Mafyanın Esiri

Kırık kalp

Merhaba guzeller guzeli okuyucularim, yeni bolum istediniz bende yazdim. Sizleri beklettiysem ozur dilerim. Umarim begenirsiniz. Kisa oldu farkindayim ama orucken aklima cok fikir gelmiyor yeni bolumu hemen yazip telafi edicem. Hepinizi seviyorum..

Yorum ve oylarinizi bekliyorum..
İyi okumalar :)

Duyduklarim yuregime işlesede, gorduklerim fazla agirdi. Yigit ne soylerse soylesin benden gizli olarak buraya bir kizla bulusmak icin gelmisti. Kendimi toplamaya calismistim ama cok zordu.

Yapacagim seyi hic dusunmeden kalabaligin arasinda ilerlemeye devam ettim. Gozumden yaslar duserken neden bunlari yasadigimi dusundum. Ama bir cevap bile bulamiyordum.

Daha 18 yasindaki bir genc kiz bunlari yasamak icin ne yapmis olabilirdi ki..

İste bunu soruyordum kendime yillarca.. Ben cektigim acilari Yigitte unutucam derken o bende daha buyuk bir aci yaratiyordu.

Kalbim, benzin dokulmus canli bir sekilde yakiliyordu sanki..
Nefes almalarim zorlasiyordu ama kesilmiyordu..

Cikisa yaklasinca aniden durmustum. Yaa hata yapiyorsam. Ya Yigitin mantikli bir aciklamasi varsa.. Sonradan pisman olmak istemiyordum. Onu dinlemeli miydim? Eger ki pesimden geliyorsa onun icin onemliyimdir. Bunun icin yavasca arkami donmustum Yigiti gormek umuduyla.
Ama bir hayal kirikligi daha...
Sevdigim, beni deli gibi sevdigini soyleyen adam pesimden bile gelmemisti. Gozyaslarim durmaksizin akarken bardan ciktim.

Yigit, askimiza ihanet etmisti. Bana ihanet etmisti. Bu olmekten daha aci birseydi.

Uzun yolda oylesine yuruyordum. Bir saniye sonrasini dusunmeden.. Artik yorulmustum.. Gozyaslarim yuzunden bulanik gordugum isiklar gozume vurunca ellerimi gozlerime siper ettim.

Araba hizla uzerime gelirken yuzumu yapatip sonsuzluga kavusmak istedim..
Suan bile aklimda Yigit varken nasil sonsuzluk diyordum ki ben.. Ben olmasam uzulur muydu? Bunu merak etmistim gercekten. Cunku ona birsey olma dusuncesi beni delirtiyordu bile. Ona bisey olmasindansa olmeyi dilerdim ben..

Arabanin ön kismi bacaklarima dokundugunda icim titremisti sanki. Hicbir aci hissetmiyordum fiziksel olarak. Ellerimi yavasca asagiya indirdigimde arabanin kapisi acilmisti. Bana dogru kosan Kerem'i gorunce sasirmistim.

"Nefess!" diyerek yanima gelmisti.
Korktugu belliydi gozlerinden. Endiseli gorunuyordu. Onun yerinde bende olsam korkar endiselenirdim.

"İyi misin birseyin var mi?" dedi telasla. Basimi asagi egip arabayla aramdaki mesafeye baktim. Aramizda santimler varken durmustu araba.

"Yok birseyim, iyiyim ben." dedim gozumden bir yas daha duserken.

"Nefes agliyorsun sen, dogru soyle noldu?" daha fazla dayanamayip kollarimi Keremin boynuna sarmistim. Suan bir arkadasin veya bir dostun sevgisine sefkatine ihtiyacim vardi.

"Be-ben hic iyi degilim.." hickirarak soylemistim bunlari.
Keremde bana destek olmak icin ellerini belime sarmisti. Bir sure oyle durduktan sonra geri cekildim.

"Ben gideyim artik" dedim.

"Nereye gideceksen birakayim Nefes, bu saatte yanliz gidemezsin." gozlerim tekrar islanirken Yigitin beni niye dusunmedigini dusunmeye basladim. Ondan baska herkes merak ediyordu. Beni dusunuyordu. En azindan bunu belli ediyorlardi ama Yigit bardan cikinca nasil gidecegimi bile merak etmemisti. Bu kadar onemsiz miydim ben? Kendimi dunyada kaybolmus bir hic gibi goruyordum. Gunden gune azalan sevgiye muhtac bir hic..

Yıgıt, kalbımı parcalara ayırmayı basarmıstı. Bana ısteyerek zarar vermeyecegını soyleyen adam, sımdı o barda bır kızla bırlıkteydı. Aklım karısmıstı. Ne yapmam gerekıyordu.