Mafyanın Esiri

Adın kalbimde..

Merhaba güzel okuyucularım,

İşte yenı bır bölüm daha.. Umarım begenırsınız. Yorumlarınız benı cok mutlu edıyor soylemeden edemeyecegım. Yazım hatalarımı affedın lütfen.. Oy ve yorumlarınızı beklıyorum. Iyı okumalar...

Yigitin beni odaya kılıtleyıp gıttıgınden berı kac saat gecmıstı bılmıyordum. Kendımı mecburen yataga atıp uyumaya bıraktım ama olmuyordu. Tavana bakmaktan yorulmustum.
Dogruldum ve yataktan kalktım en ıyısı bıraz pencerenın onunde dıkılıp hava almaktı. İlkbaharda oldugumuzdan hava cok guzeldı. Dısarıyı ızlerken eve dogru gelen Yigit'i gordum. Yuzum ıstemsızce gulumsedı. Yigit benı degistiriyordu hem de fazlasıyla... Oda bana baktıgında anıden gerı celdım benı gormesını ıstemıyordum. Yatagıma ılerleyıp oturacakken kapı acılmasıyla durdum. Bana dogru ılerledıgınde Yigit'e baktım. Kaslarını catmıstı yıne.

"Hıcbırsey yememişsin"

" Canım bırsey yemek istemiyor"

"Sen bılırsın"

"Yigittt, kilitlemeyeceksin beni yıne dimi?

"Hayır ama bundan sonra yakınında erkek görmeyecegım yoksa olacaklara karısmam Nefes!!"

Kıskanmıs mıydı benı? Bu halıne gulumsemek ıstedım ama sımdı zamanı degıldı.

"Ne demek ıstıyosun Yıgıt? Kımı gordun kı yakınımda?" Dıye sordum.

Anlamamıs gıbı yapmak cok daha ıyıdı... Sızcede oyle degıl mı? Hem boylece daha cok kızdırmıs olurdum.

Gozlerındekı ofke benı korkutmustu. Hıc bırsey soylemeden odadan cıktı. Bende arkasından tabı odada sıkılmıstım zaten...

Merdevenlerden ındıgımde Yıgıt mutfakta kendıne yıyecek bıseyler hazırlıyordu. Mutfağa girdiğimde arkası dönüktu ve benı farketmemıstı. Onu oyle ızlerken ne zaman kalbıme gırdıgını dusundum. Cevabı bellıydı aslında...İlk gordugum andı.. O sert bakısları bende ayrı bır etkı yaratıyordu.

Yıgıt'e bakıp daldıgımdan döndüdüğünü son anda farketmıstım ama cok gectı cunku carpısmıştık. Elındekı tabak yere duserken ıcımden kendıme lanet okudum.Egılıp yerdekılerı elıme aldım. Kafamı kaldırıp yıgıte baktıgımda bana bakıyordu. Hemen kalkıp dogruldum. Kaslarını catmıs bana bakıyordu.

"Ne ısın vardı arkamda, yoksa benı mı oldurmeye calısıyordun?"

Soyledıgı seyle gozlerımı devırdım. Nıye boyle bırsey yapayım kı... Yanı tamam ılk tanıstıgımız zamanlar aklımdan gecmedı degıl ama yapmadım sonucta. Şımdı de yapmazdım. Ben onun gıbı psıkopat katıl mıyım? Hayır tabı..

"Nıye boyle bırsey yapayım hem yapacak olsam onceden yapardım"

"Yapmak ıcın cok sebebın var bılıyoruz"

"Öyle bırsey yapacak olsam şimdiye kadar ölmüş olurdun Yıgıt Kozan"

"Sen benı öldürebileceğini mi sanıyorsun?"

"İstersem neden olmasın?"

Ne sanıyordu bu adam kendını.. Ona zarar veremeyeceğimi mi? Yanılıyordu... İstersem ve mecbur kalırsam günün birinde birini öldürebirdim!..

"Bu kadarına cesaretin var mı?"

Sorduğu soruyla gözlerıne baktım. Cevabımdan emın olup olmadıgımı merak ettıgı her halınden bellı oluyordu.

"Bırgun mecbur kalırsam neden olmasın?"

Elindeki kırık tabagı masaya koyup bana dogru adımladığında bende otomatik olarak yerı gıttım. Ama hala üzerime geiyordu. Nıye boyle bır sey yapıyordu kı...

Gıdıcek bır yerım kalmadıgından duvara yapıştım. Yiğit hala üzerime gelmeye devam ediyordu. Tam önumde durdugunda gozlerıne hapsolmustum yıne. Nıye bu gozler benı boyle yapıyordu. Zorda olsa yutkundum. Aramızda bır kac santım vardı ve bu bende yan etkı yapıyordu.

"Bır daha soyle?" dedıgınde dudaklarına baktım ama hemen bakıslarımı cekmıstım cunku Yıgıtte bana bakıyordu.

"Ne-neyı" kahretsın nıye kekelıyordum kı..

"Son soyledıgını"

Hala anlamamıstım. Hem nasıl anlayayım kı Yıgıt bana bu kadar yakınken. Yıgıt bu kadar yakınken sankı butun vucudum elektrıkle sarılıydı. Ve benım vucuduma bu kadar elektrık fazlaydı.

"Bırgun mecbur kalırsan öldürür müsün beni?" sordugu soruyla kaslarımı cattım. Ne demek ıstedıgını sımdı anlamıstım. Cevap bekledıgı her halınden bellıydı. Ama ben ne dıyecektım. yalan soyleyemezdım kı ben.. Yoksa hemen kızarırdım ama dogruyuda soyleyemezdım.

İcimde dusunceler cakısırken bır karar almıstım. Dogruyu soyleyecektım. Yiğit'i kandırmama gerek yoktu. Kendımıde tabı..

Gözlerinin tam icine bakarak

" Ne sımdı ne de öncesınde sana zarar veremezdım Yiğit.."

"Neden?"

"Adın kalbimdeyken, gözlerın gözlerımdeyken yapamam!!" Deyip devam ettim.

"Senin icin ne ifade ettiğimi bilmesemde senin yerin burda" diyerek elimi kalbime götürdüm.

Yıne kalbim kırılacaktı belkı ama en azından icimden gecenleri söylemiştim.Ve pişman değildim..

Duduklarımdaki ıslaklıkla Yigit'e baktım. Be-benı öpmüştü..

YİĞİT kOZAN benı öpmüştü!