place, ang mga kulitan namin ni Shenaica at walang iniisip na problema, yung mga ngiti namin na walang halong sakit, yung pagkain ko ng ice cream na hindi dahil mayroon akong problema, yung mga panahon namin ni Mark nung hindi ko pa nalaman na dahil pala yun sa dare, nung time na mahal na mahal ko si Mark at masaya kami, nung nakilala ko si Max na sobrang kulit at gentleman, at lahat lahat ng memories na naranasan ko. 

Napangiti nalang ako at isinandal ang ulo ko sa balikat niya.

I felt him froze because of what I did. Nag grin nalang ako.

"A-Anong ginagawa mo?" Tanong naman niya.

"Hmmm, wala lang. I'm tired, I just need some rest." At nakatutok nalang ako sa hangin.

Napatingin nalang ako sa langit, magsa-sunrise na, 4:51 AM na din kasi. Tumingin ako sa taong kanina pa tumitingin sa mga ulap.

Umayos ako ng upo at tinignan siya, "Max." Tawag ko.

Tumingin siya sakin. Gusto ko siyang titigan ng ganito. Mahal na mahal ko talaga siya. 

"Can you sing for me?" Parang nagtaka naman siya doon.