Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 13

'Schatje, wakker worden.' Ik doe mijn ogen open en zie Thomas voor mijn neus. Even ben ik alles vergeten, maar het beeld van mijn oom komt al snel weer terug. Thomas en Simon helpen me overeind. 'We gaan naar een ander stukje van dit dorpje want hier zijn geen aanwijzingen.' Ik knik. We beginnen te lopen. Ik hand in hand met Thomas, en Robin rennend achter Liv aan. Het zijn net twee kleine kinderen.

Na een uurtje gelopen te hebben komen we aan in een ander stadje. Ook hier is her verlaten. 'Zullen we in een huis gaan kijken?' Vraagt Bart. Maud knikt. Als ze naar binnen lopen wil ik mee gaan maar Thomas houd me tegen. 'Beloof je dat je niet meer alleen een kamer naar binnen gaat?' Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Gaat het wel?' Ik knik en geef hem een knuffel. Thomas slaat zijn armen om me heen. Even later laat ik hem los en samen lopen we naar binnen. Simon, Kim, Robin en Liv zijn een ander huis in gelopen. We staan in de gang en lopen de eerste kamer in. Het is een complete woonkamer. Er staat een tv, twee banken, een salontafel en drie lampen die allemaal op de grond liggen. Als we naar de volgende kamer lopen is ook dit een complete kamer. De keuken ziet er normaal uit. Thomas loopt naar het aanrecht en wenkt me dat ik moet komen. Als ik naast hem sta zie ik wat hij bedoelt. Het blok waar een aantal messen en spatels in staan is omver gegooid en alle messen liggen over het aanrecht verspreid. Dan valt mijn oog op het grootste mes. 'Aaaaah!' Gil ik. 'Wat is er?' Vraagt Thomas geschrokken. Ik wijs naar het grote mes en dan ziet Thomas wat ik bedoel. Het mes is helemaal bebloed. Thomas gaat met zijn vinger door het bloed. Ik kijk hem verbaasd aan. Zijn vinger is helder rood. 'Het bloed is nog vers.' Thomas kijkt me geschrokken aan. 'We moeten weten wat hier gebeurd is. Dit kan nog wel eens het werk van de vampiers zijn.' Zegt hij.

'Aaaaah!'

Thomas en ik kijken elkaar geschrokken aan. 'Was dat Maud?' Vraagt Thomas. Ik knik langzaam en samen rennen we naar boven. Daar zien we Bart en Maud. We rennen naar binnen en zien een dode vrouw op de grond liggen. Ze is opengesneden. Ik kijk naar Thomas en hij snapt me meteen. 'Wacht!' Roept Thomas en hij rent de kamer uit. Bart kijkt me verbaasd aan. 'Je snapt het zo.' Zeg ik kortaf terwijl ik Maud een troostende knuffel geef. Thomas komt de kamer weer in maar nu met het bebloedde mes in zijn handen. 'Hoe..' 'Dit vonden Amber en ik net in de keuken.' Onderbreekt Thomas Bart. Maud maakt zich los uit mijn knuffel en loopt naar het mes. Opeens rent ze weg langs Thomas. Bart rent achter haar aan. 'Wat heeft zij opeens?' Vraag ik niet begrijpend. 'Geen idee.' Zegt Thomas. 'Ik maak even een foto van de vrouw en het mes en dan kunnen we het met de anderen bespreken.' Ik knik. Als de foto gemaakt is lopen we naar buiten. Bart rent naar ons toe. 'Ik ben, ik ben, ik ben Maud kwijt. Wat moet ik doen?' 'Rustig Bart! We vinden haar wel. Echt waar. Ze kan niet ver weg zijn.' Probeer ik hem gerust te stellen. Simon en Kim komen aanlopen met Robin en Liv op hun hielen. 'Wat is er aan de hand?' Hoor ik Liv aan Thomas vragen. Thomas legt het uit terwijl Robin, Kim en Simon mee luisteren. Robin loopt naar mij en Bart toe en zegt: 'Hè maatje, We vinden haar wel. We blijven zoeken totdat we weten waar ze is. Oké?' Bart knikt langzaam.

Niet veel later lopen we met z'n zevenen door het dorpje. 'Maud!' Roep ik. 'Mauhaud!' Schreeuwt Liv.
'Stil is!' Zegt Simon opeens. Gelijk is iedereen stil. 'Ja ik hoor het ook!' Zegt Robin. 'Ik ook!' Roept Kim. 'Het komt daarvandaan.' Zegt Simon, terwijl hij ergens naartoe wijst. Ze rennen er naar toe. Bart, Liv, Thomas en ik kijken elkaar verbaast aan en rennen achter hen aan. 'Wat is er?' Vraagt Liv hijgend. 'Ik hoor iemand huilen.' Zegt Robin. Ik luister nog eens extra goed en dan hoor ik het ook. Simon loopt het huisje in waar het geluid vandaan komt. Ik loop achter hem aan. De rest volgt mijn voorbeeld.

'Hallo!' Roep ik. mijn stemgeluid galmt na in de holle huisje. Blijkbaar liet ik Simon schrikken want hij kijkt geërgerd achterom. 'Sorry!' Zeg ik, met een schuldig stemmetje. Simon knikt dat het goed is en loopt naar boven met Kim. Thomas en ik gaan blijven op de beganengrond en Bart, Robin en Liv gaan de kelder in.
'Maud!' Hoor ik Liv roepen uit de kelder en boven klinkt een hoop gerommel. Ik pak Thomas' hand en knijp er in als teken dat ik bang ben. Thomas geeft me een kusje als teken dat het goed komt. Opeens staat Bart achter ons. 'Holy... ik schrok me dood!' Zeg ik geschrokken. 'Sorry, maar we hebben Maud gevonden in de kelder.' Zegt hij met een grote glimlach. Ik juich en ren met Thomas naar de kelder terwijl Bart Simon en Kim haalt.

We staan met z'n allen om Maud heen. Ze zit in een hoekje te huilen. 'Wat is er?' Vraagt Liv voorzichtig. Maud negeert haar compleet. Bart wuift ons weg.

We staan met z'n allen buiten te wachten op Bart en Maud. Bart wilde alleen met haar zijn in de hoop dat ze dan wel wilde praten. Kim, Liv en Robin spelen tikkertje omdat ze het koud hebben. Simon zei dat je het warm krijgt van tikkertje en deze flapdrollen doen het nog ook. Als Robin Kim tikt, pakt hij even haar jas vast waardoor haar mouwen naar achter gaan en een paar blauwen plekken zichtbaar worden.

~~~~~~~~~~

Heei allemaal! Ik heb komende week proefwerkweek en zal dus minder uploaden dan normaal. Dat is ook de reden dat ik nu weinig online zet omdat ik veel moet leren. Na de proefwerkweek heb ik vakantie. Dan komen er meer of langere hoofdstukken. Sorry hiervoor!

XXX Imke