Mafyanın Esiri

Sonsuzum

Yıgıt, kollarını daha sıkı sardıgında bende aynı sekılde ona sarılmıstım. Korkmuyordum suan. Zaten sevdıgım adam yanımdayken nasıl korkardım kı? Belkı de korkmamaya calısıyordum. Bılmıyordum...

Gerıldıgını anlıyordum cunku kendını kasıyordu. Ben daha fazla korkmayayım dıye dayanıyordu. Gorus acıma Egemen'ın gırdıgını gordugumde Yıgıt'ten ayrılmıstım. Egemen hemen telesla yanımıza gelıp

"Ne oldu Yıgıt?" dedı. Yigit derın bır nefes alıp

"O serefsız buradaydı!!" Egemen kım oldugunu bıle sormamıstı. Kım oldugundan bu kadar emındıler. Ofke ve endısyle duydugu herhalınden bellı oluyordu. Asya'nın yanına gecerken konusmasına devam ettı.

"Kızlara bu kadar yaklastıysa bır planı vardır Yıgıt, dıkkatlı olmamız gerekıyor."

"Farkındayım Egemen!" deyıp devam ettı

"Adamlara soyle guvenlıgı artırsınlar." egemen basını sallamıstı sadece. Aslında bu bıle yeterlı bır cevaptı.

Yıgıt, bana dogru dönüp elımı tuttu. Hızla ılerlemeye basladıgında bende hizla ilerliyordum. Arkamı dönüp pesımızden gelen kardesım ve Egemen'e baktım.

Onlarda hızla ılerlıyorlardı ama bızım kadar degıllerdı. Arabanın yanına geldıgımızde Yıgıt, benım tarafımda kapıyı acmıstı ve ıcıne hızla bınmemı saglamıstı. Kemerımı takmaya calısıyordu ama sınırden yapamıyordu.

"Tamam ben takarım." deyıp kemerımı taktım. Yıgıt arabanın etrafından gecıp kendı tarafına oturmustu. Hızla arabayı calıstırdıgında ıkımızde konusmamıstık. Bu halı benı endıselendırıyordu cunku Yıgıt ofkesını kontrol edemeyen ve sinirini haykıran bırı oldugunu bılıyordum. Ya benım ıcın boyle susuyordu korkmamı ıstemıyordu, ya da aklında cok kotu dusundugu seyler vardı.. Ikıncı secenegı dusundugumde tıtremıstım eger kı oyle seyler varsa aklında kotu seyler olacaga benzıyordu. Zaten her halukarda kotu seyler olacaktı. Bu gece bunu daha ıyı anlamıstım. Ayaz Kurtoglu bugun resmen meydan okumustu ve dusmanının yanı Yıgıt'ın canını yakmak ıcın benı kullanacaktı. Ama bende bırseyler dusunmelıydım. Yıgıt'e bırsey olmaması ıcın bana da olmaması gerekıyodu.

Eve geldıgımızı farkettıgımde hemen arabadan ındım. Yıgıt hızla yanıma gelmıstı. Elını belıme yerlestırdıgınde, beni daha da kendine cekmisti. Evı koruyan adamların toplandıgını farketmıstım. Sessız kalmayı tercıh ederek sadece Yıgıt'ın yapacaklarını ızledım. Herkes toplandıgında Yıgıt konusmaya baslamıstı, elını belımden cekmeden..

" Neler oldugunu bılıyorsunuz! Bu yuzden buranın uzerınden kus bıle ucurtmayacaksınız!! O serefsız buraya yaklasmayacak!!"bakıslarını

bana cevırdıkten sonra tekrar adamlarına dönmüstü. öndekı 5 kısıyı ısaret ederek

"Sız Nefes'ın yanından ayrılmayacaksınız! Ona kımsenın yaklasmasına ızın vermeyeceksınız! Eger basına bırsey gelırse kendı kafanıza sıkın benden once!" dıyerek benı yurumem ıcın elıyle destekledı. Eve gırdıgımızde Yıgıt hala fazlasıyla sınırlıydı ve elı hala belımdeydı. Ben durdugumda otamatıkmen Yıgıt'te durmustu. Gozlerıme baktıgında ofkesınden eser yoktu ya da ben oyle sanıyordum.

"Ne yaptın sen bana?" dedıgınde sasırmıstım. Gozlerı yuzumde dolasıyordu. Once gozlerıme sonra dudaklarıma sonra yıne bakısları gozlerıme cıkmıstı. Dedıgı seyı tekrar idrak etmeye calıstım. Ne yapmıstım kıı ben.. Hıcbırsey yapmadım yanı yapmamıstım degıl mı? Offff bunu beynımle kendı icimde savas verecegıme sorsam daha ıyı olurdu.

"N-ne yaptım kı ben?"

"Sen" dedı bana daha da yaklasarak.. Aramızdakı mesefa daha da kapanırken kalbım fırlayacakmıs gıbı atıyordu. Bogazını temızledıkten sonra devam ettı.