*KNOCK*
“Come in.”
Pagkasabi noon ay pumasok na kaming dalawa ni Emma.
“Do I know you or are you enrolling your child?” sabi sa akin ng lalaking nasa tapat namin.
Hindi ko pinansin ang sinabi niya.
Pero napatingin ako sa isang sign sa side ng table niya.
Mayroong pangalan at posisyon na nakalagay doon.
David Mole
At sa baba noon ay ang salitang “Principal”
“Yes, you do know me. But I’m not enrolling any kid.” sagot ko sa kanya
“Oh, you do look familiar. But would you mind reminding me who you are?” sabi niya sakin
27 years ago. It’s been 27 years since I’ve heard his voice.
Hindi na maliit ang boses niya. Pinalitan na ito ng isang malalim at malaking boses na. Halatang dumaan na sa puberty.
Hindi na siya yung cute na bata na bet na bet ng mga teachers. Kung hindi isang matipuno at mukhang successful na talagang lalaki.
Pero siguro bet na bet pa rin siya ng teachers. In a different way ;)
“I’m the queen.” iyong tatlong salita lang na iyon ang sinabi ko.
Nag-isip siya sandali.
“Regina?”
Ngumiti lang ako as a sign of yes.
“It’s really you!” tumayo siya at niyakap ako
Wow ah. Hindi ko naman alam na ganito ang magiging reaksyon niya.
“It’s been a long time.” sabi ni David
“Yeah. A very long time.” sagot ko
“Coffee?” tanong niya sa akin
Tinignan ko si Emma.
“There’s a mall near here diba? I’ll just buy something there.” sabi niya
Bago siya umalis ay kinindatan niya ako.
Hayyy.. Si Emma talaga.
Lumabas na kami ng office ni David at pumunta sa tapat ng isang vending machine.
Tss. Akala ko naman somewhere like Starbucks.
“Sorry ah. Hindi kasi ako pwedeng umalis ngayon eh. You know, being the principal.” sabi niya pagkabigay niya sa akin ng isang ice cold coffee.
“I understand. Okay din naman dito eh. I wanna see how this place had changed.” sabi ko habang nagmamasid
“Do you want to head to our classroom? It changed a lot.” sabi ni David
“Sure” sabi ko at sinundan ko siya
Pumunta kami sa isang classroom na may pangalang “Serenity”
“We’re here.” sabi niya
“Woah. Eto na iyong classroom natin? Hindi ba dati colors lang ang sections? Ngayon may nalalaman pang serenity.”
“I know. But it’s been 27 years, Regina. Kahit nga noong pagbalik ko dito ay marami na ring nagbago.”
Inikot ko ang classroom namin.
Iba na ang kulay ng pader, mas marami na ang nakadikit dito.
Tinignan ko rin ang mga picture ng mga batang nasa section na ito.
BINABASA MO ANG
Nineteen Mr. Right
UmorismoNakita mo na ba ang Mr. Right mo? Pwes, si Regina Hills hindi pa. Pero nagkamali siya. Akala lang niya iyon. Dahil nakita na niya ang taong para sa kanya.
