(Rocky's POV)
ik heb ross naar bed gebracht. hij was weer dood op dus dit was beter zo. ik ging terug naar de andere. " je mist je broers en zus he?" zei mack zacht. ik keer haar aan. " nee tuurlijk niet.. waarom zou ik?.." " rocky.. misschien hebben jullie een fikse ruzie ze blijven wel je familie.." zuchtte mack. " wat wil je hier mee zegen? zuchtte ik. mack glimlachte even. " ross mist ze ook.. en hij is er nu erger aan toe.. nu kan je het zeker niet alleen.." " ik kan het best alleen aan. " zei ik.
ze denken dat ik het niet aan kan maar ik kan het wel. en ik zal het bewijzen... die avond lag ross weer te huilen. ik pakte hem op en probeerde hem te kalmeren. maar hij bleef door huilen. ik zuchtte van ergernis. en om het erger te maken . de therapeut vertelde dat we het alleen kunnen op lossen als we weer samen wonen. en de vierling was het er natuurlijk daar mee eens. ook al bedoelden ze het goed. dus vanaf volgende week woon ik weer thuis.
* een week later *
we wonen weer thuis. niemand wilde dit maar het moest gewoon als we wilden dat het goed kwam. nu slapen ross en ik op de zelfde kamer.. en dit is beter zo wand hij huilt nog te vaak. de eerste dag was erg ongemakkelijk. we spraken elkaar amper. en de andere dagen ook. ik stond er nu alleen voor als ross huilde. iedereen zei er altijd iets op. gelukkig kwam de vierling soms langs om te helpen. maar s'avond stond ik er alleen voor. die avond lag ross weer te huilen. ik zuchtte en pakte hem uit bed en probeerde hem te troosten. maar het lukte niet. ik begon zelf ook bijna te huilen. dan kwam rydel mijn kamer binnen. " er proberen hier ook nog mensen te slapen.. t's maar dat je het weet.." ik zuchtte even. " hey ik doe mijn best.. denk je dat dit makkelijk is? " er liepen een paar tranen over mijn wangen. " rossy alsjeblieft stop nu alsjeblieft.." ross bleef huilen. ik zag dat rydel naast me kwam zitten. " hij is er erg aan toe he?" vroeg ze. ik knikte alleen. ondertussen is ross gestopt met huilen hij was half waker. hij keek ons even aan. dan pakte hij weer mijn haar en begon te trekken. " wat heb jij toch met mijn haar?" lachte ik en trok hem in een knuffel. ross stak weer zijn duim in zijn mond. rydel lachte even. " hey... sorry.. dat we.." ik lachte even. " het is oké.. ik heb je gemist.." we gaven een knuffel en legden ross terug in bed. ross piepte een beetje en stak zijn armen uit. rydel stopte ross in en ik gaf zijn teddybeer. ross viel weer in slaap. dan ging rydel ook mijn kamer uit. ik was blij dat het al met haar is opgelost dan kroop ik ook terug in bed.
