Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 26

Het is in middels middag. Thomas heeft nog met Sarah gebeld, blijkbaar deed ze aan de telefoon net zo arrogant als gister.

We lopen in de onderwereld terug naar de kerk. De diamant zou in de diepste kelder van de kerk moeten liggen.

'Ik stel voor dat we weer opsplitsen en via de horloges laten weten als we iets gevonden hebben. Houd er rekening mee, dat in de kelder waar de diamant ligt valstrikken kunnen zijn.' Vertelt Levi.

Iedereen knikt en een paar minuten later sta ik met Thomas in een kelder. Er schijnen er iets van 8 te zijn. Voor ieder tweetal twee kelders. Waarschijnlijk is er ergens een verborgen trap ofzo. Ik doorzoek de linkerkant van de kelder en Thomas de rechterkant. Het is koud en kil. Een rilling loopt over mijn rug en een zachte zucht verlaat mijn lippen.

Ik zoek in boeken naar een aanwijzing in welke kelder we moeten zijn en open elke kast en deur die ik zie, ik kijk in alle bakjes en klop soms op een muur of op de grond om te horen of het hol is. Maar tevergeefs. Ik vind niets.

'Zullen we naar de andere kelder gaan?' Vraag ik aan Thomas. Hij knikt en samen lopen we naar de andere kelder.

Ook hier zijn veel deuren, kasten, bakjes en boeken. Ik zoek en zoek. Opeens hoor ik geruis uit mijn horloge komen. Ik hou mijn pols bij mijn oor zodat ik het beter kan horen.

'Kim hier! Simon staat boven. Hij zal jullie naar de kelder leiden waar ik nu ben. Er is hier een trap die naar beneden gaat. Om het zekere voor het onzekere te nemen willen we met z'n alle gaan. Over.' Er klinkt een hoop geruis en ik haal mijn arm weer naar beneden. En ik kijk naar Thomas. Hij knikt en samen lopen we naar boven waar we inderdaad Simon zien staan. We lopen naar hem toe en wachten op de anderen. Niet veel later lopen we met z'n alle de donkere stenen trap af. Als we eindelijk beneden zijn -wat eeuwig leek te duren- zien we Kim staan.

Als ze ons ziet zucht ze opgelucht. Waarschijnlijk vond ze het eng alleen in zo'n donkere, kille kelder. Ik snap het volkomen. Als ik alleen was, zou ik gillend naar boven rennen en in Thomas zijn armen springen.

We maakt de deur open die achter de kast stond. Waarschijnlijk hebben ze die kast net verplaatst. Met z'n alle achter elkaar lopen we naar beneden. De trap is zolang dat ik duizelig word.

'Thom?'

'Ja?'

'Mag ik op je rug? Ik ben duizelig...' Vraag ik met een pruillipje. Die kan hij nooit weerstaan, Moewahahaha (kwaadaardige lach). Hij twijfelt maar gaat uiteindelijk toch zo staan dat ik op zijn rug kan springen.

Thomas houdt me stevig vast en ik leun met mijn hoofd tegen zijn rug aan. Hij is zo'n lief vriendje!

'Dankje!' Zegt hij dan.

'Wacht wat?! Zei ik dat hardop?'

'Ja!' Zegt Thomas lachend. Ik lach ook en EIN-DE-LIJK komen we beneden aan. Deze kelder is nog donkerder en killer dan de vorige. Een rilling loopt over mijn rug.

De kelder mega groot. Iedereen begint met zoeken. De temperatuur begint opeens te dalen.

'Wil degene met vuur de kamer verwarmen? Anders vriezen we allemaal dood.' Zegt Levi serieus.

Thomas knikt en concentreert zich. Ik adem uit een een wolkje stoom komt uit mijn mond. Wow... Hoe snel kan temperatuur dalen?

Langzaam word het warmer. Iedereen gaat weer verder met zoeken.

'Het is wel warm genoeg hoor Thom...' Zegt Robin na een tijdje.

'Ik ben allang gestopt.' Antwoord Thomas. Iedereen kijkt hem aan.

'Kim? Pleas redt ons van deze warmte! Anders smelten we nog en ik maak geen grapje.' Zegt Maud.

'Amber? Dan moet jij me helpen, ik kan het alleen kouder maken als we de muren, de vloer en het plafond van ijs maken. Maar ik heb water nodig om het te bevriezen.'

Ik knik en maak een waterval op de muren. Kim bevriest het en dan beginnen we aan het plafond. Iedereen is nat door het water wat drupt. Als we met de vloer beginnen moet iedereen op een kast gaan zitten omdat we anders onze eigen voeten invriezen, en dat is niet zo handig.

Als het eindelijk gelukt is gaat iedereen verder met zoeken.

We zijn twee uur verder en we hebben nog niets gevonden. We hebben wel heel vaak onze krachten moeten bundelen. Als Thomas het ijs laat dooien omdat het te koud is word de temperatuur weer normaal in plaats van te warm of te koud.

Opeens verschijnt er een felle licht flits. Iedereen knijpt zijn of haar ogen dicht om niet verblindt de worden.

Bart dimt het licht (want ja, dat is zijn kracht voor als je het niet meer wist). Langzaam opent iedereen zijn ogen weer. Midden in de kamer ligt een diamant. We rennen er naar toe. Dit was waarvoor we het deden! We geven elkaar een knuffel en samen gaan we naar het college. We leggen de diamant in een kluis neer en doen hem veilig opslot. Levi blijft en wij gaan terug naar ons huis.

--------------------------------------------------------

Sorry sorry sorry! Het spijt me dat het zo slecht is! Vooral het laatste stuk! Ik heb gewoon echt geen inspiratie meer! Nogmaals sorry!

Dan nog twee belangrijke dingen!

1. Het lijkt me fijner en handiger als we een vaste dag afspreken om te updaten. Bijvoorbeeld elke zondag ofzo. Dan is er voor jullie duidelijker wanneer er een update komt. Er zullen vast wel een paar keer vervroegde updates komen! Willen jullie in de reactie een dag achterlaten? Meeste stemmen gelden!

2. Ik zit ergens mee wat ik even bij jullie kwijt wil...
Wat vinden jullie ervan als ik een soort van dagboek maak? Daar zet ik in wat ik mee maak op een dag en wat ik ergens van vind enzo. Het lijkt me wel leuk want dan kunnen jullie me beter leren kennen en me soms helpen met problemen of me advies geven. Willen jullie achterlaten of het jullie leuk lijkt? Dat boek zal ik waarschijnlijk niet elke dag updaten. Als ik niets meemaak is het natuurlijk ook niet leuk om te lezen. Het word een best persoonlijk boek dus als ik het zou doen vraag ik wel voor jullie begrip en respect in sommige situaties. Maar ik denk dat dat wel goed komt met zulke te gekke lezers!

Dat was het wel zo'n beetje...

X
Imke