SKAO: İntikamın Sızısı 3

'Sen öldün pislik torbası...'

Multimedia; Aria & Dallens :) Lütfen yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalar :)

Hayat, her zaman adil değildir. Bazen öldürmek gerekir kalbindekileri...

'İyi misin?' diye odaya giren Aria'ya ya kaydı gözlerim. Başımı sallamakla yetindim, ancak iyi olmadığımı herkes biliyordu. Eve gelmiştik hala dikişlerim alındığından beri canım acıyordu ama kanayan yaram,kalbim kadar acımıyordu.

'Ben bebeğimi istiyorum' dedim yine içimi çekerek. Aria, gelip sarıldı diyecek ne cümleler ne kelimeler kaldı ki artık. Öylece iç çekti Aria, iyi olmamı istediğini biliyordum ama bebeğini kaybeden biri için bu acı şuan bambaşkaydı.

'John, nerede?' dedim gözyaşlarımı silip.

'Kahvaltı için bir şeyler almaya gitti.' dedi. Şuan bir şey yiyecek halim yoktu. O sırada kapı çaldı, Aria, ayağa kalkarak konuştu.

'Ben bakayım, John, gelmiştir' dedi. Ve kapıyı açmak üzere odadan çıktı.

Aria'nın Gözünden;

Kapıyı açmak için merdivenlerden aşağı iniyordum. Kapı o kadar hızlı çalıyordu ki sanki alacaklı gibi, koşar adımlar ile merdivenlerden indim ve kapının yanına gittim. Kapıyı açtığımda gördüğüm kişiler ile olduğum yere çivilendim. Gözlerim kocaman olmuştu şaşkınlıktan, ne diyeceğimi bilemeden şok içinde konuştum.

'Anne? Brian?' Annem ve Brian, hiç beklemeden içeri daldılar annem konuşmaya başladı.

'Julia nerede?!'

'Anne dur bir saniye sizin burada ne işiniz var?!' diye sordum.

'Sana Julia, nerede diye soruyorum Jenna!' dedi.

'Y-yukarıda.' demem ile birlikte merdivenleri tırmanması bir oldu. Tam Brian'da arkasından giderken kolundan yakaladım.

'Sizin burada ne işiniz var?!' dedim.

'Hoşbulduk Jenna!' dedi.

'Geç şimdi şunları. Burada olduğumuzu nereden biliyordunuz?'

'Bak bilmiyorum annemi biri aradı ve annem de toplan Julia ve Jenna'yı almaya gidiyoruz dedi. Yani benim hiçbir şeyden haberim yok.'

'Off!'

Julia'nın Gözünden;

Aşağıdan sesler geliyordu ne oluyordu bilmiyordum ama tam o sırada odamın kapısı aniden açıldı. Şok içinde içeri giren anneme bakıyordum.

'Anne?' dedim gözlerim kocaman olmuş bir şekilde.

'Julia, kızım' dedi telaşla bana sarılırken. Ben de biraz şaşkınca durduktan sonra sarıldım.

'Anne burada ne işin var?' dedim. Annem beni kendinden ayırırken konuştu.

'Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun?!'

'Anne, be-'

'Sen ne kızım? Hiç duyulmayacağını mı sanıyordun? Vurulduğunu, bebeğini kaybettiğini bir başkasından mı duyacaktım?!'

'Anne, ben söyleyecektim sadece kendimi toparlamam lazımdı.' dedim gözlerimden bir damla yaş düşerken. Annem tekrar sarıldı;

'Tamam kızım geçti.' dedi anneme şuan ne kadar çok ihtiyacım olduğunu anlamıştım. Gözyaşlarımı elleriyle sildi annem ve konuştu benimle.