Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Η αποκαλυψη

Εχουμε φτασει στην αυλη του ερημωμενου σπιτιου που μενουμε και βαδιζουμε προς την εισοδο, οταν βλεπουμε δυο μεγαλοσωμους ανδρες να βγαινουν γελαστοι απο την πορτα. Εγω με τον Ηλια κοιταζομαστε απορημενοι και κοντοστεκομαστε μπροστα τους.

"Ποιοι ειναι αυτοι;", ρωταει ψιθυριστα ο Ηλιας εχοντας κρυψει με το χερι του το στομα του.

"Μακαρι να'ξερα", απανταω και ξεκιναω να περπατω στο μερος τους αφηνοντας τον καλυτερο μου φιλο.

Εκεινοι ειχαν κατσει στο πεζουλι που υπηρχε διπλα στην πορτα καπνιζοντας και μολις τους πλησιασα αρκετα εστρεψαν το βλεμμα τους πανω μου.

"Γεια", λεω κουνωντας το κεφαλι μου. Εκεινοι κοιταζονται και μετα με κοιτανε πονηρα. Τι λιγουρια!

"Γεια σου κουκλα. Σε τι μπορουμε να σε βοηθησουμε;", ρωταει ο μελαχρινος, ο οποιος παρατηρησα οτι εχει μια ουλη που ξεκιναει απο το φρυδι του και διαχωριζει το ματι του. Πρεπει να ειχε φαει γερη μαχαιρια .

"Ποιοι ειστε;", ρωταω ενω σταυρωνω τα χερια μου στο στηθος και τους επεξεργαζομαι. Δεν ξερω ποιοι ειναι αλλα δεν θα διακινδυνεψω να μαθουν αλλοι για την κρυψωνα μου.

"Ηρεμα γατουλα", λεει ο αλλος και σηκωνεται ορθιος. Μαμα μου ειναι ψηλος!

Το βλεμμα μου σταματαει σε ενα τατουαζ που ξεπεταει απο το μπρατσο του. Ειναι ενας μαυρος δρακος ο οποιος βρισκεται μπλεγμενος μεσα σε ενα αναρχικο Α.

Για μισο λεπτο. Ενα ιδιο τατουαζ εχει και ο Αρης στη γαμπα του. Τι σκατα που εχει μπλεξει;

"Βλεπω Μανο γνωρισες την Αμαρρυλις", ακουω μια φωνη στο βαθος και ξεπροβαλλει απο την πορτα ο Αρης. Δεν μπορω να πω ειναι κουκλος, ξανθος, γαλανοματης και αυτο το δερματινο μπουφαν που φοραει ειναι κολαση, αλλα οπως και να το κανουμε ειναι μαλακας και αυταρχικος.

Ο ψηλεας που βρισκεται μπροστα μου κανει ενα βημα πισω και ξυνει αμηχανα τον αυχαινα του. Ελα να μπαινουμε στη θεση μας!

"Αρη, ποιοι ειναι αυτοι;", τον ρωταω σιγανα στο αυτι και εκεινος βγαζει τα μαυρα γυαλια του και πιανει το πηγουνι μου χαμογελωντας μου πονηρα. Α, οχι σε μενα αυτα Αρουλη.

Εγω του πιανω το χερι απευθειας και το σπρωχνω. Εκεινος γελαει δυνατα και μου κλεινει το ματι χωρις να απαντησει στην ερωτηση μου.

"Παμε παιδες;", ρωταει τα δυο τσιρακια του και ο μελαχρινος που ηταν καθιστος, πεταγεται αμεσως ορθιος.
Καθως φευγουν ακουω τον μελαχρινο να λεει το ονομα μου και μετα τον Αρη να κρυφογελαει. Α, δεν θα τα παμε καλα.

Μετα απο λιγα λεπτα νιωθω ενα χερι να πιανει τον ωμο μου και αμεσως πεταγομαι απο τον φοβο μου. Γυρνω και ηταν ο Ηλιας, ο οποιος εχει σκασει στα γελια με την αντιδραση μου. Εγω τον πιανω απο το χερι αποτομα και τον τραβαω μεσα στο σπιτι. Η Ελλη λειπει οποτε μπορω να τον ρωτησω ελευθερα.

"Ηλια, πρωτον σκασε να γελας και δευτερον τι σκατα εγινε τωρα;", ρωταω και ο Ηλιας σοβαρευεται αμεσως. Πηγαινε στην κουζινα και βαζει σε ενα ποτηρι λιγο νερο, ενω εγω τον ακολουθω απο πισω.

"Δεν μπορω να πω", λεει απλα και χυνει το υπολοιπο νερο στο νεροχυτη. Εγω σταυρωνω τα χερια στο στηθος μου και προσπαθω να τον κανω να μιλησει κοιτωντας τον οσο πιο θυμωμενα μπορω. Φαινεται να τα καταφερνω καθως ξεφυσαει ηττημενα και καθεται σε μια απο τις πολλες ξεφτυσμενες καρεκλες που χρησιμοποιουμε.

"Ωραια θα σου πω αλλα θα το κρατησεις κλειστο το στομα σου.", προειδοποιει αυστηρα και εγω νευω προσηλωμενη στα λογια του.

"Απο οτι ξερω, ο Αρης ανηκει σε μια αναρχικη ομαδα εδω και τεσσερα χρονια και ολοι αυτοι κανονιζουν διαδηλωσεις, διαρηξεις και τετοια. ", εξηγει ενω εγω εχω μεινει να τον κοιταζω σαστισμενη.

"Αμ για αυτο το πουλακι μου συνεχεια φοραει χλιδατα ρουχα και εμεις φοραμε τα κουρελια", λεω εγω ενω ολα αρχιζουν να ξεδιαλυνουν στο μυαλο μου. Ολο καινουρια ρουχα ειναι, ειδικα τωρα τελευταια.

"Ναι αλλα μην ξεχνας οτι αυτος μας φροντιζει, με τα λεφτα που κλεβει.", τον υπερασπιζεται και ξεφυσω απεγνωσμενα. Γαμωτο, μακαρι να μην ειχα κανεναν αναγκη, να σηκωνομουν και να εφευγα, να εβρισκα δουλεια, λεφτα και να ημουν ανεξαρτητη. Αλλα βεβαια πρεπει να ειμαι εδω, μελος αυτης της συμμοριας. Να κλεβουμε πραγματα και να τα πουλαμε στο τριπλασιο της αξιας τους.

Δεν λεω μου αρεσει τρελα η περιπετεια και ολη αυτη η αδρεναλινη οταν σε κυνηγανε οι μπατσοι, αλλα καποια στιγμη πρεπει να σοβαρευτω.