MELEK

33

Hazan'dan

Arabanın kapısını açar açmaz "Doktor her şeyin yolunda olduğunu ve çok daha iyi olduğumu söyledi!" dedim. Emniyet kemerimi bağlamadan önce dudaklarıma uzandı ve sol köşeye öpücük bıraktı.

"Çok sevindim birtanem. Bir buçuk ay oldu. Tabii ki de iyileşeceksin."

Mart ayına girmiştik. Şubata kadar tüm İstanbul karlarla kaplıydı. Sürekli kar topu oynamıştık. İkimiz battaniyenin altına girip film izlemiştik. Kahve içmiştik. Saçlarımı örmüştü. Kucağımda uyutmuştum. Ve her gün bana kalori değeri tavan yapan besinler yedirdikleri ve hareket etmeme izin vermedikleri için biraz kilo almıştım. Ama fiziğim eski haline dönmeye başlamıştı.

"Aşkım ne yapalım? Şirkette çok sıkılıyorum."

"Hmm... Bizimkilere de haber verelim ve hep birlikte bowlinge gidelim."

"Süper fikir. Sen ara o zaman. Onlar gelmese de ikimiz gideriz."

Pınarı aramak için telefonu elime aldığımda onun az önce mesaj attığını farkettim.

"Lütfen bize gelir misin? Seninle konuşmam gerekiyor. Daha doğrusu sana ihtiyacım var."

Mesajı okuyunca telaşlandım. Yiğite beni teyzemlere götürmesini söyledim. Bir şeyler uydurdum. Daha ilk defa geldiği için evi tarif ettim. Önüne gelince de onu öpüp beni beklememesini söyledim.

Zile beş kere bastıktan sonra kapıyı perişan haldeki Pınar açtı. Görür görmez bana sarılınca korkmaya başladım. İçeri geçince "Önce bir sakinleş." dedim. Masadaki bardaktan bir yudum su alıp geri bıraktı.

"Hazan ben... Ben... Of!"

Dirseklerini dizlerine dayayıp ellerini başının arasına aldı.

"Ben hamileyim." deyince şok oldum.

"Nasıl yani? Siz? Ne zaman?"

"Ya hiç beklemediğimiz bir anda oldu. Bir ay önce. Yani... Bilmiyorum. Korkuyorum. Çünkü babam annemin hamile olduğunu öğrenince terketmiş ya o yüzden korkuyorum."

"Barış seni bırakmaz ki."

"Güya babamda annemi bırakmazmış."

"Peki siz birlikte olduktan sonra sana nasıl davrandı?"

"Daha çok sahipleniyor sanki. Belki de ben öyle hissediyorum ama bilmiyorum. Hazan benim aklımın ucundan bile geçmiyordu birlikte olmak. Yemin ederim. Ama nasıl oldu bende anlamadım. Bir anda oldu ne olduysa. Pişman da değilim ama hamile olmam her şeye sıçtı."

"Aldırmayı düşünmüyor musun?"

"Nasıl bir cana zarar verebilirim ki? Hem aşık olduğum adamdan hamileyim. Barış benim dünyam. Sadece annemin yaşadıklarını yaşamaktan korkuyorum."

"Kaç haftalıkmış?"

"3 bitiyormuş. Başım dönünce doktora gittim. Senin etkin altındaydım daha. Kan tahlilinde çıktı. Önce inanmadım. Sonra eczaneden test aldım. Olumlu çıktı."

"Pınar Barışın bunu öğrenmesi gerekiyor biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum. Ama korkuyorum."

Pınar'dan

"Biliyorum. Ama korkuyorum." dedim. Hazan bana öyle bir güç vermişti ki o gider gitmez Barışı aramıştım. O eve gelene kadar kendime daha da güç verdim. Ben Nilüfer Korkmazın kızı Pınar Korkmazım. Annem beni tek başına büyüttü. Barışın cevabı olumsuz dahi olsa bende bebeğimi doğuracak ve onu annemin beni büyüttüğü gibi büyütecektim.