Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 50 (XL)

Als verlamd blijf ik staan. Dit ga je niet menen. Mijn voeten lijken aan de grond genageld. Ik loop langzaam naar het kussen. Voordat ik het sd-kaartje pak knijp ik mezelf.

AU!

Nope. Dit is geen droom. Langzaam til ik mijn arm op en pak ik het sd-kaartje van het kussen. Het zit helemaal onder het bloed.

'Amber? Wat heb je daar?' Vraagt Simon.

'D-dit lag op het kussen van Kim.' Ik geef het bebloede kaartje aan Simon. Hij bekijkt het goed.

'Jongens. We moeten dit afdrogen en bekijken.'

'Ben je gek?! Je kan dit toch niet zomaar gaan bekijken?! Wat nou als het van een moordenaar is!' Roept Maud.

'Juist als het een moordenaar is moeten we het kijken. Straks kunnen we Kim nog redden!'

'Jij spoort niet Simon! Wat als ze iemand van ons willen? Misschien komen we alleen maar meer in de problemen als we het bekijken!'

'Jij spoort niet. Kim kan nog leven. Als we niks doen zijn we misschien te laat!' Roept Simon weer.

'KLAAR NU!' Meng ik me in het gesprek.
'Of die die sd-kaart wel of niet kijken beslissen we straks met z'n allen.'

'Met jullie geruzie komt Kim al helemaal niet terug. We moeten elkaar nu juist helpen.' Zegt Bart rustig. Je zou bijna vergeten dat hij hier ook nog was.

'Sorry.' Mompelt Maud schuldig terwijl ze naar de vloer kijkt.

'Sorry.' Zegt Simon nu ook.

'Dan gaan we nu naar beneden. Liv en Thomas zullen zich wel zorgen maken na al jullie geschreeuw.' Zegt Bart. Hoe hij nu zo rustig kan blijven is me een raadsel. Misschien een gave?

We lopen achter elkaar de trap af. Zodra we de woonkamer inkomen kijken Liv en Thomas gelijk op.

'Waarom schreeuwden jullie zo?' Vraagt Liv. Ik zucht en plof op de bank.

'We hebben een sd-kaartje gevonden op Kim's kussen. Maud en Simon hadden een discussie over of we het wel of niet moeten bekijken.' Zucht ik.

'Mag ik dat kaartje eens zien?' Vraagt Thomas. Simon knikt en geeft het kaartje aan Thomas. Hij bekijkt het goed.

'En?' Vraagt Maud.

'Niks. Ik dacht dat er misschien iets op zou staan.'

'Dan moet je dat ding toch in de computer steken.' Zegt Maud. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden.

'Ik bedoelde misschien staan er vingerafdrukken op.' Antwoord Thomas grinnikend.

'Dat kan je toch niet zien met het blote oog?' Vraagt Maud weer.

'Vaak kan je via het licht zien of er vingerafdrukken opstaan. Maar om het zeker te weten heb je er speciale spullen voor.'

'Oh.' Is het enige wat Maud zegt.

'Maar moeten we het bekijken of niet?' Mengt Liv zich in het gesprek.

'Amber?' Vraagt Bart.

'Hoezo ik?'

'Jij bent de leider.' Zegt Maud.

'We zijn één groep. Ik stel voor dat we stemmen. We zijn met 7 dus de stemmen kunnen niet gelijk zijn.' Stel ik voor. Iedereen is het gelukkig met me eens.

-

Nadat iedereen gestemd heeft zitten we achter Simon's laptop op de bank. We hebben ons zo opgesteld dat iedereen het kan zien. Simon stopt de sd-kaart in zijn laptop. Een venster springt open.