Mafyanın Esiri

Yine kahkaha sesleriyle uyandım. Yataktan dogrulmaya calistim. Ama dün gece o kadar yorulmustum ki kalkacak halin yoktu. Yinede kalkmak zorundaydım çünkü işe gitmeliydim. Yataktan kalktım ve lavaboya girip rutin islerimi hallettim. Sonra aynanin karşisina geçtim. Saclarimi toplarken hayatimi düşünmeye başladim. Ben Nefes Gündoğan. 18 yaşındayım. Lise 4. sınıftayım. Uvey annem ve üvey abimle yasıyorum. Uvey annem Asiye'nin eziyet ve işkencelerinden, uvey abim Fuat'ın kumar borçlarını odemekten bıktım. Asağıdan adımın seslenilmesiyle irkildim. " Nefessssss" diye bağırdı üvey annem. " Geliyorumm". Yavaş adımlarla odadan çıktım ve merdivenlere yöneldim. Bu iki katlı evi seviyorum, ailemden geriye kalan tek mirastı. Merdivenlerin basamağına geldiğimde üvey annemin ve üvey abimin kötü bakışlarını üzerimde hissediyordum. Yanlarına yaklaştığımda " nerdesin lan sen!" diye bagırdı abim , üzerime yürüyerek. İstemeyerekte olsa 1-2 adım geriledim. "Cevap versene lan!!" diye abimin tekrardan bagırmasıyla, korkarak " Ge-geldim abi " dedim kekeleyerek."Bırak oğlum, aksama bundan kurtuluyoruz zaten " demesiyle bakislarimi uvey anneme cevirdim. Yüzünde sinsi bir gülümseme vardı. Bu benim korkmama neden olmuştu. Uvey anneme dönerek " Neyden bahsediyosun sen ?" dedim . Bana sert bir bakış atarak "abinin kumar borcuna karsılık seni sattık " dedi. Bagirarak " ne satması ne kumarından bahsediyosunuz siz. Asla böyle bisey olmayacak anladınız mı aslaa " dedim. Abim bana hızlı bir şekilde yaklaşarak "sen kime bağırdığını zannediyosun lan!" diyerek yüzümde bir acı hissettim. Bir anda kendimi yerde buldum. Ağzıma metalik bir tat gelince dudağımın patladığını anladım. Yavaşça ayağa kalktım. Buna daha fazla dayanamazdım. Bu zamana kadar eziyetlerine, iskencelerine ,herseylerine dayandim ama bu sefer yapamam. Bir anda abimi iterek kapiya doğru koşmaya başladım. Hızlıca kapıyı açtığımda sert bir gövdeye çarparak yere düstüm.