( rocky's pov )
ross bleef huilen. ik stond op met ross in mijn armen en wandelde wat rond in tussen wreef ik sussend over zijn rug. hij droevde zijn gezicht in mijn schouder. maar hij bleef huilen. " de andere vertelden dat je vaak nachtmerries hebt?" ja snikte hij. ik wil er niet over praten. ik kuste zijn voorhoofd. " het komt goed. maatje! ik ben hier, ik ben hier." laat me niet meer alleen!!! snikte hij. " beloofd! moet ik de andere vertellen dat ik je gevonden heb?" ross zuchtte ik weet het niet... hij huilde zachtjes verder. ik begon weer te neuriën. hij werd rustig. hij viel in slaap op mijn schouder. ik ging terug zitten en nam ross op mijn schoot en legde hem tegen me aan. en begon hem te wiegen. toen kwamen de andere terug. hey zei abby. hoe is het met hem. " het is oké. hij huilt wel veel.." ze knikten. wat ga je nu doen? Vroeg rhydian. " ik weet het niet. Ik ben bang dat ross nooit meer de oude wordt. Hij was altijd zo positief... zo vrolijk..." Ik begon zacht te huilen. Ryder legde zijn hand op mijn schouder. Jij bent er nu zei hij. Het kan zijn dat ross zich beter gaat voelen. Ik knikte en keek mijn broertje aan. Ik glimlachte. " geen zorgen ross ik zorg er voor dat ze je weer binnen laten.
