Mafyanın Esiri

Kıymetlimsin

Merhaba sevgili okuyucularim,
Yeni bolum biraz gec geldi biliyorum ama ozel sebeplerim vardi. Elimden geleni yapiyorum. Hepinizden ozur dilerim.. Hızlı yazmaya calisacagim.Hikayemle ilgili fikirlerinizi merak ediyorum. Yorumlarinizi bekliyorum. Opuldunuzz..

Cok heyecanliyim..

Bugun yeni okuluma basliyorum. Yigit'in hazirlattigi okul kiyafetlerini hemen hizlica giydim. Mini bir sort ve tisört. Saclarimi acik birakmistim. Dalgali olmasini seviyordum. Bu yuzden sekil vermem gerekmiyordu. Okula makyaj yapip gitmek istemedigimden, cantami alip asagi indim.

Yigit, masaya oturmus, kahvaltisini yapiyordu.

"Gunaydin" dedim sevincle.

"Sanada gunaydin."

Hemen sandalyeyi cekip, oturdum.
Yeni okuluma gec kalmak istemiyordum. Tabagimdakileri yiyip meyve suyunu ictim.

"Hazirsan cikalim."

"Evet,hazirim."

Cantami alip Yiğit'in peşinden gittim. Arabaya bindiğimizde Yiğit'in bana baktığını gördüm. Bakışlarını çevirip arabayı çalıştırdı.

Bu bir hafta içinde herşey yolunda gitmişti. Yigit ile hiç tartışmamıştık. Okul konusunda bana yardımcı olduğunu öğrendim de kendimi tutamadım ve sarıldım. O an içimden başka birşey gelmedi. Yigit'in kollarında olmak farklı hissettirmişti. Sonrasında cok utandığım icin aksam yeğmeğe inmemiştim. Ama Yiğit hiç beklemediğim tavırlar sergilemişti.

"Nefess, geldik!"

"Aaahh tamam ben gi-gideyim."

"Tamam dikkat et kendine. Bir sorun olursa ara beni."

Başımı sallamakla yetindim ve arabadan indim. Offfff yaa... Ne oluyor bana. Niye durup dururken kekeledim. Ne zaman Yiğit'in gözlerine baksam böyle oluyor. Derin bir nefes aldım ve yeni okuluma baktım. Düşündüğümden daha büyük görünüyordu.

Yürümeye devam ederek okula girdim. Sınıfımı öğrenmek için müdür odasını bulmalıyım. Okulda biraz dolaştıktan sonra aradığımı buldum. Kapiyi tiklayarak odaya girdim. Genc ve yakisikli bir adamla gozgoze geldim. İnanmiyorum! Bu adam simdi bu okulun muduru mu? Vayy be.. Kendimi sansli hissettim bir an icin.

Omuzuma dokunan el ile bir anda urperdim. Geri adim atarak yakisikli okul mudurune baktim.

" Korkutmak istemedim, Nefes. Seslendim ama duymadin."

"Afedersiniz, mudur bey. Be-ben bir an dalmisim.

"Al bu kagidi Nefes, burda okulla ilgili bilgiler var. Sinifinin nerede olduguda tabi.. Birseye ihtiyacin olursa soyleyebilirsin."

"Pekii."

Arkami dondum ve kapidan cikacakken kafamdaki sorular yuzunden durdum. Merak ediyordum. Neden bir okul muduru ogrencisine bu kadar yardimci olurdu ki.. Daha fazla beklemeden cevap bekler gibi sorumu yonelttim.

"Birsey sormak istiyorum. Bu okuldaki her ogrenciye davranis sekli boyle mi?"
Biraz ukalaca bir tavir sergilemistim. Ama ne yapabilirimki.. Ogrenmek istedim.

"Oyle oldugunu soyleyemem. Yigit cok yakindan tanidigim bir arkadasim. Sana yardimci olmami onemle roca etti. Sadece bu. "
Offff tabi nasil aklima gelmediki Yigit'in boyle birsey yapacagi. Mahcup bir sekilde basimi salladim ve odadan ciktim. Fazlasiyla utanmistim. Etrafima goz gozderip dumduz yurudum. İlk kez kendimi sansli hissedip fazla aramadan sinifimi buldum. 12 C benim sinifimdi.

Derin bir nefes aldim ve sinifin kapisini caldim. Ders basladigi icin karsilacagim manzaradan tedirgindim.
"Gel." Ogretmenin sesini duymamla kapiyi actim ve iceri girdim. Dersi boldugum icin ozur dileyerek yeni ogrenci oldugumu soyledim.

Bir sasirma da burada yasamistim. Ogretmene kendimi tanitacakken beni beklediklerini soylemisti. Burada da Yigit'in adi gectiginde ne oldugunu anlamistim. Yigit , guclu, yakisikli, acimasiz, sert ve daha ozeliklere sahip bir adamdi. Bu kisa zamanda anlamistim. Ama Yigit'in golgesi altinda oldugumu bugun daha cok hissetmistim. Onun adinin gectigi yerlerde once sasirsamda sinra sinirlenmistim. Bu benin hayatim ama Yigit yavasca hayatimi esir almisti. Bu kadarina hakki yok!!

Sonunda eve geldim. Yol boyunca dusunmekten ne kadar cabuk geldigimin farkinda degildim. Kapidaki korumalara basimla selam verdikten sonra kapiyi acip eve girdim. Mis gibi yemek kokosu burnuma dolmustu. Karnimin aciktigini simdi daha iyi anladim. Hemen odama ciktim. Uzerimi degistirip elimi yuzumu yikadim. Asagiya inip karnimi guzelce doyurduktan sonra koltuga yayildim.

Bos bos kanallari dolastiktan sonra belgeselde karar kıldım. Saat aksam 21:20 olmustu. Yigit'te henuz gelmemisti. Bende televizyonun karsisinda oturmaktan cok sıkılmıstım. Yattigim yerden dogrularak terliklerimi giydim. Mutfaga girecekken kapi sesi duydum.

Arkami dondugumde Yigit, iceri girmisti. Hicbirsey soylemeden yanimdan gecip mutfaga girdi. Buda ne simdi? Niye boyle konusmadan yanimdan gecmisti.

"Sanada merhaba Yigit!!."
Bir insan nasil bu kadar umursamaz, vurdum duymaz olabilirki..
Beni hem umursamiyor hemde okulda beni zor durumlara sokuyor? İcimdekileri daha fazla tutmak istemiyordum. Yigit'in kolundan tuttum. Bunu yapmamaliydim ama yaptim iste.

"Derdin ne senin Yigit. Bir oyle bir boyle davraniyosun bana!. "

"Kolumu birak, hemen!!"

"Hayirr!."

Ne oldugunu anlamadan duvara sert bir sekilde itti. Canım cok yanmisti ama bunun suan onemi yoktu cunku Yigit hergun kalbimi o kadar yaraliyordu ki bunun onemi yoktu.

"Neden yaptin bunu? Beni korumak istemen neden Yigit ?

"Kes artik Nefes!! Kesss!!! Neden!! Neden!! Nedenn!! Biktim durmadan hesap sormandan anladin mi ? Ben istedigimi yaparim. Sen bana hesap soramazsin!! Anla artik ben neyi nasil istersem oyle olur! Ve oyle olacak!!"

"Yeterrrrrrr!!! Rahat birak artik beni. Kölen degilim ben senin!! Kim oluyosunda karisiyosun sen banaaa!!"

"Anla artik laannn! Sen benim kiymetlimsin!! Karanligimin sonundaki işigimsin!! Anla Nefes anla artik.. Seninle ilgili olan hersey beni ilgilendiriyor!!"