Merhaba sevgili okuyucularim yine yeni bir bolumle karsinizdayim biraz kisa bir bolum oldu acele yazmak zorunda kaldim. Telafi edicem ve daha uzun yazmaya calisacagim. Umarim begenirsiniz.
Oy ve yorumlarini bekliyorum.
Yigit'in agzindan
“Anla artik anla, sen benim kiymetlimsin.”
“Yigit se-senn..”
Soylediklerimden pisman olmustum. Bunlari sinirle soylemistim.
“Sakin birsey soyleme!! Unut!! Bunlari konusmamis farzedelim. Bir daha boyle bir konusma olmayacak anladin mi?”
Nefes, sadece basimi sallamisti. Bense ona bakmadan arkami donup evden ciktim. Sacmaladim yine Nefes'e karsi birsey hissetmiyordum ama bunlari soylemektende kendimi alikoyamiyordum. İc sesim araya girerek“ hayir ona asiksin kendini kandiriyorsun”dedi. Tabiki asik falan degildim. Ben onu kumar borcuna karsilik aldim ve ben ne istersem yapmak zorundaydi. Ona olan davranislarim sadece koruma amacliydi. Cok sasirdigi yuzunden okunuyordu. Ama bugun yasananlar sinirlerimi bozmustu. Ama temiz hava iyi gelmisti simdi. Telefonun sesiyle dusuncelerime ara verdim. Kimin aradigina baktigimda “Egemen” yaziyordu.
“Aloo Egemen”
“Nerdesin sen Yigit!”
“Sahildeyim. Ne oldu”
“Hemen eve gelmen gerekiyo”
“Egemen soyle ne oldu!!”
“Nefess! Eve birileri girmis, Nefes evde yok”
“Geliyorumm!!”
Hizla arabama kostum. Arabayi calistirip gaza yuklendim. Eve geldigim de arabadan hizla inip eve girdim. Karsimdaki manzaraya inanamadim. Heryer dagitilmisti. Yerlerde kirik cam parcalari vardi. Asya ve Egemen merdivemlerden inince yanlarina yaklasip
“Nefess, nerede”
“Al, eve girenler bu notu birakmis”
Egemen'in elindeki kagidi alip okudum. Kagitta “ Kiymetlini tekrar gormek istiyorsan, beni bulman gerekiyo Yigit Kozan! Acele etsen iyi olur yoksa bir sonraki gormen yataginda degil mezarinda olur!!”
Kagidi burusturup firlattim. Kahretsin tahmin etmeliydim. Tehlikeli bir ihaleye girmistim bugun. Ama onceki gibi korkucak birseyim yoktu aslinda kendimi kandiriyorum. Nefesi dusunmedim bile ona benim yuzumden zarar vereceklerdi. Canini yakma fikri bile beni delirtiyordu. Ofkeden elime gelen esyalarida ben yere firlattim. Egemen beni tutup
“kendine gel Yigit, Nefes zor durumda onu bulmamiz lazim simdi dagilmanin zamani degil once kim yapti onu ogrenelim.” Aslinda aklimda bir isim vardi. Ve emindim onun olduguna “Ayaz Kurtoglu kesinlikle o kacirmistir Nefes'i. Derdi is falan degil o serefsizin benimle kedinin fareyle oynadigi gibi oynamak istiyor ama ona bu firsati vermeyecegim.”
“Bildigimiz birkac deposu var adamlara kontrol ettirelim Yigit. Sonucta ondan supelenecegimizi biliyor ve kendini saklamayacagi belli.”
“Cikalim o zaman. Biz bakalim o depolara adamlarda digerlerine baksin”
“Tamam.”
“ Bu arada Asya, korumalardan biri seni eve gotursun orada bekle burasi senin icinde guvenli degil itiraz etmeni istemiyorum. Birsey olursa sana haber veririz.”
“Tamam.”
Egemenle evden cikip arabaya yoneldik. Gidecegimiz yerler belliydi. O serefsizin derdi beni koseye sıkıştırmaktı ama istedigini ona vermeyecektim. 2 saattir 4 ayri mekana baktik ve hicbirinde Nefes'e dair bir iz yoktu. Ofkeden ve uzuntuden direksiyona vuruyordum.
“Onu seviyorsun dimi Yigit”
Egemen'in sorusu karsisinda sasirmistim. “Hayir tabiki ” diye cevapladim hemen. Bu sadece sahiplenme duygusuydu. Be-ben onu sevmiyordum yani bu sevgi olamazdi. Bu konu hakkinda konusmak istemiyordum. Neyseki konusacak kadar uzun surmeden bakacagimiz son mekana gelmistik. Hemen arabadan inerek arkama baktim. Bizden baska 14 adamimda gelmisti. Belimden silahimi cikararak kontrol ettim ve yerine geri koydum. Hizla ilerleyerek mekana girdim. Beni beklediklerini biliyordum. Ayaz bir masaya oturmus ayaklarini uzatmisti. İceride 20 veya daha fazla adam vardi ve Ayaz'in yaninda sandalyede baglanmis sekilde Nefes oturuyordu. Gozlerime cesaret verirmis gibi bakmisti. Dikkatimi Nefes'ten Ayaz'a cevirmistim.
“Ooo kimleri goruyorum Yigit Kozan. Emanetini almaya mi geldin yoksa” diye gulmeye baslamisti Ayaz denen serefsiz.
“Bu isin icinde oldugunu biliyordum. Ama yanlis bir işe karistin. Hemen kizi cöz ve birak”
“Yoksa! Yoksa ne yaparsin. Soylesene Yigit Kozan bir kiza kendini mi kaptirdi?”
“Sacmalamayi kes serefsiz ben kimseye kendimi kaptirmam hele bu kiza asla!!”
“Neden buradasin o zaman ”
“o benim malım ve benim olana kimse elini uzatamaz!!”
“Bu hakkindaki iddealari dogruluyor. Sana bir teklifim var kizi onemsemedigini goster bende serbest birakayim”
“Nasil olacak o”
Bakislarimi saniyelikte olsa Nefes'e cevirmistim. Merakla bizi izliyordu. Ayaz silahini Nefes'in kafasina dogrulttugunda gozlerinden yaslar dusmustu.
Bu duruma daha fazla izin veremezdim.
“İndir silahini lan kizin kafasindan” diye bagirdim.
“ne oldu Yigit Kozan korktun mu? Bu kiz senin zayif noktan ne kadar inkar etsende bu belli”
Ayaz Nefes'in ellerini ve ayaklarini cozmustu. Nefes ayaga kalkmisti ama konusmuyordu. Korktugu belli oluyordu. Yapmam gerekeni biliyordum. Uzatmaya gerek yoktu. Belimden silahi yavasca cikardim. Nefes tam karsimdaydi. Silahi yavasca kaldirip ona dogrulttum.
“Yi-yigitt”
Nefes'in sadece korkudan dudaklarindan adimin fisiltisini duymustum. Gozlerini gozlerime dikmisti. O yesil gozlere bakmak beni icine hapsediyordu. Daha fazla beklemeden yapmam gerekeni yaptim ve tetige bastim.
İlk kez o ses kulaklarimi sagir etmisti. Kalbim durmus gibi hissettim. Nefes bir anda yere yigilmisti. Ayaklarim gitmek icin bedenimi zorlasada yapamazdim. Suan oraya gitmem Nefes'in hayatina neden olurdu.
“Beni sasirttin” diyen Ayaz serefsizine baktim. Yavasca yanima kadar geldi. Suan gozumu Nefes'ten alamiyordum. Ayaz adamlariyla depodan cikip gitti. Gittiklerinden emin olduktan sonra hemen Nefes'in yanina kostum. Kursunu bilerek karin bosluguna isabet almistim. Ama kan kaybediyordu. Egemen'e baktigimda sasirmis bir sekilde bana bakiyordu.
“Egemen, hemen doktoru ara eve gelsin. Ha bide adamlara soyle evin guvenligini arttirsinlar. Hatta sokagi bile kontrol etsinler.”
Egemen basini sallayarak yanimizdan uzaklasmisti.
“Nefess duyuyor musun beni sabret iyi olacaksin dayann ” yavasca gozlerini aralamisti.
“Yii-Yigitt”
“Yorma kendini iyileseceksin”
“Da-dayana-miyorum co-cok usuyorum”
“hayir Nefes dayann dayannn!!! ”
Yapamazsin bana bunu yapamazsin Nefes!.. Birakamazsin beni...
Basini goğsume yaslamistim artik. Kokusunu oyle icime cekiyordum ki hic birakmayacakmis gibi.. Ona zarar vermek istememistim. Bunu yapmak zorundaydim. Ben yapmasaydim o serefsiz kafasina sıkardı. Buna dayanamazdim. Benim yuzumden aci cekiyordu. Hep aci cektirmistim simdide acidan baska bisey vermedim.
Onu kaybetmek istemiyordum. Onun olmadigi bir zaman bile dusunmek istemiyordum. Aslinda o ilk karsilasma da bir bag olusmustu aramizda yakinlastirmayan ama uzaklasmamiza da izin vermeyen gozlerden kalbe ilerleyen bir bag olmustu. O an hissetmistim onsuz nefes alamayacagimi. O guzel yuzune ve gozlerine bakmak icin dogrulttum.
Basini göğsümden cekip yuzune baktim. Gozumden ilk kez bir gozyasi dusmustu. O an her sey icin pisman oldugum andi. Soylemem gereken ve soyleyemedigim o sozcuklerden baska bisey dusmedi dudaklarimdan
“seni seviyorumm..”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın Esiri
Fiksi RemajaHayatta hangisi daha acıydı.. İstemediğin bir hayatı yaşamak zorunda kalmak mı yoksa o hayatla seni tehdit eden insana aşık olmak mı? Benim, yaşadıklarımın bunların hepsiydi. Ya içine düştüğüm karanlığa teslim olacaktım, yada o karanlığa ışık.. Aşkı...
