Onlar farklı yerlerde; kendi hayatlarının kendi hayallerinin savunmasız kahramanlarıydı.
Taa ki çaresizlik çanlarını çalıncaya kadar..
"Ateş Ilgaz" ismini kendine çeken sıcaklığından alan , kapalı bir ku...
Arkadaşlar cidden yorumlar çok az vote verenler yorumda yapsalar nolur ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~ Başımın ağrısıyla gözlerimi açtım.Gün henüz yeni ağarmıştı.Elimle başımı tutup birkaç inleme sesinden başka birşey yapmıyordum.Ateş ile birlikte yaptığımız banyodan sonra saçlarımı kurutmadan yatmıştım.Bu başımın çatlamasına neden oluyordu.Kafamın içindeki savaşı bitirmek için buz dolabına gitmek mantıklıydı.Ateş yanımda yoktu birlikte uyumuştuk. Gece odasına gitmis olmalıydı.Ayaklarımı sarkıttığım yataktan kalkıp merdivenlere yöneldim.Bir kaç ışıktan başka koskoca evi aytınlatacak birşey yoktu.Hafiften Kapı gıcırdadı.Pek umursanacak birşey değildi.Merdivenlerin baş basamaklaeına bir adım attım.Bir daha ve son kez. "Bunu yapamazsın"sesiyle durd.Etrafıma baktım kimse yoltu.Anlık ürpermeyle titreyip bir adım daha atarken "defol!"denen bir kükreme evi sardı.Gerildim ve adımlarımı sese doğru yönlendirdim.Parmaklarımı sikmaktan ağırtmıştım.Son saniyelerde farkına varmak daha güzeldi.Derin bir nefes alıp Ateş'in odasına girdim.
"Sana defol dedim!"Ateş gayet rahat birşekilde uyuyordu.Aynı sessizlikle odasını kapattım.Birazda rahatlamıştım.Onu o halde bi başkasıyla görmek istemezdim.Aynı hızla diğer odaya baktım.Oradada kimse yoktu.
"Bırak beni"bu sesin ardından aklıma geçen günki olay geldi.Bu kadarıda fazlaydı.Atakan'ın odasına yönlendim.Yavaşça açtım.Görunurde birşey yoktu.Etrafa sessizce baktım.Koskoca odada herjangi bir kıpırdanma yoktu.Tekrar kapatırken "serefsiz"dite kükreyen Atakan'ın olduğunu farkettim.Girmek ile girmemek arasında kalırken ağlayış sesi geldi.Bu adam gece rüyasında ağlıyormuydu? Hicte öyle bir tipe benzemiyordu.İceriye girip kapıyı kapattım.Odasının büyük olmasından kaynaklanacak olursa 8 adımda yatağına yavaşca yöneldim.Alnından akan boncuk boncuk terler yıldız gibi parlıyordu.Yutkundum.Bu durumda pna ne yapabilirdimki.Kırpikleri uzundu alttakilerle birlikte birbirine kapanmış perde görevini yerone getiriyordu.Yüz hatları birden kasıldı.Herzaman karşımda belli bir kabalıkta duran adama yöneldi.Sadece gözlerinin kapalı olması ayrıcalığıydı.
"Pislik"bir an bana dermiş gibi hissetsemde hayır o rüyasıyla cebelleşiyordu.İçımde birşey oluşmuştu.Gitmem gerekiyormuydu.Kalsam burada ne yapacaktım.
"Sarıl bana anne" Atakan bu sefer annesi için konuşuyordu.Onu özlemişmiydiki.
"Beni bırakma' Atakan bunları sayıklarken annesiniconu tekettiğini düşündüm.Bunu doğrular nitelikteki "onu dahamı çok seviyorsun?"sorusuyla anlamıştım.Rüyasinda konuşan vardıda böylesi varmıydi o kesin değildi. Sayıklamaya devam ediyordu.Zorda olsa elimi yüzüne getirip okşamaya başladım.Bu yöntem işemi yarıyordu.Bana mı öyle geliyordu.Birazdaha okşayıp bırkatım.Ayağa kalkmıştımki tekrar sayıklamaya başladı.Bu rolmüydü neden öyle birşey yapmak isterdiki zaten benden pek haz duymuyordu.Diğer tarafa yöneldim.Yatağın boş olan kısmına.Ateş'i okadar seviyordumki bu durumda bile yankış yapıyorum sorununu aklıma getiriyordu.Ama Ateş'in bana karşı tavırlarını hatırladıkca sinirleniyordum.Bir an olsun bu düşünceleri üzerimden atıp yavaşca yatağa girdim.Başımın ağrısı henüz geçmemişti.Tekrar yutkundum.Galiba yapabildiğim tek şeydi.Atakan arkasını bana dönmuştu.Aradaki mesafeyi fazla yaklaştırmadan yüzünü okşamaya başladım.Ne olduğunu anlamadan bana döndü ve sarıdı.Okadar derin sarılıyorduki sanki beni bırakacaklarmış gibi.Kafamı gögsune yasladı. yasladı.Sayıklamaları durmuştu.Nefes almakta artık güçlük çekiyordum.Elleriyle saçlarımı okşamaya başladi.Bunu bilerekmi yapıyordi.Yoksa gerçekten kendini rüyadamı hissediyordu.Yarım saat sonra gözlerim uykiya teslim olmaya başladı.
