Mafyanın Esiri

Gecenin hüznü

Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Ama asıl ağlayan gözlerim değil kalbimdi..

Karşımda duran manzara beni ve aşkımı bitiren son damla olmuştu.

Kalbimden birşeyler akıp gidiyordu. Yavaş yavaş canımı yaka yaka kendi benliğim gidiyordu.
Ve ben öylece bakabiliyordum..

"Nefes, ben.." diyerek iki adım attı Yiğit bana doğru.

Ben ise öylece durmuş onu izliyordum.

"Yanlış anladın Nefes, gördüklerin sadece..." dediğinde, ben devam ettim onun yerine.

"Gördüklerim gerçekti Yiğit. " dedim ve devam edemedim.

"İzin ver açıklayayım."

"Neyi açıklayacaksın, onu neden öptüğünü mü?" dedim gözümdeki yaşı elimin tersiyle silerken.

"Ben öpmedim inan bana." dedi.

Gözyaşlarım daha çok artmıştı.

Beni gerçekten salak gibi mi görüyordu?

Bana hala yalan söylüyordu?

Ona inanmamı bekliyordu.

Ne kadar canımı yaksada, ben ne olduğunu apaçık görmüştüm.

"Gördüm Yiğit, senin o kızla öpüşmeni gördüm! Beni aldattığını gözlerimle gördüm. Artık inkar etsen de sana inanmayacağım." dediğimde Yiğit, merdivenlere çıkmıştı. Aramızda bir kaç basamak vardı.

Ama Yiğit, bu sözlerimden sonra aramızdaki mesafeyi kapatmıştı.

Elini, koluma koyup gözlerime baktı.

İlk kez o gözlere bakmak beni heyecanlandırmadı. Her zaman o mavi gözler kalbimi yerinden çıkaracakmış gibi attırırdı ama bugün gördüklerimden sonra hiç birşey hissetmiyordum.  

Kendimi bir basamak yukarı çıkardım. Yiğit'in bana dokunmasını istemiyordum.

"Saçmalama Nefes, bir öpüşme yüzünden benden uzaklaşamazsın." dedi.

Sözleri bir ok gibi kalbime sağlanırken ben bunların ağırlığından nefes alamıyordum.

İşte yine Yiğit ve onun umursamaz tavırları.

Bu, o kadar basit bir durum muydu?

Beni aldatmış olmasını, benim bu duruma tepki vermemi saçmalık olarak görüyordu.

"Saçmalık öyle mi?" dedim sesimi yükseltirken.

"Sen beni bir başkasıyla öpüşürken görsen, basit bişey deyip geçer miydin?" dedim bağırarak.

Yiğit, söylediklerimden sonra öfkeyle kolumu kavramıştı.

"Kimse ama kimse bana ait olana dokunamaz!" dediğinde, gözlerindeki kibiri görmüştüm.

"Yanlışın var Yiğit, ben sana ait değilim!" dedim kolumu çekmeye çalışırken.

Ama Yiğit, o kadar sıkı tutuyordu ki, bırakmıyordu.