Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 44

De nieuwe leider is....

Amber!

Ja ik. What the hell! Waarom ik de meeste stemmen heb? Geen idee.
Ik vind het wel super leuk maar het is zwaarder dan je zou denken.

Ik moet beslissen wanneer we gaan, of we met z'n alle gaan. Wat onze tactiek word. Het klinkt makkelijk en weinig, maar er hangt veel van af.
Ik vraag me af of ik wel verantwoordelijk genoeg ben. Maar ik weet dat ik altijd hulp kan vragen aan de anderen.

'Dus Amber, wanneer gaan we?' Vraagt Bart. Alle ogen zijn op mij gericht.

'Ik weet het niet. Morgen is de begrafenis van Levi. Ik stel voor dat we daarna kijken wanneer we gaan.'

'Ja dat is wel verstandig.' Zegt Maud. De telefoon gaat. Ja we hebben een huistelefoon.
Liv staat op.

'Met Liv.'

...

'Dat zou ik even moeten overleggen.'

...

'We hebben dan maar super weinig tijd!'

...

'Mogen we er even over na denken?'

...

'Oké, u hoort nog van ons.'

...

'Dag.'

Liv hangt op en we kijken haar verwachtingsvol aan.

'Amber. Boven. Nu.' Zegt ze kort. Ik sta op en volg haar naar boven. De anderen verbaasd achterlatend.
Ik plof op haar bed.

'Wat is er?' Vraag ik als Liv de deur dicht doet.

'Sem belde.'

'Oh, en daarom moet je mij nu spreken?'

'Ja, hij vroeg of wij morgen wilde zingen bij de begrafenis. Levi had ons blijkbaar horen zingen en dat heeft hij aan Sem verteld. Sem zei dat dit veel voor Levi zou betekenen.'

'Wow wat?! Dan hebben we maar één dag de tijd!'

'Ik weet het. We zouden dat ik je mis kunnen spelen. Jij kan die op de gitaar en dan kunnen we samen zingen.'

'Zou kunnen. Maar ik weet niet of ik dat wel kan.' Zucht ik.

'Amber, wij kunnen alles samen. We zijn besties. Ik steun jou en jij mij. Je staat niet alleen op het podium.' Moedigt Liv me aan. Ik twijfel even maar knik dan toch. Liv trekt me in een knuffel.

'Zullen we dan gaan oefenen?' Vraagt Liv. Ik knik. Ik loop naar mijn kamer en pak mijn gitaar. Ik stem hem even en loop dan terug. Liv knikt kort en ik begin met spelen.

-

Ik sla de laatste noten aan op mijn gitaar en kijk glimlachend op naar Liv. Beide hebben we tranen in onze ogen. Uit de deuropening klinkt applaus. Liv en ik draaien ons om en iedereen staat te kijken. Allemaal met tranen in hun ogen.

'Dat was zo mooi.' Zegt Kim glimlachend.

'We gaan het morgen zingen op de begrafenis.' Zegt Liv.

'Ik weet zeker dat jullie het goed gaan doen.' Zegt Bart. Ik grinnik.

♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆

Sorry dat het zo'n klein stukje is maar daardoor hebben jullie wel een extra update gehad!
X
Imke