( abby's pov )
Mam en pap hebben gelukkig niets tegen ross zijn familie gezegd. Maar ze zijn wel teleurgesteld in ons. Ross is noch steeds in het ziekenhuis. Normaal mag hij Volgende weekbnaar huis. Ross is noch steeds depressief. En het word erger. Nu kan hij niets meer. Hij heefd nu voor alles hulp nodig. We moeten hem dragen en zo hem helpen om te eten. Nu slaapt hij. Ik vind het schattig om hem zo te zien. Ik ben verliefd op hem. Mijn broers en zus weten er al van. Volgens hen moet ik het zegen als hij in een goede stemming is.
* paar dagen later *
Ross is weer thuis. Maar hij er Erg aan toe. Hij kan niet meer. Allen maar huilen. De andere waren net thuis van hun werk. Ze besloten dat ik even vrij kon nemen terwel zij voor ross zorgen.
