Mafyanın Esiri

Nefesim

Merhaba canlarim,
Cabuk yazmaya calistim yeni bolumu ama bu kadar oldu umarim begenirsiniz. Oy ve yorumlarinizi bekliyorum.. İyi okumalar...
Multide Yigit ve Nefes var :)

Biri beni tutsa cok iyi olacakti.. Cunku ben bu yakisikli mafya yuzunden ucuyordum ve dusmekten korkuyordum...

Arkamdan sarildiginda bana soyledigiyle sasirmistim. Bana sevgilim mi demisti. İnanamiyordum. Kalbim buna dayanamiyordu. Her an olebilirdim...

Kollarini belimden cekip beni donderdi. Gozlerine baktigimda onceki gibi degildi. Farkli bakiyordu. Tipki.. Tipki odasinda gordugum fotograftaki gibiydi. Mutluydu.. Bunu gozlerine baktiginda anliyordum..
Konusmak icin bogazimi temizledim ve yutkundum.

"Se-sevgilim mi?" Gulumsedi. Off yine kekelemistim. Ne zaman utanirsam yada korkarsam boyle oluyordu.

"Evet"
Kisada olsa net bir cevap vermisti. Yinede gulumsemistim.

"Kahvalti yapmadan mi okula gidiyorsun?"

"Ac degilim."

"Kahvalti yapmadan disari cikmayacaksin bir daha!"

"Emir mi bu?" kaslarimi catmistim. Yine emir veriyordu bana.

"Evet emir veriyorum. Sen benimsin ve kendine dikkat etmessen zarar vermis olursun kendine. Buna izin vermem. Sana sadece ben zarar veririm!" dediginde sevinsem mi uzulsem mi bilemedim. Ama yinede hosuma gitmisti.

"Tamam bundan sonra kahvalti yapmadan cikmicam evden" deyip gulumseyerek masaya ilerledim.

"Bu arada,o gun soylemedim ama en basindan beri ne kadar kotude davransam sana, bende sana isteyerek zarar veremem!!"

Sandalyeyi cekip oturdugunda soyledigine cevap verdim.

"Beni vurdun ama..."

"O baska.. Seni korumak icindi."

Basimi salladim. Aklima gelen seyle Yigit'e baktim.

"Yigitt"

"Efendim nefesim"

"Yine olsa aynisini yapar miydin? Yani beni vurur muydun?"

"Bir dahakine o silah bana dogrulurdu sana degil..."

Onumdeki tabagimda ugrasirken yeni fark ettigim seyle durdum. Bir dakika Yigit bana biraz once nefesim mi mi demisti. Yanlis mi duymustum yoksa. Tabi canim yanlis duymustum.

Masadan kalkip kapiya ilerledigimde Yigiti bekliyordum. Odasinda dosya unuttugunu soylemisti. Merdivenlerden indigini gorugumde gulumsemistim. Neden bilmiyorum ama onu gorunce icimden gulumsemek geliyordu.

Evden ciktigimizda soforum Kemal bey arabanin onunde bekliyordu. Kapimi actiginda

"Nefes'i okula ben birakicam Kemal. Sen Egemenin dedigi depoya git."

"Peki Yigit bey."

Yigit'e baktigimda arabasina ilerleyip koltuguna yerlesmisti. Bende kapimi acip oturmustum.

Aslinda yaninda olmak guzeldi ama okula beni biraktiginda herkes hakkimda daha cok konusacakti. Kimseyi umursamasamda benimle ilgili dusundukleri cok kotuydu.

"Nereye daldin oyle?"

Dusuncelerimden sıyrılıp Yigite baktim. Ona baktigimi farkedince oda bana bakti.

"Birsey mi oldu Nefes?

"Yigit, okulun bir sokaginda birakir misin beni?"

"Neden?"

"Cunku biraz yurumek istiyorum" deyip gozlerimi camdan diaariya diktim. Yalan soylemek hosuma gitmemisti ama ne yapayim baska.

Yigit cevap vermek yerine arabayi surmeye devam ediyordu. Okula geldigimizde gozlerim buyumustu. Beni dinlememis ve buraya kadar getirmisti.