Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Παιχνιδι για δυο

Οι μερες κυλουσαν αργα και βασανιστικα μεχρι να γινει η ληστεια και το αγχος ολοενα και αυξανοταν οσο πλησιαζε η μερα. Με τα παιδια μελετουσαμε ξανα και ξανα τα σχεδια της Τραπεζας και καναμε προπονηση, μεχρι το οπλο να ειναι παιχνιδακι στα χερια μας.

Η αληθεια ειναι οτι τα πηγαινα πολυ καλα και το σωμα μου απο τη γυμναστικη ηταν πιο ακομη πιο ευλυγιστο. Ειχα αρχισει να παρατηρω τους μυες μου να σφιγγουν και η δυναμη στα χερια μου αυξανοταν και αυτο με χαροποιουσε ιδιαιτερα. Επρεπε να εχω απολυτη εμπιστοσυνη στο σωμα μου για να το προστατεψω εαν κινδυνευα. Το ιδιο και η Ελλη. Ηταν πλεον μια σκληρη και πονηρη κλεφτρα, ειχε παρει πολυ ζεστα τη δουλεια που της ανατεθηκε, διοτι θα ξεφευγε απο το αναγκαστικο και βαναυσο σεξ με απατεωνες.

Με τον Ηλια δεν πολυμιλουσαμε, προσπαθουσα με νυχια και με δοντια να καταλαβω τι τρεχει με εκεινον και τον Αρη, διοτι συζητουσαν ωρες ολοκληρες κλεισμενοι στο γραφειο του. Εαν εχει σκοπο να με πουλησει, πρεπει να ειμαι προετοιμασμενη για να σωσω τον εαυτο μου και την Ελλη απο τα χερια τους.

Ειμασταν στην αποθηκη με την ομαδα μου και την Ελλη και ανακεφαλαιωναμε αυτα που επρεπε να κανει ο καθενας μας. Το επομενο βραδυ ηταν η ληστεια και ανυπομονω να τελειωσουν ολα. Ελπιζω χωρις απωλειες.

Ξαφνικα μπαινει μεσα ευθυμος ο Ηλιας, σφυριζοντας ρυθμικα. Παιρνει μια καρεκλα και καθεται διπλα στην φιλη μου και της κλεινει πονηρα το ματι. Η Αντα λοξοκοιταξε το θεαμα και στριφογυρισε τα ματια της, ηττημενη πλεον.

"Το βραδυ εχει εξοδο!", ανακοινωνει και ολοι στρεφουμε την προσοχη μας πανω του.

"Που παμε;", ρωταει τριβοντας με.σατανικο τροπο τα χερια του ο αηδιαστικος Λαμπρος. Ολοι κρεμονταν απο τα χειλη του φιλου μου.

"Μα να ξεδωσουμε λιγακι, ολοι εχουμε αγχος για την αυριανη ημερα, ετσι ενα ποτακι και λιγο χορος ειναι απαραιτητος. Τι λετε;", εξηγει και ολοι συμφωνουν μαζι τους με ενα πλατυ χαμογελο στα χειλη. Εγω απο την αλλη, δεν εχω καμια διαθεση να βγω μαζι τους, αισθανομαι ξενη εκει περα. Το μονο που επιθυμω αυτη τη στιγμη ειναι να χωθω στην αγκαλια του Σον, να φιλησω να ζουμερα χειλη του. Και να δω το μικρο, να κοροϊδεψουμε την Κρουελα πινοντας ζεστη σοκολατα, οπως παλια.

"Λοιπον Αμαρυλλις τι λες;", ρωταει ικετευτικα η Ελλη και εγω ξεφυσω.

"Δεν νομιζω, ειμαι κουρασμενη", απαντω διχως να την κοιτω στα ματια. Ειμαι σιγουρη οτι το βλεμμα της θα με κανει να υποκυψω.