( ross pov )
zins ik de ouders van de vierling zag ben ik weer depressief. ik snijd me weer en huil vaker. de andere voelen zich nu wel schuldig. ik zat op mijn bed te huilen. ross? gaat het? zei abby die mijn kamer binnen kwam. " een beetje." het spijt ons zo erg ross als we hadden geweten... ik pakte abby vast " dit is niet jullie schuld maar de mijne ik koos hier voor." maar wij wisten dat je ze miste... " abby... wil me alleen laten?" abby knikte en ging mijn kamer uit. ik begon weer te huilen en pakte een foto uit mijn zak. het was één met de band. ik heb ook geprobeerd met ellington te praten... maar zelf hij wou niets meer met mij te maken hebben. ik pakte mijn zakmes en begon me te snijden. "ik ben alles kwijt... en dat is mijn domme domme schuld!!" ik weet zeker dat ze me benden horen...
( mack's pov )
we horden ross schreeuwen en huilen. ik zuchtte " jongens we moeten hem echt helpen dit gaat echt ver." ik ging naar de kamer van ross en zag dat hij zich sneed. " ross hou daar nu op!!!!" hij stopte niet. dus rende ik naar hem toe en riep de andere. in tussen probeerde ik het mes af te pakken. " ross hou hier mee op!!! jongen help me!!!!!" de andere renden de kamer in. mijn broers pakten ross armen vast zodat hij zich niet meer kon bezeren. ross begon te schreeuwen en harder te huilen. ik rukte het mes uit zijn handen. ross bleef schreeuwen. laat me los!! ga weg!! " ross blijf kalm!." ik ben zeker dat de hele straat hem hoorde. ik zag dat de tranen over zijn wangen liepen. abby veegde zijn tranen weg. rustig nu fluisterde ze. we zijn hier maatje. ross begon te kalmeren en mijn broes lieten hem los. hij viel snikkend op zijn knieën en legde zijn handen in zijn gezicht. het spijt me het spijt me snikte hij. we pakten hem samen vast. " sst rustig maar.. het komt wel goed." ross snikte ik ryder borst. toen viel hij is slaap. we legden hem in bed en gingen de kamer uit.
