"We're all a little weird. And life is a little weird. And when we find someone whose weirdness is compatible with ours, we join up with them and fall into mutually satisfying weirdness-and call it love-true love."
- Robert Fulghum, True Love
Masyadong mabilis ang mga pangyayari, nasa state of shock pa rin ako until now. Pumunta kami ng New York para dun i-celebrate ang second year anniversary namin and christmas as well.
Di ko in-expect na kaya pala sumama ang buong angkan ng Faulkerson at Mendoza dahil itong si RJ ay may binabalak.
"Love, happy two years.." Magiliw na sabi nya sa akin habang naglalakad kami sa central park. Magka-intertwined fingers at naka-lean ang ulo ko sa balikat nya.
"Happy two years, love. Parang kailan lang noh? Ang bilis. Hay, looking forward for more years to come na kasama ka, RJ."
We stop walking, sakto sa ibabaw ng bow bridge. Nagulat ako when he kneeled down, took my left hand and said, "Maine, I'm ready to spend the rest of my life with you. Hindi lang bilang shokoy mo, kundi...asawa mo. Sapat nanaman ang ipon ko for us, hanggang sa magiging anak natin. Kahit lima pa. Marry me, love..marry me tomorrow."
Napatanga lang ako dahil sa sinabi nya. Literal na nag-hang ang utak ko saglit, para i-process ang lahat. Ang dami kong gustong sabihin pero walang anumang salita ang lumalabas sa bibig ko. Huminga ako ng malalim to compose myself. At pagkatapos nga ng ilang hinga at buga, nakapa ko na rin ang mga salita at tanong na gusto kong sabihin.
Marami pa sana akong gustong itanong, kaso natigilan ako ng nagsalita sya.
"Maine, seryoso ako. I already plan this a month ago. Gusto ko sanang i-orient ka ng mas maaga kaso natakot ako. Natakot ako na baka tumanggi ka at...at masayang lang ang lahat. Everything is settled, love. Oo mo na lang ang kulang.."
Inakay ko sya patayo. I cupped his face between my palms and gently caressed his cheeks with my thumbs and said, "Alam mo nanaman ang sagot ko sa tanong na yan noon pa, love. Oo syempre. Kaso, pano sila. Sila Nanay at Tatay ang pamilya mo?"
"They all know about this love. Ikaw lang ang hindi."
He smiled. Umarko naman ang kilay ko, dahil sa narinig ko. So, pinagtaguan nila ako ganern?! Saklap.
"What?! Ay talaga naman. Sabi ko na nga ba eh. Hindi lang 'to simpleng bakasyon."
He chuckled, I sighed and rolled my eyes in annoyance.
"Sorry na, love. Kahit pa sabihin nating secret wedding 'to. Hindi pwedeng hindi nila malaman. Ayoko namang wala sila sa kasal na 'to. Baka mabalatan nila ako ng buhay pag uwi natin ng pinas. Tsaka, ikakasal pa naman tayo ulit sa pinas, soon as mapag planuhan at mapag usapan ng mabuti ang lahat."
It took couple of minutes, para makapag-isipan ang lahat. Pero as if naman na may choice ako diba? Ano pa nga ba...mahal ko eh.
***
Dec. 28, 2018 Church of the Guardian Angel Manhattan, NYC 4:00PM
♬All I am, all I'll be Everything in this world All that I'll ever need Is in your eyes Shining at me♬
I'm on my white simple half-shoulder dress, while slowly walking down the aisle. Di ko maiwasang hindi mapangiti dahil sa kilig at excitement na nararamdaman ko. Eto na nga, ikakasal na ako.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
