GİRDAP

38.Bölüm : " Etki"

Melekciklerimm :) diger bolumde bahsettiğim ara verme mevzusunu iyice düşündüm. Şöyle bir karar aldım. Kendimi kasmadan bölüm yayınlayacağım. Böylesi daha iyidir diye düsundüm. Lütfen bölüm altlarına yorumlarını eksik etmeyin :)) Bu arada "Bana Cennetimi Ver " adlı hikayemi sorup duranlarda merak etmesin. Sadece bir süreliğine kaldırdım.Zamanı gelince ona devam edeceğim.Yorum ve votenizi bekliyorum . :)

180 K olduk :)) bunun icinde herkese teşekkür ediyorumm :)) Bu benim için güzel bir başarı  keyifli okumalar.

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

Onu incelemeye devam ediyordum.Aynı adamla karşılaşmam nasıl bor tesadüf olabilirdi ki diye kendimi iyice sorgulamaya başladım. Karman çorman bir durumdan kendimi alıp adamın gözlerine baktım.Bir kaç sanoyelik durasama beni sarsmıştı.Sanki saatlerdir bu odada o adamın yanında tutsaktım.Bana yaratılan etki Ateş'i ilk gördüğümdeki histen daha yoğundu.Hayır korku değildi endişeydi.Sanki kücük fırtınalarımızın büyük felaket etmelerine yol açacak gibi hissediyordum.Yüz ifademi olduğu gibi korumak en verimlisiydi. Gerginliğimi omuzlarımdan dışarı atmak için oynattım.Parmaklarım gerilmişti.

"Sen" dedi adam hafif bozulmuş ses tonunu yüzüme savurarak.

Nefesi mentol kokusu verecek kadar güzeldi.Fazla güzel diyerek düşündüm.bir anda saçmaladığımı farkettim.Ateş'e ihanet etmekmi bu olamazdı.

Kücül bir hareketle kolumu kavradıgı parmaklarından sıyrılıp bir adım geri çekildi.Evet bu kaçınılmazdı.
Adamın beni tanıdığını umarak "evet sirke ımm bakkal-" hecelediğim cümleleri anlamayarak
"bu odaya kafana göre girebileceğinimi düşündün"

O an sanki başımdan kaynar sular döküldu.Hayır beni tanımamıştı.Bu şok vericiydi.Arasindan aylar geçmemişti ki.Lafı dolandırıp rezil olmamak için "ses duydum" diye cevap verdim.
Bakışını değistirmemek için bana yaklaştı. Yanımdan geçerken biraz eğilmek zorunda kaldı.Biraz uzak belkide birazda yakınca yaklaştı.

"Her sese kulak verme sadece bi tavsiye" deyip odada beni yanlız bırakmayı tercih etti. Ter bedenimi iyice kaplamıştı. Aynı hızla kendimi odaya attım.Korkmuştum.Evet bu sefer bir adamın bir ifadesine.Ama bu kadar aciz olamazdım değilmi.O benim güçlü hedef noktamdı.Bunun için gorevimi en hakkıyla yapmak gerekiyordumAslında bu adamın o dediklerine inanacak kadar aptal bi kız olmadığımı düşünuyorum.Yılanın illede Ateş'i istemesi beni işkillendirmişti.Bu garipsenirdi.Bunun altında başka birşey yatıyordu.Belkide bu adamın Seçkin ile bir bağlantısı vardı.Çünkü Ateş'in annesinin peşimize düşmesini beklerken neden hiçbir iz arama vs.  yoktu.Yada kkendimi fazla tedirgin hissettiğim için böyle düşünüyordum.Camı açıp ciğerlerime havanın dolmasına izin verdim.Bu fazlasıyla rahatlatıcıydı.

Kapının açılmasıyla irkildim.Ateş gözleriyle beni süzüyordu.
Derin bir nefes verip "senmiydin" dedim.

Kapıyı kapattığından emin olduktan sonra yanıma yaklaştı.
"Kimi bekliyordun" dedi.

"Kimse " deyip gülümsedim.

"Ne yaptın bugün" ben gittikten sonra neler yaptıklarını merak ediyordum.
"Anlamıyorum.Benlik hiçbir iş yok  gibo sadece yanında duruyorum."dedi yatağa oturarak.Az önceki düşüncem Ateş'in dediği aklımı bulandırmıştı.Bozuntuya veeden "daha ilk gün Ateş merak etme üstesinden geleceğiz" deyip yanına oturdum.

"Umarım" deyip laflarımı askıya aldı.Sanki bir umutsuzluk belirmişti Ateş'te.Ama ikimizinde güçlü olmak gibi bir seçeneği vardı.Bu en doğrusuydu.Ellerimi omuzna koyup "Neyin var" diye soru yönelttim.

"Evet asıl soru bu neyim var ki" bunu kinayeli bir şekilde. Nefesimi tuttuğumu anladıgımda sessizce geri verdi.
"Hadi am hiçbirimizin bir seyi yok önemli olan birşeyler yaratmak." Teselli vericiydi.