Μπάτσοι Γουρούνια!(Ολοκληρωμενη)

Ευτυχισμενη Οικογενια/ ή οχι?

Το επομενο πρωι ξυπνησα πιο αναλαφρη και ηρεμη απο ποτε. Βεβαια, ανησυχησα που δεν ειδα τον Σον στο κρεβατι μας, αλλα ακουσα τη φωνη του απο την κουζινα. Σηκωθηκα και εβαλα τη μεταξωτη ρομπα μου και προχωρησα νυσταγμενα μεχρι το σαλονι.

Αυτο που αντικρυσα ομως με εκανε να ντραπω τοσο πολυ, που τα μαγουλα μου κατακοκκινησαν και το στομα μου στεγνωσε. Ο Σον καθοταν στον παγκο της κουζινας μαζι με αλλους πεντε γιγαντιους αντρες, γεροδεμενους και ντυμενους στα μαυρα. Ξεροβηξα λιγακι για να καταλαβουν οτι ειμαι εδω και τελικα εστρεψαν το βλεμμα τους πανω μου. Ποιοι ειναι αυτοι αραγε; Συνεργατες του Σον;

"Αγαπη μου ξυπνησες!", αναφωνησε χαρουμενος και ετρεξε διπλα μου. Με σηκωσε αποτομα στον αερα και με φιλησε παθιασμενα. Εγω ξαφνιαστηκα στην αρχη αλλα πως θα μπορουσα να αντισταθω σε ενα τοσο ορμητικο φιλι;

"Ηρθε η ωρα να γνωρισεις την ασφαλεια σου. Θα ειναι εδω και θα επιβλεπουν, θα σας κρατανε ασφαλεις απο τον Λουκ", ανακοινωνει και εγω σμιγω τα φρυδια μου μπερδεμενη. Τι δηλαδη; Σωματοφυλακες; Γιατι ειμαι φυλακισμενη; Σιγα σιγα αρχισα να βραζω στο ζουμι μου και υψωσα τα ματια μου στον ουρανο. Βεβαια, στον Σον δεν περασε απαρατηρητη η αντιδραση μου και με εσπρωξε απαλα πιο κει για να μιλησουμε ανοιχτα.

"Τι επαθες;", ρωτησε ψιθυριστα και εγω σηκωσα το φρυδι ειρωνικα. Ναι λες και δεν ξερει γιατι ειμαι ετσι, ειναι χαζος.

"Γιατις εφερες πεντε κομαντο να φυλανε εμενα και τον Περικλη; Το σπιτι ειναι μικρο. Νομιζω το παρακανεις", παραπονιεμαι σταυρωνοντας τα χερια στο στηθος. Θα κυκλοφορω εγω μεσα στο σπιτι μου με πεντε αγνωστους να με κοιταζουν συνεχως.

"Αγαπη μου θα κανουν περιπολιες εξω απο το σπιτι, μεσα ενας θα υπαρχει. Και δεν το αποφασισα μονο εγω,ο αρχηγος της αστυνομιας επεμενε.", ειπε και χαμογελασε. Εγω δεν τον κοιτουσα, ειχα σουφρωσει τα χειλια και αρνουμουν πεισματικα να κανω πισω.

"Ενας φτανει Σον, ενας. Και αν εγω θελω να κυκλοφορω γυμνη μεσα στο σπιτι τι θα με βλεπουν και αυτοι;", ρωταω με φανερη ειρωνεια στο προσωπο μου. Τοτε αγριευει και εκεινος και το σκοτεινο βλεμμα που ειχα να δω καιρο παιρνει θεση.

"Μαριλια! Μην ξεχνας οτι και εσυ δεν μου ειχες πει για την εγκυμοσυνη σου, νομιζεις οτι ειμαι χαζος; Ο γιατρος μου το ειπε απο την πρωτη στιγμη μολις του ειπα οτι ειμαι μπατσος. Για αυτο τωρα ασε με να σε προστατευσω για να μην κανεις αλλη χαζομαρα", με επιπληττει και εγω σκυβω το κεφαλι ηττημενη. Αυτος ο γιατρος θα μου το πληρωσει ακριβα μια μερα. Ακους εκει, μην δεις μπατσο αμεσως να τα ξερασεις ολα!!

Τοτε τα δαχτυλα του αναγκαζουν το πηγουνι μου να σηκωθει και τα ματια μου να συναντησουν τα δικα του. Μα πως μπορω να του κρατησω κακια; Ειναι ολη μου η ζωη.

"Σε αγαπαω πολυ και δεν θελω να μου παθεις τιποτα, ουτε το παιδι μας, ουτε και ο Περικλης. Ασε με να βοηθησω", ειπε παρακλητικα και εγω χαμογελασα γλυκα.

Ξεφυσηξα και προχωρησα με βαρια βηματα προς τους σωματοφυλακες και συστηθηκα. Εκεινοι απλα μου εσφιξαν το χερι και υστερα εξαφανιστηκαν. Ο ενας που απεμεινε βγηκε στο μπαλκονι να περιφρουρει.

Γαμωτο, περιμενω την ωρα και τη στιγμη που θα πιασουν τον Λουκ και να μεινω επιτελους εγω, ο Σον, ο Περικλης και το μωρο μας. Θα ειμαστε τοσο αγαπημενη οικογενεια και δεν θα αφησω κανεναν να μου την χαλασει.

Αφου εφαγα σχεδον ολα τα τροφιμα που υπηρχαν στο ντουλαπι, ξαπλωσα ανασκελα στον καναπε και ακουμπησα τα χερια μου στην κοιλια. Χαμογελασα ασυναισθητα και χιλιες σκεψεις για το μελλον περασαν απο το μυαλο μου.

Μεσα μου μεγαλωνει μια ψυχη, ο καρπος του ερωτα μου με τον Σον. Φανταζομαι το πρωτο του κλαμα και τα πρωτα του βηματα. Τις πρωτες λεξουλες και την πρωτη αταξια του. Και θα ειμαι σε ολα εκει μαζι με τον Σον, θα ειμαστε περηφανοι για εκεινο. Δεν θα αφησω κανεναν να καταστρεψει το μελλον του παιδιου μου και της οικογενειας μου.

Με αυτες τις σκεψεις βυθιστηκα σε εναν υπνο ελπιδοφορο, γεματο ονειρα και φιλοδοξιες.

~~~~~~~~

"Μαριλια σηκω αγαπη μου να παμε στο κρεβατι μας", ακουω την γλυκια και ηρεμη φωνη του. Χαμογελασα με ματια κλειστα και σουφρωσα τα χειλη μου, περιμενοντας ενα τρυφερο φιλι. Ακουσα να γελαει πνιχτα και υστερα τα ζουμερα του χειλη συναντησαν τα δικα μου. Μονο εκεινος με ηρεμει, κανεις αλλος.

"Η εγκυμοσυνη σε κανει παιχνιδιαρα...μ'αρεσει", μουρμουριζει και χαμογελαω διαπλατα. Αφου με βοηθησε να σηκωθω, ξαφνικα η πορτα χτυπησε και ο σωματοφυλακας που βρισκοταν ακομη στο μπαλκονι πεταχτηκε μπροστα μας και μας εκανε νοημα οτι θα ανοιξει αυτος.

Κοιταξα ερωτηματικα τον Σον και εκεινος απλα ειπε οτι κανει τη δουλεια του.

Ομως,πριν καλα καλα γυρισουμε να δουμε ποιος ειναι στην πορτα ακουμε εναν δυνατο γδουπο και στρεφομαστε στην πορτα.

Δεν ειναι δυνατον.

Δεν μπορει.

Ο σωματοφυλακας βρισκοταν νεκρος στα ποδια μας, με μια λιμνη αιματος να τον εχει περικυκλωσει.

"Σας ελειψα?"

* Γειααα σας! Συγγνωμη συγγνωμη συγγνωμη που δεν ανεβαζα τοσες μερες απλα τελειωσα τις πανελληνιες και μετα αραζα στη θαλασσα ωρες. Επεστρεψα ομως και ειμαι ολη αυτια!!!! Πως σας φανηκε το κεφαλαιο, τι πιστευετε οτι θα γινει; Αγαπω τα σχολια σας και εσας φυσικα <3 <3