Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Η πρωτη γνωριμια.

Flashback.

"Χρονια πολλα Αμαρυλλις!", λενε ολοι μαζι με μια φωνη, καθως μπουκαρουν με το ετσι θελω στο δωματιο μου. Εγω ξαφνιασμενη, πεταγομαι ορθια και τριβω νυσταγμενη τα ματια μου. Ολα τα παιδια του ορφανοτροφειου βρισκονται μπροστα μου με μια λευκη τουρτα που λεει πανω "να ζησεις" και δυο κερακια που λενε 18. Χαμογελαω αδυναμα και πλησιαζω κοντα τους ωστε να σβησω τα κερακια. Μολις παω να φυσηξω, η μικρη Ερμιονη με σταματαει καθως πηδαει ξαφνικα και μου κλεινει το στομα.

"Κανε μια ευχη πρωτα", λεει με την λεπτη φωνουλα της και πεταριζει χαριτωμενα τα βλεφαρα της. Εγω στριφογυρνω τα ματια μου και της κανω τη χαρη. <<Να φυγω το συντομοτερο απο.εδω μεσα>>, ηταν η ευχη μου και σβηνω τα κερακια. Ολοι χειροκροτουν και μετα απο πολλες αγκαλιες και φιλια μπαινει μεσα η Κρουελα, η διευθυντρια του ορφανοτροφειου. Κρουελα ειναι το παρατσουκλι της το κανονικο της ονομα ειναι Αναστασια, αλλα κανεις μας δεν την φωναζει ετσι.

Απο μικρο κοριτσι θυμαμαι την μισουσα. Με εβαζε να κανω ολες τις αγγαρειες και οταν δεν εκανα κατι σωστα με τιμωρουσε, κλειδωνοντας με στην αποθηκη. Ακομα και τωρα το κανει, αλλα σε μικροτερο βαθμο, καθως εχει βαλει στο ματι τα μικροτερα κοριτσακια.

"Τι συμβαινει εδω;", ρωταει αυστηρα κατεβαζοντας τα γυαλια μυωπιας της.

"Εχω γενεθλια και μου εκαναν εκπληξη", λεω αδιαφορα κοιτωντας την μεσα στα ματια μπας και δω ενα σημαδι ανθρωπιας, μα τιποτα. Το απολυτο κενο.

"Να μαζεψετε τα σκουπιδια μην σας τις βρεξω!", φωναζει και κλεινει.δυνατα την πορτα πισω της. Ολοι ξεφυσαμε ανακουφισμενοι και καθομαι στο κρεβατι μου. Ο Περικλης, ενα μικρο σκανδαλιαρικο αγορακι, που αγαπαω σαν αδερφο μου τρεχει με φορα και καθεται στα ποδια μου. Εγω τον αγκαλιαζω στοριγικα και του δινω ενα φιλακι στο μαγουλο.

"Τωρα εσυ θα φυγεις απο εδω;", ρωταει με την μωρουδιακη φωνουλα του και δεν μπορω παρα να χαμογελασω.

"Ναι σκουληκακι θα φυγω. Σου υποσχομαι να σε παρω μαζι μου οταν βρω σπιτι", του λεω και του τσιμπαω την την μικροσκοπικη μυτη του και εκεινο γελαει.

"Αληθεια;", ρωταει με ενα αστραφτερο χαμογελο και τα ματια του γυαλιζουν απο ελπιδα και ευτυχια. Φυσικα και θα τον επαιρνα μαζι μου. Ηταν ο μικρος,θετος μου αδερφος δεν μπορουσα να τον αφησω πισω.

"Εννοειται σπορε. Αντε για πρωινο τωρα", του λεω και τον κατεβαζω απο τα ποδια μου δινοντας του ενα ελαφρυ χαστουκι στον πισινο. Αρχιζω να μαζευω τα πραγματα μου και μολις τελειωσα βγαινω εξω και πηγαινω στο γραφειο της Κρουελα.

Η στριγκλα, εχει ενα τοσο χλιδατο γραφειο, ολοκανουριο και δυο τρια καινουρια κρεβατια στα μικρα δεν μπορει να παρει.

Χτυπαω την πορτα και μπαινω μεσα χωρις να παρω απαντηση. Εκεινη ξαφνιαζεται που με βλεπει και μου κανει νοημα να καθισω.

"Φευγω Αναστασια", της λεω και εκεινη σηκωνει το ενα της φρυδι ειρωνικα. Συγκρατω τον θυμο και το μισος μου για εκεινη.

"Μαλιστα. Ο δρομος ανοιχτος", λεει αδιαφορα και πληκτρολογει στον υπολογιστη της.

Εγω σηκωνομαι ορθια και μολις κανω να βγω το απο γραφειο, γυρνω προς το μερος της.

"Ξερεις, μην περνιεσαι για καλος ανθρωπος. Επειδη διευθυνεις ενα ορφανοτροφειο δεν παυεις να εισαι ο πιο σκατα ανθρωπος που εχω γνωρισει. Δεν μου προσφερες τιποτα μονο ενα κρεβατι και φαϊ. Σε ευχαριστω που μου εδειξες οτι υπαρχουν σκαρτοι ανθρωποι", λεω και δεν περιμενω απαντηση. Φευγω και την ακουω να φωναζει πισω μου, να με λεει αχαριστη και εγωιστρια μα εγω το μονο που σκεφτομαι ειναι να φυγω οσο το δυνατο πιο γρηγορα απο εδω μεσα.

Στην εξοδο του ορφανοτροφειου στεκεται ενα ψηλο, ξανθο αγορι, καπνιζοντας ενα τσιγαρο. Τον περιεργαζομαι και μολις αντιλαμβανεται την παρουσια μου, με πλησιαζει.

"Αρης", λεει και σηκωνει το χερι του για χειραψια. Εγω ενωνω το χερι μου με το δικο του και εκεινος χαμογελαει.

"Αμαρυλλις", λεω απαλα και το χαμογελο δεν ξεκολλαει απο τα χειλη του.

"Το ξερω", ψιθυριζει και συνοφρυωνομαι. Τι σκατα;
End of flashback.

Και απο τοτε ηξερα οτι θα εμπλεκα σε μεγαλους μπελαδες με εκεινον.

Γεια σας παιδια. Καλως ηρθατε στη δευτερη ιστορια μου, η οποια περιεχει ερωτα, κινδυνο και βια. Πρωτη φορα γραφω τετοιοι ειδους ιστορια και θα μου αρεσε πολυ να ακουσω τις γνωμες σας, ειτε καλες ειτε ασχημες.

Επισης να ευχαριστησω τα ατομα που ηδη με στηριζουν στη δευτερη ιστορια μου, με κανετε πολυ χαρουμενη, αλλα και στην πρωτη επισης.

Περιμενω σχολια και αποψεις :)