Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Ο Αρης?

Βρισκομαι εξω απο ενα απο τα πιο επικινδυνα και κακοφημα μπαρακια της μεγαλουπολης. Στεκομαι ορθια και κοιταζω τους ανθρωπους να μπαινουν και να βγαινουν. Οι γυναικες ντυμενες σαν τσουλακια και οι αντρες ειναι οπλισμενοι φορωντας δερματινα μπουφαν.

Εχω μια ευκαιρια να αποδρασω, να τρεξω μεχρι να μου κοπει η ανασα και να εξαφανιστω απο προσωπου γης. Απο την αλλη, πρεπει να μεινω κοντα στους μπατσους, ξερουν για το παρελθον μου και προφανως τον πατερα μου. Πρεπει να μαθω πως μπλεχτηκα σε ολο αυτο και ισως μετα να ζησω φυσιολογικα.

"Τι περιμενεις; Θα μπεις;", ρωταει μεσα απο την ψειρρα ο Σον και αμεσως επανερχομαι στην πραγματικοτητα. Η αληθεια ειναι οτι φοβαμαι πολυ, αλλα ας παει στα κομματια. Προχωραω προς την εισοδο και αμεσως μπαινει μπροστα μου ενας γεροδεμενος και καραφλος σωματοφυλακας.

Εγω κοκκαλωνω στη θεση μου και τον κοιταζω μεσα στα ματια τρομοκρατημενη.

"Πες οτι εισαι με τον Γιωργο", ακουω τη φωνη του Μπο στο αυτι μου και ηρεμω λιγακι. Παιρνω μια βαθια ανασα και ξεκιναω να παιζω το ρολο μου.

Αλλαζω αμεσως εκφραση και κοιταζω τον σωμαροφυλακα με ειρωνεια.

"Τι; Ειμαι φιλη του Γιωργου", λεω με σαρκασμο και κανει στην ακρη να περασω. Εγω χαμογελω στην μικρη επιτυχια μου και μπαινω μεσα. Ηλεκτρονικη μουσικη αντηχει στα αυτια μου και ο φωτισμος χαμηλωνει ολο και πιο πολυ καθως μπαινω στο κεντρο του κλαμπ.

Ζευγαρια στις ακρες φιλιουνται σαν να μην υπαρχει αυριο και κανω μια εκφραδη αηδιας, μπροστα στο μπαρ υπαρχουν κοπελες γυμνες μεσα σε κλουβια που χορευουν αισθησιακα. Θεε μου που ηρθα; Δεν θα βγω ζωντανη απο εδω.

"Τον βλεπεις τον ψηλο εκει με τη σχισμη στο προσωπο;", ρωταει ο Λουκ και προσπαθω να βρω τον στοχο μου. Καθεται στο μπαρ και πινει ησυχος ενα ουισκι. Οταν τον διακρινω καλυτερα, γουρλωνω τα ματια μου και αμεσως ενα ριγος με διαπερναει. Αυτος ειναι ο Μανος! Το τσιρακι του Αρη που ειχα γνωρισει εκεινη την ημερα με τον Ηλια. Τι σκατα;

"Παιδια, τον ξερω αυτον", φωναζω για να ακουστω καλυτερα καθως εχω μεινει πισω απο αυτες τις ανηθικες τσουλες.

"Πλησιασε τον και κανε τον να σε συμπαθησει", δινει οδηγιες ο Λουκ και ξεφυσαω απογοητευμενη. Γαμωτο, δεν με ακουσαν. Προχωραω στο μερος του και νιωθω τα ποδια μου να τρεμουν.

Καθομαι διπλα του σε μια ψηλη καρεκλα και παραγγελνω στον μπαρμαν. Αυτος δεν εχει παρατηρησει οτι βρισκομαι διπλα του και τον σκουνταω απαλα στον ωμο. Οταν γυριζει να με δει γουρλωνει στιγμιαια και υστερα ενα αυταρεσκο χαμογελο εμφανιζεται στα χειλη μου. Χριστε μου, ειναι αηδιαστικος!