Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Δυο απροοπτα

Καθομουν αμιλητη στην καρεκλα μου καθως ο Λαμπρος, ο Ηλιας και η Αντα σχεδιαζαν ακριβως την εισοδο μας στην Τραπεζα. Ευχομαι να τα καταγραφουν οι αλλοι απο το ακουστικο και να τελειωσει αυτη η ιστορια.

Απο τις κινησεις της Αντας, καταλαβα οτι της αρεσει ο Ηλιας, μιας και δεν τον εχει αφησει σε χλωρο κλαρι. Ολο τον χαϊδευει, του χαμογελαει σε ο,τι και αν της πει. Αλλα ο Ηλιας δεν δινει σημασια, εχει αλλη στο μυαλο του. Αραγε η Ελλη πως θα το παρει ολο αυτο; Αν δει οτι ειναι ο Ηλιας μαζι μας δεν θα φοβηθει, την ξερω, τον αγαπαει πολυ.

"Τι λες Αμαρυλλις;", ακουω το Λαμπρο και ξυπναω αμεσως απο τον ληθαργο των σκεψεων μου.

"Κοιμοταν ορθια", λεει χαχανιζοντας η Αντα, αλλα της κοβεται το γελιο οταν ο Ηλιας την κοιταζει με αυτο το δολοφονιλο βλεμμα.

"Απλα ειμαι κουρασμενη. Τι λεγατε;", ρωταω τριβοντας δηθεν τα ματια μου.

"Θα μπεις κανονικα μεσα απο την κεντρικη εισοδο, σαν πελατης ας πουμε και θα ζητησεις να πας στο χρηματοκιβωτιο σου. Αυτοι θα δυσκολευτουν να σε αφησουν, αλλα θα τα καταφερεις πιστευω. Θα μπεις μεσα και θα απενεργοποιησεις ολες τις καμερες ασφαλειας. Στη συνεχεια, θα πας πας στο τελευταιο δωματιο δεξια και θα ξεκλειδωσεις την πορτα. Δηλαδη θα μας ανοιξεις. Τα υπολοιπα ασ'τα πανω μας", λεει ευθυμα ο Λαμπρος και ο Μιμης τον κοιταζει ενθουσιασμενα. Ειναι επικινδυνο γαμωτο, να μπω κανονικα και αν με καταλαβουν;

"Θα πρεπει να εισαι πειστικη για να μην παει τιποτα στραβα", λεει σιγανα ο Ηλιας και μου κλεινει το ματι. Εγω τον κοιταζω καχυποπτα και στη συνεχεια νευω. Δεν θελω να σκεφτομαι το ενδεχομενο οτι θα με προδιδε. Πρεπει να παω στους αλλους εχουμε πολλα να πουμε.

"Ενταξει, καταλαβα τι πρεπει να κανω. Τωρα ομως πρεπει να φυγω", ανακοινωνω βαζοντας τη μαυρη μου ζακετα. Ο Ηλιας σηκωνεται και αυτος και με συνοδευει ως της εξοδο.

"Να σε παω εγω στην Ελλη;", ρωταει με ενα ζεστο χαμογελο.

"Οχι, θα παω στο καταφυγιο. Σε ευχαριστω παντως, να προσεχεις", του λεω πιο πολυ προειδοποιητικα και εκεινος νευει. Αρχιζω να περπαταω και χανομαι μεσα στα στενα σοκακια που οδηγουν στους μπατσους.

Ακουω διαφορους ψιθυρους και ανατριχιαζω ολοκληρη. Τα βηματα μου επιταχυνονται, οπως και η ανασα μου. Κοιταζω δεξια και αριστερα μα δεν ειναι κανεις.

Τοτε ακουω ενα φρικιαστικο γελιο μεσα απο ενα εγκαταλελειμενο σπιτι. Οποιος και αν με κυνηγαει τωρα, σιγουρα παιζει μαζι μου.