His Mistress

Chapter 36

Realize

"So, you two really did it?" Nilingon ko si Lexie na ngayon ay nakaupo sa tabi ko at nakataas ang magkabilang kilay na parang naghihintay ng sasabihin ko.

"I mean, fight for each other." Tumango ako. Huminga siya ng malalim at umayos ng upo.

"Sana lang ay makakayanan mo lahat ng kung ano mang pwedeng mangyari sa inyo." Hindi ako sumagot at hinayaan lang siyang magsalita.

"Loving him isn't easy, A. It will hurt you more this time." Agad akong tumango para sumang-ayon.

"I already know that." Ngumiti ako ng bahagya.

"But.... I can't just stop loving him. I'd say it's nearly impossible." Napakagat ako sa aking bibig at inisip ang mukha ni Calvin.

"I came to the point where I love this person with all of my heart and unconditionally.. I-i think I just prefer to live with the pain than leaving." Tumango siya at lumapit sa akin para yakapin ako.

He didn't say a word. Niyakap lang niya ako para ipakita na kahit na ano pa ang desisyon ko ay nandyan siya.

He will always stand by me.

Napabalikwas ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Hinagilap ko iyon at agad na sinagot. Napahawak pa ako sa aking batok.

Bigla nalang kasi akong nakatulog kanina at wala na pala si Lexie. Ni hindi man lang nagpaalam sa akin.

"Hello?" Paos kong saad at humikab.

"Hindi ka ba sasama sa akin? Nasa airport na ako." Nanlaki ang mga mata ko. It's Calvin!.

"No." Agad kong sagot. Wala akong narinig na sagot niya kaya agad akong tumayo.

"Why?" Tanong niya. Rinig ko ang buntong hininga niya.

"Dahil ba kasama ko si Annah?" Tanong niya agad. Napakagat ako sa aking ibabang labi. Hindi ko alam na kasama niya pala ang kapatid ko.

"Dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko kapag kasama kita ng matagal." Wala akong narinig sa kabilang linya. Ang mga paghinga lang niya ang tangi kong naririnig.

"God! Don't say that. It makes me want to see you right now." Nagmura siya kaya napakagat ako sa labi ko.

"Okay fine! Tutal ay dalawang araw lang naman kami doon." aniya. Tumango ako na parang nakikita niya ako.

"Cal? Let's go. Sino ba iyang kausap mo?" Rinig ko ang boses ng kapatid ko sa kabilang linya.

Hindi sumagot si Calvin sa kanya. Ilang segundo pa ay wala na akong ingay na narinig. Siguro ay lumayo siya doon.

"We have to go. I'll call you, okay?" Aniya.

"Okay." Sagot ko. Bumuntong hininga siya.

"Don't ever think of turning back again, okay?" Siguro ay pakiramdam niya lalayo na naman ako dahil ramdam niya ang lungkot sa boses ko. Pero hindi.

"I won't. I will wait for you. Just.. Don't skip meals, okay?"

"Okay, I won't skip meals." Sagot niya.

"Don't sleep in a meeting, okay?" Narinig ko ang mahinang tawa niya.

"Okay. I won't."

"Don't make her sad, okay?" Bumuntong hininga siya.

"But-"

"I will be happy if you do." Ngiti ko.

"Okay." Tumango ako.

"Okay, you should go. I will miss you."

"I already miss you." Mahinang napatawa ako.

"Me too." Sagot ko bago ko ibaba ang tawag niya.