Mafyanın Esiri

Seçim

İyi okumalar...

"Herşey bitmiş mi demiştim ben?"

Hayır asıl şimdi başlıyordu. Hayatımın en büyük kabusunu yaşıyordum ve yasamaya da devam edecektim.

Artık 'Neden?' dıye sormayı da bırakmalıydım. Çünkü her sorgulamamda daha kötü bir şeyle karsılasıyordum.

Ama elimden birşey gelmiyordu işte. Herşey bir mafyaya aşık olduğum için miydi? Bu yaşananlar çok fazlaydı.

Kardeşim.

Asya'm.

Benim yüzümden, böyle bir acıyı yaşamak zorunda değildi.

Kaçırılmıştık ve..

Ayaz'ın söyledikleri kulağımda yankılanmıstı.

Oyun demişti.

Yaşamanın oyunu olur muydu?

Yada kim diğer yarısının ölmesini isteyip yaşamaya devam edebilir ki..

Başımı gözyaşlarına boğulan Asya'ya çevirdim. Canım yanıyordu. Bileklerimdeki iplerden veya kaçırıldığım için değildi. Kardeşimin canının yanmasındandı benim acım.

"Beni öldür! "dedim başımı iğrenç sırıtışıyla bizi izleyen Ayaz'a.
İğrenç kahkahası odada yankılanırken yüzümü buruşturdum.

"Buna sen değil koruyucu mafyan karar verecek." dediğinde gözlerine dikmiştim.

"Korkaksın sen! " dedim öfkeyle.

Yüzündeki sırıtış yerini öfkeye bırakırken bana doğru bir kaç adım atmıştı.

" Ne dedin sen?! "

" Korkaksın dedim! Değil misin? " dediğimde sözlerimi bitiremeden yüzüme sert bir tokat atmıştı. Başım sola doğru döndüğünde gözlerimi hızla kapatıp açtım.

Aglamayacaktım. Ona istediğini vermeyecektim.

Gözlerimi meydan okurcasına gözlerine dikmiştim.

"Haklıyım. Bunu sende biliyorsun. Korkak olmasan savunmasız iki kızı kaçırıp saçma bir intikamı savınmazdın."

"Kes sesini!! " diye kükremişti bu sefer. Ama susmaya niyetim yoktu.

" Hayır susmayacağım. Bir insanın hayatına son vermek senin için kolay olabilir ama benim için değil. Eğer ki birimizin canını alacaksan o benim." deyip susmuştum.

İki saniye yere bakıp kalkmaya çalıştım. Ellerim bağlı olduğundan zorlansamda sonunda ayağa kalkmıştım. Ayaz'ın karşına dikilip sözlerime devam ettim.

"İntikam mı istiyorsun? İşte karşındayım. Ne istiyorsan yap. Vur, döv, istersen yak beni ama kardeşime ya da Yiğit'e dokunma."

Söylediklerim karşısında susmuştu. Evet sadece susmuştu.

Acımış mıydı?

Belki.

Ama o iğrenç sırıtışı yüzündeki aynı yeri alınca düşüncelerimin yanlış olduğunu anlamıştım.

"Açıkcası etkilendim. Şimdi Yigit'in sana bu kadar nasıl aşık olduğunu anlıyorum. "

" Sen nasıl bir pisliksin ya! " diye bağırmıştım bu sefer.

"Senin hiç mi vicdanın yok. Birimizin canını alacaksın ve intikamın bitmiş mi olacak.!" diye devam ettiğimde ne dediğimi sonradan fark etmiştim.