Mafyanın Esiri

kaçış planı

Yataktan kalktım ve lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkadım. Odada bir oraya, bir buraya dönüp duruyordum. Dün olanları düşünüyordüm. Yiğit beni duvara yasladığında " sen benimsin " demişti. Bende ona " ben kimsenin değilim " dediğimde bana " abin seni bana, borcuna karşılık verdi." dedi. Bu beni daha çok sinirlendirmişti. Benden bir mal gibi konuşmaları beni öfkelendirmişti. Sonrasında merdivenlerden birinin indiğini gördük. Yiğitin arkadaşıymış. Adı Egemen. Yiğit ve beni o şekilde gördüğünde " yiğit bırak kızı, ne yapıyorsun " dedi. Beni Egemen kurtarmıştı Yiğitin elinden. Yiğit beni bıraktıktan sonra sinirle " Egemen, kızı yukarı çıkar " demişti. Sonrasında Egemen de beni bu odaya getirdi. Egemen iyi davranıyordu bana. O, odadan çıktıktan sonrafazla yorgun olduğum icin yatağa uzanmıştım ve kendimi uykuya teslim olmuştum. Şimdi ne yapacaktım. Buradan kurtulmanın bir yolunu bulmam gerekiyordu çünkü okulumu bitirip çalıştığımda kardeşim Asya'yı yanıma alacaktım. O yüzden buradan hemen kaçmam gerekiyordu. 2 gündür aç olduğumdan her an bayılabilirim ve bu kaçış planımı mahvedebilirdi. Kapının çalmasıyla kafamı çevirdim ve " gel " dedim. İçeriye, dün gördüğüm hizmetçi kadın bana bakarak " Yiğit bey sizi aşağıda kahvaltıya bekliyor , Nefes hanım" dedi. Bende kafamı sallayarak " peki " dedim. Korkuyordum. Ne istiyordu bu adam benden? Ne yapacaktı bana? Kafamda bir sürü soru vardı. Ama öncesinde aşağıya inmeliydim. Odadan çıktım ve koridorda yürümeye başladım. Merdivenlere ulaştığımda evde hiç ses yoktu. Bu beni daha da korkutuyordu. Merdivenleri indiğimde bakışlarımı yemek masasına çevirdim. Yiğit ve Egemen kahvaltı yapıyorlardı. Egemen beni gördüğünde gülümseyerek " günaydın " dedi. Bende ona gülümseyerek " günaydın " dedim. Gözlerimi Yiğit'e çevirdiğime kafasını kaldırmadan kahvaltısını yapıyordu. " Acıkmadın herhalde" demesiyle bakışlarımı Egemen' e çevirdim. Karşısında duran sandalyeyi gösteriyordu. Gülümseyerek sandalyeye ilerledim. Masaya oturduğumda ne kadad acıktığımı farkettim. Sessizce kahvaltımı yapmaya başladım. Yiğit'in " kaçma fikrini unut!!! Benim iznim olmadan dışarıya adım atamazsın!! Sakın denemeye bile kalkışma, canını çok fena yakarım" demesiyle irkildim. Masadan sinirle kalkarak " beni burada zorla tutamazsın! Bana emir veremezsin! Ne yapacaksın zorlamı tutacaksın beni burada" dedim sinirle. Soğuk bakışlarını, gözlerime çevirdi ve braz bekledikten sonra " evet " dedi sakıin ses tonuyla. Masadan kalkarak kapıya doğru ilerlediğinde bana bir bakış attı ve gitti. Ben hala kapıya bakarken omuzumda bir el hissettim ve korkuyla 1-2 adım geriledim. Egemen bana biraz yaklaşarak " korkma Nefes, sana zarar vermem". Bende Egemen'e bakarak gülümsedim. " Yiğit, anlaşıması zor biridir. Onunla inatlaşma Nefes, yoksa canını gerçerkten yakar." dedi. Dikkatle onu dinliyordum. Egemen sözlerine devam ettiğinde " Yiğit'i kızdırma sakın çünkü o zaman seni kimse elinden kurtaramaz." Egemen' in bu anlattıkları hem şaşkına çevirmişti beni hemde öfkelenmiştim. Egemen'e baktığımda bana "Nefes, sen iyi birisin, biliyorum çünkü o kadar masum duruyorsunki... Ama söylediklerimi ciddiye almalısın. Bana da güvenebilirsin. Her zaman yanında olacağım senin, tamam mı?" diye sormuştu. Egemen'i 2 günlük tanıyordum ama güven veriyordu bana. Tıpkı bir abi gibi. Bende ona gülümseyerek " tesekkür ederim." dedim. Sonra Egemen'de kapıya doğru ilerleyerek " akşama görüşürüz " dedi ve kapıdan çıktı. Egemen'in söylediklerini düşününce Yiğit'ten korkuyordum ama beni burada zorla tutmasına izin veremezdim.Eğer kaçarsam Yiğit bunu cezasız bırakmazdı, biliyorum ama kaçmaktan başka çarem yok... Kaçacağım... Hemde şimdii...