Mafyanın Esiri

Kabul

Gerçek miydi bu yaşadıklarım?

Bir rüyada olmayı çok isterdim.
Gerçek mi diye bakıyordum karşımda duran adama. Ama gerçekti işte.

Bana iki seçenek sunmuştu.

Ya kardeşim ölecekti. 

Ya da istediği gibi onunla sevgili oyunu oynayacaktım.

Peki Yiğit ne olacaktı.

Bunu düşündükçe deliriyordum. Ama olacakları düşününce yapmam gereken şey belliydi.

Kendi ölümümü seçecektim. Yani Ayaz denen şerefsizle sevgili rolu oynayacaktım. Zaten buda kendi ölümüm demekti.

"Tamam kabul ediyorum." dedim gözlerini bana dikmiş olan pislik adama. Adam bile demek istemiyordum.

Ayaz, hayatım boyunca gördüğüm en pislik, en şerefsiz, en duygusuz bir insandı. Üvey abim ve üvey annemden daha kötüydü. Neden hep kötü insanlarla tanıştığı bilmiyordum.

Aslında bu benim seçimim değildi. Yaşadığım hiç bişey benim seçimim değildi.

Ben istememiştim üvey abim ve üvey annemle yaşamayı.

Ben istememiştim kumar borcuna karşılık bir mafyanın eline düşmeyi.

Ben istememiştim bir mafyanın düşmanının hedefi olmayı.

Ama ben istemiştim o mafyaya aşık olmayı...

Herşey bu yüzdendi belkide...

Yani benim yüzümden..

O yüzden bu cezayı hakediyordum.

Ayaz'ın sevgilisi olarak hem kardeşimi koruyacaktım hem de yaptığımın bedelini ödeyecektim.

"Doğru karar verdin. " dediğinde gözlerimi devirdim.

" Yiğit peşimizi bırakmaz, biliyorsun değil mi? " dedim gerçekçi davranarak.

" Biliyorum ama sen elimde olduğun sürece birşey yapamayacak. "

"O zaman kardeşimi bırak gitsin."

"Hayır. Asya bizimle kalacak bunun pazarlığını yapmayacagız Nefes. Seni elimde tutmanın tek yolu o" dediginde itiraz edecekken elini durmam için kaldırmıştı.

"Şimdi kalk gidiyoruz. " dediğinde hemen ayağa kalkıp,

" Hayır o kötü soğuk odaya gitmeyeceğim. " dedim. Gerçekten de oraya gitmek istemiyordum.

"Oraya gitmiyoruz. Evime gidiyoruz. Artık kaçmak yok. Artık intikam var." ben son söylediği kelimelere takılırken Ayaz dışarı çıkmıştı. Bende peşinden dışarı çıktığımda gözüm Asya'yı arıyordu.

Adamların olduğu tarafa baktığımda bizi kulübesine alan adamı görmüştüm.

Pislik adam. Ayazla iş birliği yapmışa benziyordu. Alçak herif.

"Arabaya geç, gidiyoruz. " dediğinde Ayaz, cevap vermek yerine arabaya yürümeye başladım.

Arabaya bindiğimde Asya da buradaydı.

"Nefes, neler oluyor?  Nereye gidiyoruz."

"Asya sonra konuşalım. " dediğimde Ayaz söze atlayıp,

" Artık ablanın sevgilisiyim o yüzden benim evime gidiyoruz. "

Ayaz sözünü bitirdiğinde Asya şaşkınlıkla bir çığlık atmıştı.

"Ne diyo Nefes bu adam. Sen Yiğit'i seviyorsun. Nasıl bu adamla sevgili olursun." 
Asya kızgınlıkla konuşurken sözünü kesip,

"Asya bilmediğin şeyler var o yüzden gidine kadar sabret anlatacağım sana." dedim.