( ross pov )
Ik voelde weer tranen in mijn ogen. Ondanks dat rocky me liet lachen. Toen we beneden kwamen keek iedereen me aan. Ik verstopte me in rocky's schouder. En jankte Rocky wreef over mijn rug. Toen ging hij zitten en zette mij op zijn schoot. Ik probeerde me in te houden. Maar het lukte niet. Ik snike zacht.... toen veranderde die in een huilbui. Iedereen kwam rond me staan om me te troosen. Maar het werkte niet. Ik bleef huilen. Rocky stond op en ging met me naar buiten. Stil maar suste rocky. Ik bleef huilen. Rocky zuchtte. Ross hou alsjeblieft op! Ik probeerde maar het lukte niet. " s-s-sorry het gaat niet!!" mis je ze? Vroeg rocky. Ik snikte even. " ja en... Ik schaam me echt.. Ik voel me een klein kind dat konstand huild." Rocky kuste mijn hoofd. En kietelt mijn buik. Je bent wel mijn klein broertje lachte hij. Ik grinnikte een beetje. Gaat het weer? Ik trok mijn schouders op. Ik wilde zelf naar binnen gaan dus spartelde om weg te komen. Rocky zette me neer en ik kroop naar de deur. Ik probeerde de vliegen deur open te krijgen. Rocky kwam naast me staan. Moet ik het doen? Vroeg hij. Ik zuchtte en knikte. Rocky opende de deuren en ik kroop naar binnen. ik kroop naar de zetel en probeerde te staan. moeten we helpen? vroeg ellington. ik knikte. ellington trok me voorzichtig op en ik zocht steun op zijn schouders. " ik kan dit niet.." kan je wel zei hij. Alleen wat zelfvertrouwen hebben. Ik knikte. Ik schaam me echt. Rocky kwam naast en ondersteunde me ook. Flink zo fluisterde rocky. Ik kon niet meer en liet me rustig vallen. Rocky pakte me weer op en zette me op zijn schoot. Ik keek naar beneden van schaamte. Gaat het vroeg rocky. "Nee niet echt " je moet je niet schamen ross zei rocky. " moet ik wel! Ik...." Ross kom op. suste abby. In liet mijn hoofd hangen. " ik ben moe..." eet eerst iets zei ryder. " ik heb geen honger.." je moet iets eten zei ellington. Ik zuchtte toen ryder terug kwam met wat crackers. Rocky hield er één voor mijn mond maar ik weigerde. Eet op! beviel rocky me. Ik wilde nog steeds niet. Maar rocky bleef volhouden. Ik nam de cracker aan en hat die rustig op. Ik vind het best moeilijk om weer zelf iets te eten. Goed zo fluisterde rocky. Na mijn eten. Bracht rocky me naar de badkamer. Ik werd weer in Bad gezet. Het warme water was best ontspannend. Ik keek rocky aan. " sorry dat ik..." het is oké. zei hij. Ik ben niet boos op je. " maar... Ik.." Rocky wreef door mijn haar. Het is oké broertje zei hij zacht. Ik snap dat je in een dipje zit maar we wil en je helpen.. Maar je moet dan wel mee werken. Ik knikte alleen. Toen rocky klaar was bracht hij me naar onze kamer. Hij stopte me in. Ik begon zacht te huilen. Rocky wreef rustig over mijn arm. Omdat dat niet werkte pakte hij me in zijn armen. Ik huilde verder in zijn borst. " ik kan het niet meer aan. Het spijt me... Ik zou altijd zo blijven."
( rocky's pov )
Volgens ross komt het nooit meer goed met hem... als ik moet toegeven denk ik dat ook. Hij is zo afhankelijk geworden. De enige die zouden kunnen helpen zijn de andere van de familie... Maar die haten hem. Ik begon hem rustig te wiegen. Uiteindelijk viel hij in slaap in mijn armen het heeft zo een goed gevoel als dat gebeurd. Ik kuste rustig zijn hoofd. " ik hou van je rossy..."
