Mafyanın Esiri

sakın beni bırakma

  Asya'yı karşımda gördüğümde şaşkınlık ve mutluluk karısımı duygularla dolmuştum.Asya “ablaaa” diye hemen boynuma atlamisti. Suan yüzümü güldürecek tek kişi kardesimdi. Mutluydum.. Ama şaskınımda... Yiğit'in kardesimle hemen gorusmeme izin verecegini dusunmemistim. Kacmaya calistigim icin asla goremem saniyordum. Ama oyle yapmadi. Simdi yeni odamdaydik. Neyseki Yigit kardesimle  yanliz kalmamiza izin vermisti. Tabi Egemen'in payı buyuktu. Suan Asya karsimdaydi. Uzun zamandir boyle huzurlu olmamistim. Kardesim yanimdaydi. Dun neler oldugunu merak ediyordum. Ve daha azla dayanamayarak
“ Dun neler oldu Asya ”
“ Kotu birsey olmadi abla. Egemenin evine geldiğimizde ilk basta korkudan bagirip cagirdim ama Egemen, bana zarar vermeyecegini seninle gorusturecegini soyledi. Bende dediklerini yaptim.”
İkimizde susmustuk...

“Peki simdi ne olacak Nefes. ”

“Birsey olmayacak Asya. Suan yapabilecegimiz hicbirsey yok. Bir sure boyle olacak. Dayanmaliyiz kardesim. Egemen biri iyi, sana zarar vermez o yuzden icim biraz daha rahat.”

“Peki, Yigit. O psikopat sana zarar verirse, ben ne yaparim sensiz Nefes.”

“Korkma Asya. Ben biseyler dusunecegim. Ama simdilik ne derlerse yapmak zorundayiz, tamam mı? ” dedigimde Asya'nın yuzunde korku ve endise vardi. Asya sadece basini sallamakla yetinmisti. Telefonun calmasiyla ikimizde susmustuk.

“Efendim.”

“Asya'yi da al odama gel.”  dediginde Yigit, cevap bile vermeden yine yuzume kapatmisti. Bu adam tam öküz yaa... İsimiz var bununla diye dusundum icimden... Asya'nin saskinlikla bana baktigini gorunce “bisey mi oldu ” diye sordum.

“Onu sen soyleyeceksin ablacım. Yuzunde gulucukler aciyordu.”

“Sacmalama Asya, guldugum falan yok. Hadi gidelim Yigit bekliyor.” dedigimde oturdugumuz yerden kalktik ve odadan ciktik. Yigit'in odasina geldigimizde kapiyi vurdum ve iceri girdik. Egemen oturmamizi soylediginde Yigit'e baktim. İzin istedigimden degil tabi ama ben onun sekreteriyim, oda benim patronum izinsiz oturamazdim. Yigit bana hic bakmamisti bile. Bende Asya'nin yanina oturdum.
“İlk iş günun nasil geciyor, Nefes” diye soran Egemen'e cevirdim bakislarimi.
“İyii.” diye kisa cevap verdim. Yigit'e baktigimda oda bana bakiyordu. Bu soyledigime inanmamis gibiydi. Zaten iyi falanda gecmiyordu. Tek guzel sey Asya'nin gelmesiydi. Yoksa Yigit'in istekleriyle ugrasiyordum.

“Hadi disari cikalim.Once guzel bir yemek yiyelim sonra da bir filme gideriz.” dediginde butun gozler Egemen'e cevrilmisti. Yigit beni sasirtarak “tamam,cikalim hadi” dedi. Bizde Asya ile itiraz etmedik. Hepimiz kalktik ve disari cikmak icin arabalara yolaldik. Asansorden indik ve cikista arabalari beklemeye basladik. Bakislarim Yigit'e kaydiginda gergin gorunuyordu. Onu ilk kez boyle gormustum. Sonunda araba geldiginde Yigit “ Egemen, benim arabayla gidelim.” dediginde sasirmistim. Birseyler oluyordu. Asya da bana anlamayan gozlerle bakti. Egemen , Yigit'in yanina oturmustu. Ben ve Asya'da arkaya tabi.. Yigit'in evi is yerine 20-25 dk uzakliktaydi. Arabaya bindigimizden bu yana sessizlik hakimdi. Kimse konusmuyordu. Sessizligi Yigit'in telefonu bozdu.

“Evet, soyle.”

“.........”

“Ne zannediyor bu pic kendini. Adamlari mekana alin, ben gelecegim.”

Yigit,sinirle telefonu kapatmisti. Ters giden biseyler vardi. Cunku Egemen'de telasliydi. Arabada biz oldugumuz icin konusmuyorlardi anlamistim. Sonunda Yigit “ sikicem o piçin belasini. Benim mekanimda mal satmak neymis gostericem ona.” Duyduklarimla sasirmistim. Bir dakika sasirmak mi dedim ben? Ahh evet sasirmistim. Artik alismaya baslamistim. Hayatimda guzel giden bisey olmadigi gibi birde belalar bizi buluyordu. “Biz mi”dedi ic sesim. Evet ben biz demistim. Sacmalamaya baslamistim. Yigit'i kisa suredir taniyorum ama icimde farkli seyler hissediyorum ona. Adini koyamadigim bir duygu.. Karmasik birsey... İnsani icten ice zehirleyen ama buna engel olunamayan bir duygu... Yada engel olmak istemeyen... Dusuncelerimden arabanin sarsilmasiyla ayrildim. Yigit arabayi kenara cekmisti. Asya aglamaya baslamisti. Silah seslerini duydugumda bir an korku butun bedenimi ele gecirdi. Yigit ve Egemen hemen arabadan indi.
“Hadi inin kizlar arabadan, cabuk cikin.” dedi Egemen. Once Asya sonrada ben arabadan indik. Yigit silahini cikarip bize ates eden adamlara kendide ates etti. Ona baktigimi fark etmis olacakki sert bir bakis atip tekrardan karsi taraftaki adamlara silahini dogrultup ates etti. Egemen'de ates ediyordu. Asya onun yanindaydi. Bu yuzden icim biraz rahatti.

“Yigit, ne durumdasin. Benim kursunum bitmek uzere.”

“Bende de durum ayni ama dayanmak zorundayiz.”

“Kızlar yanimizda, Yigit. Biz teklikeye alisigiz ama onlarr..”

“Merak etme, kimse benim olana dokunamaz!!! Buna asla izin vermem!..”

Bunu soylerken bana bakmisti Yigit. Bizi neden korumak istiyordu ki.. Hem biz kendimizi korurduk. Ondan yardim isteyen yoktu. Buradan kurtuldugumuzda bu konuyu onunla konusmak icin aklima not ettim. Suan ki durum daha onemliydi cunku..

“Benin kursunum bitti Yiğit !”

“Allah kahretsin!! Nerde kaldi bu adamlar?!!”

“Simdi ne yapacagiz” diye araya girdim.” butun gozler bende toplanmistim. Yigit'te farkli bir bakis vardi. Endiseli miydi acaba? Kim icin endiselenecekti ki.. Silah sesleri susmustu. Durmuslar miydi? Biz hala Yigit'le birbirimize bakarken arkasindaki adami ve elindeki silahi yeni fark etmistim.

“Yigittttttt!!!!” diye bagirarak kenara ittim. Ve son bir silah sesi kulaklarimi doldurmustu. Vucudum sanki buz kesmisti o an...Bakislarimj silahli adamdan alio Yigit'e cevirdigimde korkuyla bana bakiyordu. Evet korkuylaa.. O mavi gozlerde ilk kez korku gormustum. Daha fazla ayakta duramayarak yere yigildim. Yigit dusecegimi anlamis olacakki hemen basimi tuttu. Yerde onun kucagindayken canimin neden yandigini anlamistim. Omuzumdan vurulmustum. Yigit'in elindeki kandan belli oluyordu. Yigit yuzumu elleri arasina alarak “dayan Nefes dayan. Sakin sakin birakma beni ” diye fisildiyordu. Asya da yanimda agliyordu. Yari baygin sekilde izliyordum onlari. Yigit'in adamlari gelmisti ve diger bize ates edenleri yakalamislardi. Egemen'in Yigit'e “ doktoru aradim Yigit, bizi bekliyorlar evde hemen gidelim”  dedigini duydum. Yigit biset demeden sadece basini sallamisti.

“ Adamlari ne yaptiniz. ”
“Depoya goturuyor bizimkiler Yigit.” dediginde Egemen, Yigit beni arabanin arkasina yatirmisti. Hizla giderken artik dayanamayacagimi anladim. Gozlerim kapanmaya baslamisti. Nefes almam zorlasiyordu. Goz kapaklarim kapanmadan son kez basimda aglayan kardesime baktim.

Ve gozlerim yavas yavas beni kendi karanliga aldi...